Trzecim tomem kończy się trylogia „Parabellum”, lecz nie wojna. Ta nadal trwa, by z pewnością przynieść naszym bohaterom kolejne wyzwania, niebezpieczeństwa i przygody.

A tych znajdziemy w „Głębi osobliwości” co niemiara. Najbardziej poruszający jest wątek obozowy. Tego bestialstwa nie da się opisać słowami.

Maria i Staszek zostają rozdzieleni i każde z nich walczy o przeżycie. Czy uda im się przetrwać i spotkać ponownie? Czy ich uczucie przetrzyma mroki wojny?

Bronek z Rumunii próbuje się przedostać do Francji, jednak jego droga jest bardzo kręta, obfitująca w ryzykowne i brutalne akcje. Część z nich rozgrywa się na morzu, inne w orientalnym Libanie. Czy któraś z dróg doprowadzi go do tworzącej się na obczyźnie polskiej armii?

Trzecia część jest najbardziej naszpikowana akcją, wątkami pobocznymi, łącznie z kryminalnym i szpiegowskim. Jest też jednak w mojej ocenie najmniej prawdopodobna, choć przecież takimi prawami rządzi się fikcja literacka.

To seria, którą polecam każdemu. Prócz lektury pełnej akcji, świetnie wykreowanych bohaterów otrzymujemy również, a może przede wszystkim, wiele faktów historycznych. Faktów, o których musimy przypominać sobie i kolejnym pokoleniom.czytanie.na.platanie 2019-09-08 13:06:56

Wojna istnieje, nadal zbierając krwawe żniwo. Jednak wśród zawieruchy nieustannie znajduje się miejsce na uczucia, na miłość, w świecie pozornie z niej wyzutym. Czy wystarczy odwagi, aby ciągle trwać w swojej walce? W walce o najwyższą stawkę...

Po naprawdę dobrym pierwszym tomie postanowiłam kontynuować przygodę i sięgnąć po dwa kolejne. Na szczęście, całość dostałam w pakiecie. Ta recenzja będzie troszkę nietypowa, gdyż doszłam do wniosku, iż najlepiej od razu opisać obie części. Są bardzo integralne, człowiek ma ochotę jak najszybciej odkryć losy bohaterów. Zapewne wiele osób poszło (lub pójdzie) moim śladem, otoczy trzema książkami na raz. Mamy do czynienia ze świetną serią, wciągającą bez reszty. Tak, to zwięzła historia, ciężko oddzielić od siebie poszczególne fragmenty. Zwłaszcza teraz, gdy akcja pędzi do przodu, aż do fantastycznego finału. Cieszy mnie możliwość przeczytania trylogii, zapoznania z prozą Remigiusza Mroza. Wiem, że później zajął się przede wszystkim stricte kryminałami, ale już rozumiem jego fenomen — duży talent do opowiadania, stwarzania bardzo interesujących postaci. Trudno się nudzić, proszę mi wierzyć.

Pierwszy tom w porównaniu z tymi wydaje się być wręcz stateczny. Tutaj fabuła niesamowicie przyspieszyła, głównie ze względu na to, iż znamy bohaterów, więc możemy skupić uwagę na tym, co ich czeka. A ciągle są narażani na niebezpieczeństwa, wyzwania, najczęściej zahaczające o najcięższą walkę — byle przeżyć. A przyznam, łatwo ich polubić, kibicować, oby dotrwali. Dodatkowo ujmuje mnie fakt, że przedstawione w książkach historie mogły wydarzyć się w rzeczywistości. Ile osobistych bitew stworzyła wojna? Miliony. Miliony istnień czujących nieustanne zagrożenie. Nie chcę popadać w banały, lecz taka świadomość przeraża. Zwłaszcza podczas czytania tego typu powieści.Erna 2019-10-06 00:53:25