Katarzyna Berenika Miszczuk jest bardzo wszechstronną pisarką, a jej powieści są bardzo różne tematycznie, ale zawsze oryginalne. Mnie porwała i zauroczyła cyklem Kwiat Paproci, który uwielbiam za rewelacyjne połączenie polskości teraźniejszej z tą pradawną, pełną guseł i czarów.

Do Obsesji podeszłam z lekkim dystansem, a ona okazała się znakomitym thrillerem medyczny, dla którego zarwałam noc, aby go skończyć. Jest świetnie napisana, pełna niedopowiedzenia, a klimat ponurych i ciemnych szpitalnych korytarzy tworzy niezwykły klimat tej książki.
Nie cierpię szpitali, a ten szpital, o którym pisze Katarzyna Berenika Miszczuk i jego ciemne, śmierdzące i ponure piwnice wręcz mnie przeraziły. Do tego przyprawiający o dreszcz wątek kryminalny, gdzie seryjny zabójca uśmierca kobiety o czarnych, kręconych włosach i wyłupuje im oko - przerażające - dobrze, że jestem blondynką :) :) :) Przeczytałam Obsesję na jednym wdechu bez odkładania, nie mogłam - musiałam wiedzieć jak się skończy!

Główną bohaterką powieści jest psychiatra, Joanna Skoczek, lekarka, która po rozwodzie wróciła do Warszawy i od dwóch miesięcy pracuje w Szpitalu Wschodnim. Mieszka w kawalerce na Pradze, z kotem Kołtunem i nie ma najmniejszych chęci na kolejny związek. Do pracy też jakoś ostatnio ją nie ciągnie, tym bardziej, że szatnia w piwnicy przyprawia ją o dreszcz. Ostatnio ciągle trafia na tego samego salowego, Łukasza, chłopak jakby celowo pojawiał się na jej drodze. Asia nie jest tym zachwycona...Na kolegów nie może narzekać, Ula i Karol są niezwykle przyjaźnie nastawieni i pomocni. Pracy zawsze jest sporo, a dodatkowo na jednej z konsultacji na chirurgii trafia na dawnego kolegę Tomasza, szpitalnego Do Juana, który postanawia odnowić dawną znajomość. Asia wyznacza granice, jednak jego to nie wzrusza. Dochodzi do zaginięcia pacjentki, potem do śmierci jednej ze stażystek, a w sprawę mocno zamieszany wydaje się być Tomasz, Łukasz i sama Asia. Nasza bohaterka idealnie wpisuje się w ofiary seryjnego mordercy, co daje do myślenia policjantowi prowadzącemu sprawę i jego przyjacielowi, medykowi sądowemu, któremu Asia wpada w oko.
Kim okaże się tajemniczy i zupełnie bezkarny zabójca, który nie pozostawia żadnych śladów? Czy i Asia padnie jego łupem? Przekonajcie się sami!

Obsesja to świetnie napisany thriller medyczny, który przeraża i intryguje. Jest znakomicie skonstruowany i posiada swój niepowtarzalny, ponury klimat.
Lubicie Miszczuk? Poznajcie jej zupełnie inną twarz! Ja to kupuję :)
Anna73 2017-10-04 19:02:41

„Obsesja” to pierwsza książka autorki, po którą sięgnęłam. Przyznam, że pierwsze kilkadziesiąt stron nieco mnie znużyło. Z drugiej strony można powiedzieć, że to przydługie wprowadzenie, to istna cisza przed burzą, bo od momentu pierwszego morderstwa akcja nabrała tempa, a książka pochłonęła mnie bez reszty.

Ale część kryminalna to tylko jeden zręcznie poprowadzony wątek. Bo czyż można jednoznacznie stwierdzić, czy ta książka to dobry thriller, kryminał, czy może… romans? Moim zdaniem wszystkie elementy przenikają się i uzupełniają wzajemnie tworząc spójną fabułę i świetną książkę nie pozbawioną humoru.

Początkowo sporo miejsca zajmują opisy codziennej rutyny szpitala i czynności lekarzy, które pozwalają wczuć się w klimat oddziału psychiatrycznego, do którego niewielu ma wstęp. Mroczną atmosferę budują samotne wędrówki głównej bohaterki, lekarza psychiatrii, Joanny Skoczek, zaniedbanymi i nieprzyjaznymi piwnicznymi korytarzami szpitala.

Joanna zaczyna otrzymywać liściki od tajemniczego wielbiciela, co wydawałoby się wręcz infantylne, gdyby nie ewidentne ich powiązanie z makabrycznymi morderstwami. Ktoś najwyraźniej ma obsesję na punkcie czarnowłosej Pani lekarz i zabija kobiety o tym samym kolorze włosów. Autorka umiejętnie naprowadza nas na tropy, które okazują się mylne, a odkrycie osoby mordercy może wprawić w osłupienie.

Chyba nie zdradzę zbyt wiele, gdy powiem, że w przypadku tej powieści sprawdziło się stare powiedzenie, że najciemniej jest pod latarnią.

Rozwiedziona młoda lekarka psychiatrii, ze swoimi perypetiami z mężczyznami przywodzi mi na myśl kultową Bridget Jones. Tu też, można rzec, mężczyźni walą drzwiami i oknami, i również pojawiają się czasem zabawne, a czasem żenujące sceny zazdrości. Mamy narzucającego się salowego, nachalnego chirurga erotomana i bezczelnego, ale nie pozbawionego uroku i humoru lekarza medycyny sądowej. Wszyscy mają wręcz manię na punkcie młodej kobiety, która jednak nie chce się wiązać i jedyny osobnik rodzaju męskiego, dla którego zachowała miejsce w swoim sercu, to kot Kołtun.

Książki nie da się zakwalifikować do jednego gatunku literackiego i nie zamierzam nawet takich prób czynić. Zapewniam jednak, że mimo dość długiego rozbiegu książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością. Dostajemy i szczyptę grozy, i dawkę humoru. Warto zapoznać się z losami bohaterów, szczególnie, że kolejny tom cyklu „W lekarskim fartuchu” jest jeszcze lepszy.czytanie.na.platanie 2018-10-24 17:55:34