Eliza i jej potwory Franceski Zappi to powieść młodzieżowa, w której główną bohaterką i narratorką jest Eliza. To osiemnastolatka, która nie ma znajomych w szkole, nie dogaduje się z rodziną, ma pewne dziwaczne przyzwyczajenia i ogromny talent. Od dawna tworzy komiks, który udostępnia w sieci. Ma grono fanów, wielu naśladowców i propozycji na stworzenie z internetowego dzieła czegoś większego. Dziewczyna praktycznie przeniosła swoje życie do świata wirtualnego – tu ma przyjaciół, z którymi się dogaduje, i tu może realizować swoją pasję, na której przy okazji zarabia. To wycofana nastolatka, która zaczyna otwierać się dopiero, gdy poznaje Wallace’a.
Książka ma dwa główne wątki – jeden skupia się na przedstawieniu rozwoju znajomości Elizy i Wallace’a, drugi na zmianie, jaka zachodzi dzięki temu w dziewczynie. Eliza jest nieufna wobec nowego kolegi, nie wie, jak się zachować w jego towarzystwie. On również nie jest zwyczajnym nastolatkiem – wygląda jak sportowiec, a się nie odzywa, uwielbia komiksy i pisze własne teksty. Nie ocenia dziewczyny przez pryzmat jej wyglądu, lecz stara się ją poznać. Eliza ukrywa jednak prawdę na temat swojego hobby i tego, że to ona tworzy popularny komiks. Jest rozsądna, wie, że mogłaby przez to mieć nieprzyjemności – tłumy fanów pod domem, ale też mniej bezpieczne sceny.
W powieści możemy przeczytać o tym, jak Eliza męczy się w swoim życiu. Z jednej strony nie chce powiedzieć nowemu koledze o tym, że jest autorką Morza Potwornego, z drugiej miło łechta jej ego fakt, że poznała na żywo swojego fana. Chce być wobec niego szczera, ale boi się. Rodzice jej nie doceniają, nie rozumieją jej pasji i chcą, by oderwała się od komputera, a przecież komiks to jej życie. Dziewczyna jest zagubiona, tym bardziej że chce spędzać czas z nowym kolegą, ale też musi pamiętać o rysunkach. Tylko czy nie wzięła na siebie zbyt wiele? Czy rysowanie nadal będzie jej sprawiać przyjemność, gdy będzie się zmuszać, by coś naszkicować?
Podoba mi się, że w książce oprócz tradycyjnej narracji znajdziemy też rysunki, które są fragmentami komiksu Morza Potwornego, oraz rozmowy na czacie i wpisy z forum. To urozmaica tekst i sprawia, że jest naprawdę atrakcyjny. Poza tym doskonale pasuje to do historii, którą znajdziemy w książce.
Eliza i jej potwory to urocza książka, która daje nadzieję na to, że każdy może znaleźć miłość. Pokazuje też, jak wiele znaczy w życiu pasja. Porusza się tu również ważne tematy dotyczące zaufania, kłamstw i brania za nie odpowiedzialności, relacji rodzinnych i internetowych znajomości, dojrzewania, zmian, jakie zachodzą w nastolatkach, i podejmowania trudnych decyzji. I mimo że to naprawdę urocza i ciepła książka, jest też bardzo przewidywalna. Momentami to typowa młodzieżówka, w której wszystko toczy się według znanego schematu. A jednak cudownie bawiłam się przy tej powieści i gorąco ją polecam.
Agnieszka 2017-12-10 17:02:14

Z książkami Zappii zetknęłam się świeżo po premierze "Elizy i jej potworów". W "Wymyśliłam cię" autorka popisała się genialnym opisem życia nastolatki ze schizofrenią, która stara się żyć normalnie do rozpoczęcia nauki w college’u, jednocześnie usiłuje walczyć ze swoją chorobą. Zdecydowanie była to książka, którą powinien przeczytać każdy. Jak było w przypadku Elizy? Książka zaczęła się opisem, który do złudzenia przypominał mi o moich czasach w szkole, gdzie nie miałam znajomych w szkole, wiecznie ktoś miał do mnie pretensje o bycie inną, a jedyną ostoją spokoju był mój pokój, kiedy zamykały się za mną drzwi.
W przypadku Elizy było dokładnie tak samo. Osiemnastoletnia dziewczyna jest nie tylko ekscentrycznym geekiem, ale i boryka się z chorobliwą nieśmiałością, przez którą jednocześnie nie ma żadnych znajomych. W internecie zaś jest znana jako LadyKonstelacja, ekstremalnie popularną autorką komiksu "Morze Potworne". Tam też ma małą, ale zaufaną grupę wsparcia, która pomaga jej przetrwać jakoś w szkole. Dlatego właśnie rzeczywistości poświęca tak mało uwagi ile tylko się da, a jej prawdziwe życie toczy się w sieci. Tyle, że o jej drugim życiu nie wie nawet najbliższa rodzina.
Wszystko się zmienia, kiedy do jej szkoły trafia Wallace. Milczący fan komiksu Elizy. Chłopak tworzy fanowskie opowiadania do jej komiksów i jednocześnie sprawia, że dziewczyna zaczyna się zastanawiać czy życie w realu jest możliwe, a związki międzyludzkie nie są aż tak złe? Problem w tym, że dziewczyna nie chce ujawniać kim tak naprawdę jest, nawet mimo faktu, że zbliżają się do siebie z chłopakiem. Jednak wiadomo, że z tajemnic nie wynika nic dobrego. Jak to rozegra Eliza?
Znając twórczość Zappii, nie spodziewałam się niczego więcej po tej książce. Może i jestem za miękka, bo książka jest tak napisała, że moją jedyną reakcją jest : #relatable, jednak po przeczytaniu obu książek po angielsku, miałam pewność, że Zappia stanie się moją ulubioną autorką. Zupełnie jak Jennifer Niven, autorka porusza tematy trudne i bardzo aktualne dla współczesnej młodzieży. A jak wiadomo czytanie o postaciach, z którymi można się utożsamić jest dużo przyjemniejsze niż czytacie tak po prostu.
Eliza to uosobienie każdego introwertycznego dzieciaka, który w sieci czuje się dużo lepiej niż w rzeczywistości. Z jednej strony można pomyśleć, że dziewczyna to naprawdę żałosna postać, z którą nie powinno się identyfikować, ale jednocześnie jeśli kiedykolwiek doświadczyliście prześladowania w szkole, dobrze wiecie jak to jest nie móc zrobić niczego poza uciekaniem albo przemykaniem niezauważonym przed oprawcami. Been there, done that. Taka jest smutna rzeczywistość.
Z kolei Wallace to chłopak, którego chciałaby każda dziewczyna, która boi się prawdziwego świata. Ciepły, pełen zrozumienia, choć na swój sposób pokręcony chłopak, którego nie da się nie lubić. No i zagorzały fan Morza Potwornego, co działa raczej na plus.
W całości ta książka to kolejna młodzieżówka, którą każdy z was powinien przeczytać, bo nie jest to tylko durnowata historyjka o odnajdowaniu miłości i zrozumienia. To historia o strachu, o prześladowaniu i bólu życia, które prędzej czy później….dopadnie każdego.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2018-01-03 16:07:37