Pachnące cynamonem, kardamonem i goździkami... Pierniki to dla mnie ważny symbol świąt. Co roku wspólnie z przyjaciółmi i ich pociechami spotykamy się by piec i zdobić gwiazdki, serduszka, czy choinki. Właśnie wokół tego aromatycznego tematu krąży opowieść „Szczęście z piernika”.

Ale tak jak pierniki nie są jedynie słodkimi ciasteczkami, tak i w tej powieści znajdziemy nuty ostrzejsze i głębokie.

Rafał po pięciu latach wychodzi z więzienia i wraz z prawie pełnoletnią córką jadą do Torunia na grób żony oraz w odwiedziny do nieprzychylnie nastawionych dziadków dziewczyny. Przypadkiem poznają Kamilę, która dąży do otwarcia na toruńskim rynku piernikarni z własnymi wypiekami. Nic jednak nie idzie po jej myśli. Właśnie w bolesny sposób rozstała się z narzeczonym, a piec odmówił współpracy. Pomiędzy trójką bohaterów szybko nawiązuje się nić sympatii, a odległość pomiędzy Gdynią, a Toruniem nagle przestaje mieć znaczenie.

Czy uda im się wspólnie pokonać przeciwności, które zdają się sprzysięgać przeciwko Kamili? Jak zareaguje dziewczyna, gdy wyjdzie na jaw przeszłość Rafała?

Autor po raz kolejny dotyka w swojej książce problemu odrzucenia społecznego, patologii i nietolerancji. Zwraca uwagę na nastawienie społeczeństwa do osób z tzw. marginesu. Nie interesuje nas co tych ludzi pchnęło na tą, a nie inną drogę, rzadko decydujemy się dać im szansę i obdarzyć kredytem zaufania.

Tłem dla tych poważnych tematów jest klimatyczny Toruń pełen muzyki i zapachu przypraw korzennych. Aromatu, którego opisy są tak sugestywne, że wczoraj upiekłam pierwszą porcję pierników. Przepis na nie znalazłam oczywiście w książce.

Autor zdradził, że podczas pisania pochłonął tony pierników, co zupełnie mnie nie dziwi.czytanie.na.platanie 2019-11-22 08:57:25