Trudno mi uwierzyć, że po raz pierwszy zetknęłam się z Shaunem Usherem aż trzy lata temu! Ba, ponad trzy lata. Czas mija niesamowicie szybko. Tym bardziej cieszy fakt, iż w moje ręce trafiła jego kolejna publikacja. Wcześniejsza, drugi tom „Listów niezapomnianych”, absolutnie mnie zauroczyła. Cóż, nadal nie nadarzyła się okazja do przeczytania poprzedniej części, lecz wszyscy miłośnicy literatury chyba rozumieją ten ból. Ciągle nowe premiery, następne książkowe wydatki. Jednak! Już przestaję zbaczać z pierwotnego tematu. Zapowiedź „Przemów niezapomnianych” od razu wzbudziła spore zainteresowanie wśród czytelników, czemu sama również chętnie się poddałam. I nie żałuję. Gdy tylko nadszedł mój egzemplarz, to odłożyłam na bok inne napoczęte pozycje, spędzając kilka cudownych dni w otoczeniu arcymądrych słów. Poprzeczkę postawiłam wysoko, a autor ponownie zachwycił. Grudzień, kiedy chodzi o literaturę, w tym roku wypada idealnie.

Muszę przyznać, iż niezbyt często płaczę nad książkami. Chyba obraz trafia w ten sposób mocniej, aczkolwiek „Przemowy niezapomniane” odblokowały we mnie coś specyficznego, trudnego w określeniu. W trakcie lektury uroniłam kilka łez, zdecydowanie się ich nie wstydzę, a wręcz przeciwnie, napawają pewną dumą. Shaun Usher zebrał w jednej książce setki zdań, które ciężko byłoby odnaleźć osobno. Albert Einstein, Maria Skłodowska-Curie, Theodore Roosvelt — ludzie znani, poważani. A przynajmniej, kojarzone. Ale rzeczywiście, po raz pierwszy natknęłam się na ich mowy, wygłaszane z różnych okazji. I śmiem podejrzewać, że gdyby nie publikacja Ushera, to dalej żyłabym w próżni.

Wydanie prezentuje się znakomicie. Stylistyką nawiązuje do „Listów niezapomnianych”, więc świetnie byłoby skompletować całość, aby dekorowała zarówno umysł, jak i półkę! W środku egzemplarza znajdziemy mnóstwo zdjęć oraz grafik ilustrujących czytany tekst. Wszystkie w dobrej jakości, odpowiednio dobrane. Ucieszyłam się, że mogę zobaczyć twarze tych, którzy do mnie mówią z kart książki. Takie dość naiwne myślenie, dziecięce, ale wówczas czuć głębsze połączenie. Lecz sądzę też, że czcionka powinna być odrobinę większa, choć znowu pozycja stałaby się o wiele grubsza…Erna 2019-12-15 21:06:48

"Przemowy niezapomniane" to zbiór najważniejszych wystąpień, które znacząco wpłynęły na świat. Jest ich w ksiązce 77. Znajdziemy tam przemowy sprzed wielu lat, jak również te współczesne, osób znanych i zwykłych ludzi. Wśród polskich mówców m.in. Wisława Szymborska, Jan Paweł II, Marie Curie Skłodowska czy Jurek Owsiak.
Każda przemowa jest poprzedzona krótkim wstępem, gdzie i w jakich okolicznościach została wygłoszona. Osobiście wolałabym trochę rozwinąć ten tekst poprzedzający przemówienie, ale wtedy faktycznie książka byłaby dość gruba. I tak jest napisana dość drobnym druczkiem. Jest to natomiast świetny przyczynek do tego, aby samemu poszperać w historii i przeczytać coś więcej na temat danej osoby czy wydarzenia. Ta książka to naprawdę ciekawa lekcja historii. Wielu z mówców to osoby mi nieznane, dzięki temu opracowaniu mogłam je poznać. Są to naprawdę inspirujące postaci.
Do każdego przemówienia dołączone jest również zdjęcie osoby, która je wygłosiła, grafika z nią związana lub zdjęcie oryginalego tekstu przemówienia. Na przykład przestrzelonych kartek z zapisem wystąpienia Roosevelta, który został postrzelony tuż przed jego wygłoszeniem. Albo oryginalne, ręczne notatki spisane przed wielu lat przez królową Anglii. Myślę, że to idealne uzupełnienie tego opracowania.
To wartościowa pozycja, dobrze, że powstała. Porusza wiele ważnych spraw. Myślę, że nie da się przeczytać wszystkiego na raz. Warto pochylić się nad każdym, nawet najkrótszym z przemówień i dać sobie chwilę na refleksję.
PaulinaWu 2020-02-07 15:15:07

Stare przysłowie mówi, że liczą się czyny, nie słowa. Ta książka jest jego absolutnym zaprzeczeniem. Oczywiście nie każde przemówienie jest warte zapamiętania, ale w historii świata było wiele takich, do których warto powracać. „Przemowy niezapomniane. Słowa, które zmieniły bieg historii” to świetny zbiór wystąpień, wykładów i przemówień, które powstawały czasem w niezwykłych okolicznościach.

Książka rozpoczyna się od mocnego uderzenia – ostatniego przemówienia pewnego mordercy, który został skazany na śmierć przez powieszenie. George Manley postanowił wykorzystać prawo do ostatniej przemowy przed straceniem i choć tego nie wie, bo wyrok śmierci wykonano w 1738 roku, to jego słowa są ciągle aktualne, a na mnie zrobiły piorunujące wrażenie.

Jak to na świecie jest, że będąc zwykłym, szarym człowiekiem można być pewnym, że ręką sprawiedliwości, prędzej czy później nas dopadnie, a przywódcy tego świata pozostaną bezkarni bez względu na ilość zamordowanych ludzi. Manley nie kwestionował zasadności kary, jaką mu wymierzono, chciał ponieść konsekwencje swojego czynu. Ale jednocześnie zastanawiał się i chciał, żeby zgromadzony na placu tłum również się zastanowił, czy ludzie nie powinni być traktowani tam samo. Przywódcy wypowiadający wojny, wysyłający na front żołnierzy, wydający rozkazy mordowania, z reguły nie ponoszą winy na śmierć niewinnych ludzi. Tak było, jest i zapewne będzie… Po prawie czterystu latach od mowy George’a Manley’a praktycznie nic się nie zmienia, a pojedyncze przypadki w historii świata pokazują, że sprawiedliwość jest wymierzana wybiórczo.


Zwykły, pospolity morderca, a takie słowa. Czytając tą pierwszą przemowę, wiedziałam że trafiłam na niezłą książkę. Dalej jest równie dobrze. Roosevelt, Owsiak, Einstein czy Nixon, wszystkie te przemówienia zostały zebrane w jeden wspaniały zbiór. I nawet jeśli na początku nazwisko mówcy nic mi nie mówiło, to autor zadbał o jego krótką charakterystykę, ale także o wyjaśnienie okoliczności, w których przemówienie zostało wygłoszone… albo i nie. Tak! W tej książce znajdują się również przemówienia, które nigdy nie zostały wypowiedziane na głos. To dopiero jest ciekawe!Idę czytać 2020-02-20 19:05:33