Borowik bawi, poucza, a przede wszystkim demonstruje życiowe pułapki, w które tak łatwo jest wpaść nie dostrzegając potencjonalnego zagrożenia. Mam wrażenie, że czasami nie dostrzegamy ich we własnym otoczeniu, może wiec warto przeczytać książkę i zastanowić się nad sobą?
Nasz bohater jest pracownikiem korporacji, w której spędza dziesięć lat, na początku kariery był przyjaźnie nastawiony do współpracowników, darzył ich sympatią, jednak to się zmieniło. Z upływem lat w biurowcu nie ma osoby, która zaskarbiłaby sobie jego sympatię. Strawiński jest człowiekiem wrażliwym, niepoddającym się stadnej mentalności głupich trendów, wyjątkowo wnikliwy i skrupulatny z niego obserwator. Przy całej swojej nietuzinkowości, bogatym wnętrzu daje się wciągnąć w wir rozgrywek biurowych. W trzecim tomie trylogii opowiada Prezesowi dwa opowiadania, nowa wersja bajki o Śpiącej Królewnie ukazuje oblicze człowieka spragnionego zemsty, przed którą nie ma ucieczki. Im większa determinacja mściciela, tym mocniej zdajemy sobie sprawę z tego, że nie jesteśmy w stanie się przed nią zabezpieczyć, czy uciec. Kto raz jej zakosztuje nie odpuści tak łatwo zaślepiony „mylnym” poczuciem należnej sprawiedliwości. Przekonał się o tym dawny gangster Bognar, który miał nadzieję, że uda mu się przed nią uciec. Jednym wyjściem z sytuacji na miarę cudu może okazać się prawdziwa i szczera bezinteresowna miłość dając siłę, której potrzeba by stawić czoła wszelkim przeciwnościom losu.
Druga opowieść przedstawia bajkę o Kopciuszku, w tej historii zostanie poruszony konsumpcjonizm, pogoń za sławą i wszystkimi dobrami, które ze sobą niesie. Zamierające miasto cichnące w porze emitowanego reality show podkreśla mentalność i ogłupienie społeczeństwa. Jego bohaterami jest nietypowa, baśniowa rodzina: macocha z dwiema córkami, karykaturalnie różniącymi się sylwetką, jedna z dziewcząt jest bardzo chuda, druga za to otyła. Mieszka z nimi także ojciec i Kopciuszek, jak to w bajkach bywa, jest także i sąsiadka, która przejmuje rolę dobrej wróżki mimo skłonności do nadużywania alkoholu sprawia wrażenie kobiety, która dość dosadnie i trafnie ocenia zachowanie rodziny. Zamiast zgubionego na balu pantofelka, Kopciuszek gubi bieliznę, dokładnie majtki. Trwają poszukiwania ich właścicielki, finał historii poznajcie sami wraz z telewidzami tego show.
Borowik demonstruje nam zupełnie nowe oblicza tak dobrze znanych nam uczuć, chęci zemsty, gniewu, tłamszonego żalu, czy nawet miłości, mocno zarysowuje korporacyjny wyścig szczurów, walkę o stołki, absurd parcia na szkło. Powieść w niczym nie odbiega od swoich poprzedniczek, bawi z równą siłą, zadziwia i ostrzega przed ślepym podążaniem za tłumem, wyłączaniem się, zaprzestaniem logicznego myślenia. Żadna z książek tego autora nie jest sztampowa, napisana bez przemyślenia i uderzenia w otaczające nas problemy. Nawołuje ku temu, aby przyjrzeć się sobie, zrobić rozrachunek własnych prawd, win i zachowań. Zdobyć się na chwilę zadumy, czy społeczeństwo przestanie dziwić fala szerzącej się głupoty i dziwaczenia? Czy to świat zwariował, a może my? Snieznooka 2018-10-12 19:10:32

Ta książka to naprawdę jest mocna rzecz, która niejednemu czytelnikowi uświadomi, że głupota ludzka nie zna granic i pozostawi pytanie dokąd zmierza nasz świat? Książka, która zdaje się szydzić ze społeczeństwa tak naprawdę otwiera nam oczy swoją szczerością. Tytuł książki zmylił moje oczekiwania lecz wcale się nie zawiodłam, czasami śmiałam się razem z błaznem, lecz czasami wcale mi nie było do śmiechu. Zagłębiając się w treść powieści nachodziły mnie refleksje na temat świata, w którym obecnie żyjemy oraz mojego miejsca w nim. Moim zdaniem autor chce nam uświadomić, że nie możemy ufać ślepo wszystkiemu co słyszymy i widzimy, mamy swoje życie i o nie się trzeba martwić. Nie zawsze wszystkie wiadomości są prawdziwe, ale wszyscy w nie wierzą. Dzisiejszy świat i zawiść, która w nim panuje potrafi zniszczyć nie tylko uczucia ale nawet samego człowieka. Tytułowy błazen w powieści pokazuje nam ludzką chciwość, namiętność, ułomność i głupotę, której społeczeństwu nie brakuje. Każde opowiadanie jest inne i zaskakuje zakończeniem. Najbardziej podobało mi się zakończenie drugiego opowiadania inspirowanego “Kopciuszkiem”. Przedstawione historie są specyficzne i nie każdemu przypadną do gustu, jednak gdy już je zrozumiemy to docenimy przesłanie autora.Paulina 2020-02-29 21:44:34