Dora Wilk po wydarzeniach z pierwszego tomu zmuszona była do porzucenia jednej z dwóch części swojego życia. Musiała na stałe zamieszkać w Thornie i opuścić Toruń, w którym wcześniej pracowała jako policjantka. Towarzyszy jej dwójka najlepszych przyjaciół- diabeł i anioł. Razem muszą uporać się z nowym niebezpieczeństwem, które zagraża całemu magicznemu światu. Jej sny znów nie są spokojne. Nawiedza ją w nich upiorna bogini i wciąga w rozgrywkę, której stawką jest wszystko. Aby nie dopuścić do apokalipsy musi dokonać czegoś, co wydaje się niemożliwe: zjednoczyć wampiry, wilkołaki oraz magicznych. W międzyczasie dowiaduje się wiele o swoim pochodzeniu.
Seria o Dorze Wilk pani Anety Jadowskiej jest moim odkryciem roku. Widzę w niej małe błędy, ale zupełnie nie odbiera mi to przyjemności z czytania. Już dawno się tak dobrze nie bawiłam dzięki książce. Autorka idealnie trafiła w moje poczucie humoru, uwielbiam jak bohaterowie sobie dogryzają. Książka jest bardzo angażująca i wciągająca, dosłownie nie mogłam jej odłożyć. Styl jest lekki więc szybko się czyta. Relacja głównych bohaterów jest świetnie wykreowana. Bardzo się cieszę, że wydawnictwo SQN postanowiło wznowić tą serię. Nigdy wcześniej o niej nie słyszałam i gdyby nie to na pewno bym po nią nie sięgnęła. Dodatkowym plusem są nowe, piękne okładki. Szczególnie podobają mi się przy części drugiej i czwartej. Rysunki zamieszczone w tym wydaniu są świetne. Szkoda tylko, że było ich tutaj mniej niż w Złodzieju Dusz. Na ogół jestem fanką książek typu standalone, ale w tym przypadku chciałabym, żeby tomów było jeszcze więcej. Wydaje mi się, że jedynym aspektem, który może okazać się dla innych znaczącym minusem jest to, że głównej bohaterce udaje się dosłownie wszystko. Nie ma niczego, z czym nie mogłaby sobie poradzić ani nikogo, kto by jej nie polubił. Dla mnie jednak nie ma to większego znaczenia. Nie mogę się doczekać czytania kolejnych części oraz poznania reszty twórczości autorki. Książkę oceniam na 5/5 gwiazdek.
delinquance 2020-04-15 20:53:50

Ta kobieta (a raczej wiedźma) przyciąga kłopoty, jak magnes metalowe opiłki. Mediacja między wilkołakami, wampirami i magicznymi to już samo w sobie zadanie niezwykle trudne, a co, jeśli do tego do głosu dochodzą dawano uśpione geny... Dora nagle staje się wampirzą matką, jej pra(...)prababka jest boginią i królową wilków...
I czy wiedźma może (dwukrotnie) wejść do piekła i wyjść z niego bez szwanku?
Tytuł ma wiele znaczeń - Bogowie grają maluczkimi w kości, Bóg daje magicznej skrzydła, Bogini rozpala do czerwoności magiczne linie energetyczne... No cóż, "Bogowie muszą być szaleni".
(I nie mogłam zliczyć kto komu i ile razy się oświadczał...)
Polecam, jedna z lepszych serii jakie miałam okazję czytać. Patrycja M. 2020-04-29 13:51:47

Po „Złodzieju dusz”, który bardzo mi się podobał, byłam bardzo ciekawa jak będzie w przypadku „Bogowie muszą być szaleni”. Często się zdarza, że mamy do czynienia z klątwą drugiego tomu. Na szczęście w tym przypadku coś takiego nie miało miejsca. W tym tomie dzieje się bardzo dużo, akacja nawet na chwilę nie zwalnia tempa. Gdy jeden wróg zostaje pokonany, natychmiast pojawia się kolejny. Dora zdobywa nowych sprzymierzeńców, pojawiają się nowi bohaterowie. Czy będą oni dobrzy, czy źli to się jeszcze okaże? Dora i Miron postanawiają dać swojemu uczuciu szansę, jednak nie wiadomo czy ten związek skończy się dobrze. Mam nadzieję, że tak i szybko przekonam się o tym w następnym tomie. Tak jak i w poprzedniej części, czytanie urozmaicają fajne ilustracje. Bardzo lubię takie dodatki w książkach. Podsumowując, książkę polecam w 100 % i szybko zabieram się za kolejny tom.Honorata 2020-05-03 20:51:09

"Bogowie muszą być szaleni" to kolejny tom heksalogi o wiedźmie - Dorze.
Pomimo złapania złodzieja, życie Dory nie jest wcale łatwiejsze. Mierzy się z kolejnymi trudnościami i nie ma nawet chwili odpoczynku podczas snu.

