Moja miłość do twórczości Murakamiego zakwitła nieco wcześniej, niż sama fascynacja do Japonii i jej kultury. Trudność w twórczości tego japońskiego autora jest taki, że do tego trzeba dorosnąć. A żeby jego książki się podobały, trzeba myśleć podobnie, albo zwyczajnie lubić książki pełne mistycyzmu, refleksji nad egzystencją człowieka i jej sensem czy po prostu uwielbiać zawiły sposób, w jaki Murakami opisuje świat, który widzi i tworzy. Generalnie moją pierwszą książką tego autora, z którą się spotkałam i od której wszystko się zaczęło, było Zniknięcie słonia. Potem oczywiście łapałam się innych jego książek, innych zbiorów opowiadań, ale dopiero przy Norwegian wood, poczułam jak Murakami strzelił mnie w pysk i kazał się zagłębić w swoją prozę.Czy tego żałuję? Nigdy. Szczególnie po tym jak przeczytałam pierwszy raz Kafkę nad morzem. Murakami przedstawia nam historię młodego, bo piętnastoletniego Kafki, który ucieka z domu przed klątwą ojca, na daleką wyspę Shikoku. Niezależnie od niego, do podróży autostopem dołącza do niego pan Nakata, staruszek analfabeta potrafiący rozmawiać z kotami, oraz młody kierowca z końskim ogonem, będący miłośnikiem hawajskich koszul. Jednak niewiele po ucieczce Kafki, jego ojciec zostaje zamordowany, w efekcie czego wszystkich trzech poszukuje policja. Uciekając przed policją, podczas swojej podróży spotykają zakochaną w operach Pucciniego kotkę Mimi, Johnniem Walkerem i innymi fantastycznymi bohaterami, trafiają do prywatnej biblioteki, w której czas się zatrzymał. Nocami tylko odwiedza ją duch młodziutkiej dziewczyny, ubranej w błękitną sukienkę…"Dlatego myślę, że może zamiast szukać zaginionych kotów, powinieneś się na poważnie zając szukaniem drugiej połowy swojego cienia". Bardzo charakterystyczną cechą prozy Murakamiego jest silnie refleksyjny nastrój każdej jego powieści czy zbioru opowiadań. Do tego trzeba być przygotowanym. Murakami to taki sam ewenement literacki jak Szczepan Twardoch czy Łukasz Orbitowski, tylko na o wiele większą skalę, bo jego czyta cały świat (obu w.w. panom życzę oczywiście tego samego).W przypadku Kafki, dostaliśmy nie tylko fantastyczno- przygodową powieść z elementami kryminalnymi ( albo po prostu realizm magiczny, tak na upartego ) to jeszcze, jeśli czytaliście wcześniejsze powieści albo opowiadania tego autora, to wiecie, że facet nie boi się seksualności i naprawdę potrafi zawstydzić czytelnika niespodziewanym zwrotem akcji, gdzie najpierw czytacie o bólu straty, wspomnieniach wypełniających cierpiące serce Pani Saeki i nagle PUFF! Scena z duchem, która potrafi przyprawić człowieka do potężne rumieńce. I jeszcze raz mi ktoś powie, że Japończycy są pruderyjni…Całość to niesamowita i bardzo wciągająca historia, którą polecam przede wszystkim fanom twórczości Murakamiego. Nie warto rzucać się na głęboką wodę, biorąc pod uwagę, że przy książkach Murakamiego trzeba koniecznie być przygotowanym na to co szykuje nam autor, nawet jeśli do końca nie wiecie czego się spodziewać. Jak to śpiewały mini animki „Expecting unexpected…”. I dokładnie to się sprawdza w przypadku tego autora, którego z całego zielonego serducha wam polecam !Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-08-16 11:48:32