„Kontakt alarmowy” opowiada historię Penny, dziewczyna właśnie rozpoczęła studia pisarskie, które oznaczają dla niej nowy start, z dala od matki, która mogłaby przypominać jej rówieśniczą koleżankę, a nie rodzicielkę. Studia są dla niej formą ucieczki zarówno przed matką, jak i chłopakiem, z którym nie łączy ją płomienne uczucie, a raczej strach przed samotnością, nie można na tym zbudować niczego trwałego.
Celeste zapomina, że Penny jest jej córką, a nie przyjaciółką, jej ciągłe starania i mówienie o uroczych chłopakach sprawia, że dziewczyna nie czuje się komfortowo. Wyjazd na studia bardzo ją cieszy, chociaż odległość od rodzinnego miasta nie jest zbyt duża.
Sam jest bohaterem, który ma niepoukładane życie, mieszka w pustym pokoju nad kawiarnią, w której pracuje, z powodów finansowych musiał zrezygnować ze szkoły. Próbuje je uporządkować, chce pozbyć się z niego byłej dziewczyny, która nie potrafi się od niego trzymać z daleka. Bardzo żałuje, że brakuje mu pieniędzy na to, aby zacząć uczyć się reżyserii i robić filmy dokumentalne. Jest niezwykle utalentowany kulinarnie, jest ceniony przez pracodawcę i pracuje w Domu Kawy. Większość czasu, który został mu ofiarowany przez autorkę został zbudowany na tym, że czytelnikowi jest go żal, chłopak jest zdolny, ma trudną sytuację, jednak nie ma w pobliżu nikogo, kto potrafiłby nim potrząsnąć. Chciałam, aby w tej dwutorowo prowadzonej historii w części dotyczącej Sama było więcej jego odczuć związanych z rozwijającą się przyjaźnią z Penelope, a niż kurczowo trzymanej przeszłości.
Droga bohaterów krzyżuje się raz, kiedy Penny wraz ze swoją współlokatorką Jude odwiedza Dom Kawy. Sam na ulicy dostaje ataku paniki, który przegnać pomaga mu Penny, okazuje się, że mają równie dziwaczne poczucie humoru, które wiąże ich przyjaźń. Stają się dla siebie powiernikiem w nagłych wypadkach, opowiadają sobie o rzeczach, które wpływają na ich życia. Ich relacja rozwija się w formie tekstowej podczas pisania smsów, jednak żadne z nich nie potrafi i nie chce jej zakończyć. Między bohaterami coś zaczyna się dziać, przemykają niewidoczne iskry, które sprawiły, że obserwowanie ich interakcji jest cudowne. Rozmowy, które prowadzili są niezwykle humorystyczne, a niewinnie wpleciony nerwowy flirt sprawia, że cała historia nabiera więcej realności i autentyczności. Sam i Penny są dla siebie szczerzy i otwarci, zaufanie, które między nimi się zrodziło zdaje się jedynie zyskiwać na sile.
Książka jest dobra, każdy z nas może mieć kogoś, z kim klika sobie w sieci, czy wymienia wiadomości, to pewnego rodzaju rozwój cywilizacyjny i nasze wygodnictwo. Z drugiej strony nie zawsze mamy możliwość umówić się na kawę z kimś z drugiego końca kraju. Przedstawiana prze Choi historia jest pełna detali, dotyka problemów współczesności, przez co staje się niezwykle namacalna, realistyczna.
Autorka nie ma oporów przed poruszaniem trudnych, nieco mrocznych tematów, jak napaść na tle seksualnym, czy gwałt, co prawda zostały krótko wspomniane, jednak, jeśli te tematy są dla kogoś dość trudne do przeczytania może to pominąć. Pięknie wydana książka z całą pewnością zasługuje na uwagę, jestem pewna, że znajdzie swoich zwolenników.
Snieznooka 2018-10-10 18:55:37

Każdy z nas powinien mieć swój kontakt alarmowy. Tak jak Sam i Penny. Oboje są bardzo nietypowi, zresztą tak jak ich relacja. Uważam że warto poznać także ich nietypową historię.
Bardzo ciepła, momentami wzruszająca i naprawdę zabawna książka. Idealna na jesienne i zimowe wieczory z kocykiem i kubkiem ciepłej herbaty w ręku. Oprócz delikatnej fabuły i niecodziennych bohaterów jej okładka cudownie dopełnia całokształt. Pomimo braku niespodziewanych zwrotów akcji czyta się ją łatwo i przyjemnie, a cała opowieść nie jest nudna ani monotonna. Polecam całym sercem!
oleksz 2018-11-04 18:57:15

Bardzo polecam, delikatnie i lekko - tak się ją czyta. Określona jako młodzieżówka ale myślę, że jest to książka dla każdego. Opowiada o współczesnych nastolatkach, którym czasami chyba łatwiej porozumieć się przez telefon (sms) niż twarzą w twarz. Świetni bohaterowie, do których od razu czujemy sympatię i mamy wrażenie, że „nadają na tych samych falach”. Świetna!Anka 2018-11-16 21:58:50

Mam wielki problem z tą książką, bo jest bardzo specyficzna. Myślałam, że tylko początek będzie ciężki, ale im bardziej nic się nie zmieniało, tym moje nastawienie do tej historii nie było zbyt pozytywnie. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy, to zbyt rozległe przemyślenia bohaterów, powrót do ich przeszłości, którą wspominali oraz dialogi, które dla mnie były w jakiś sposób dziwne, nienaturalne. Co zaś tyczy się bohaterów, to nie ujęli mnie w jakikolwiek sposób. Nie wiem z czego to wynika, ale dla mnie byli zwyczajnie męczący. Miałam wrażenie, że obydwoje mają problem z nawiązywaniem relacji z innymi ludźmi, niekiedy ich myślenie było niedojrzałe. To są młodzi ludzie, ale jednak to nie są też nastolatkowie. Penny jest inteligentną, trochę nieśmiałą dziewczyną, ale czasami jej sposób traktowania innych był dla mnie dosyć niemiły. Sama jakoś też niespecjalnie polubiłam. Styl życia bohaterów mi zwyczajnie nie przypadł do gustu.

Na plus mogę zaliczyć to, że autorka stopniowo rozwijała relację pomiędzy bohaterami i nie była ona w jakikolwiek sposób sztuczna, ale naturalna, jeśli patrząc na to, że obydwoje mieli do ludzi dystans. Zaufanie i przyjażń nie przyszły od razu. One z czasem zaczęły pomiędzy nimi rozkwitać. Spodobało mi się również to, że bohaterowie sms-ami rozwijali znajomość, dzieląc się swoimi przemyśleniami i nie tylko. Może dlatego, że ja sama w ten sposób poznałam swojego męża i mam do tej formy jakiś sentyment.

Jestem pewna, że "Kontakt alarmowy" znajdzie swoich fanów, ale ja nim niestety nie jestem. Styl autorki mi nie pod pasował, przez co książka mnie wynudziła. Ta historia miała duży potencjał, ale coś z wykonaniem autorce nie wyszło. Nie miałam wobec niej wielkich oczekiwań tym bardziej, że widziałam już parę niepochlebnych opinii o niej, a pomimo mojego neutralnego nastawienia do niej, ta książka mi się nie podobała. Red Girl Books 2018-12-11 15:04:02