Aneta Jadowska po raz kolejny zachwyciła mnie, gdyż drugi tom jest równie dobry lub nawet lepszy od pierwszego, co rzadko się zdarza. Z zaciekawieniem śledziłam perypetie bohaterów oraz każde zwroty akcji, których było naprawdę pełno.
Jeśli nie zwracać uwagi na szczegóły to fantastyka utrzymana jest na naprawdę dobrym poziomie. W połączeniu z wątkiem kryminalnym i wątkiem romansu książka bardzo wciąga czytelnika.
Bardzo spodobał mi się trójkąt miłosny pomiędzy postaciami, który dodawał dużo emocji do lektury.
Powieść została napisana w bardzo ciekawy sposób i jest idealna na odstresowanie się po ciężkim dniu. Pomimo, iż książka należy do gatunku fantastyki jest bardzo lekka i przyjemna podczas czytania.
Świetnie bawiłam się przy humorze autorki i nie mogę doczekać się kolejnej części!Wiiki_books 2020-06-09 18:11:31

Ponowne spotkanie z Dorą i ponownie świetnie spędzony czas z coraz większą Dorową ekipą <3
Wilki, Królowa Wilków, wampiry, bogowie grający ludzkimi kośćmi, triumwirat... działo się, oj działo :D
Ten tom był połączeniem Charley Davidson i Anity Blake ;) Swoją drogą myślę, że tworzyłyby wraz z Dorą niezłą babską drużynę i skopałyby tyłki nie jednemu wilczkowi, tudzież innemu demonowi ;p Tak ktoś powinie ich ze sobą zapoznać ;D
A wracając do "Bogowie muszą być szaleni", to na razie moja ulubiona część (również okładkowo ;)) Cała akcja toczy się w Thornie, po tym jak Anita przeprowadziła się tam z Torunia i zamieszkała razem ze swoim diabłem i aniołem. Nie pracuje już w policji, ale otwiera swoją agencję detektywistyczną. No i tak jak, to Dora w pada po uszy z jednego bagna w drugie, ale wiadomo zawsze spadając na cztery łapy ;)
Jeśli jeszcze jakimś cudem nie czytaliście, to szybko zamawiamy i czytamy! :D

Kaoru 2020-06-20 13:19:47

Dory Wilk chyba nikomu nie muszę przedstawiać. Jest to jedna z lepszych bohaterek w polskiej fantastyce. Drugi tom, czyli #bogowiemusząbyćszaleni , to pełna przygód część z tak samo charyzmatycznymi i temperamentnymi bohaterami, jakich spotykamy w "Złodzieju dusz". Dora mieszka razem z Mironem i Joshuą w Thornie. Wydaje się, że ich spokojowi nie zagraża nic, poza pożądaniem, którego nie mogą zaspokoić.

Druga część przygód Dory Wilk jest pełna akcji, ale i miłosnych rozterek. Dora musi zmierzyć się kolejny raz z wampirami, wilkołakami, ale to nie wszystko. Ogólnie powieść czyta się bardzo dobrze, wartka akcja w tym pomaga, dużo się dzieje, a to lubię. Trochę denerwowało mnie, kiedy co chwilę czytałam, jak Dora w myślach tłumaczy sobie relacje między nią a diabłem i aniołem. Czytać to po tysiąckroć to trochę za dużo dla mnie. Ta część historii Dory dużo zmienia w jej życiu, dzieją się rzeczy, jakie mi się nie śniły. Powieść godna polecenia, dobra rodzima fantastyka na wysokim poziomie! Za niedługo na pewno sięgnę po kolejną część! Z e-bookiem pod rękę 2020-06-24 12:14:34

Co zapamiętam z tej książki? Przede wszystkim nastoletnie dramaty (taki miały charakter, chociaż bohaterowie są dorośli, a nawet, jako postacie nadnaturalne, kilkusetletni), miotanie się pomiędzy przyjaźnią a miłością, doskonałość głównej bohaterki oraz idealny wygląd każdego mężczyzny w jej otoczeniu. Co już mi wyleciało z głowy? Yyy... fabuła?

Poważnie, minęło kilka dni od lektury, a ja nie mogę sobie przypomnieć, o co tam chodziło. Dora miała jakąś wizję, była jednocześnie wampirem i wilkołakiem, ale w zasadzie who cares, ważniejsze było to, że uprawiała w tańcu metafizyczny seks, przebrała się za Selenę i oświadczyła jednocześnie dwóm swoim ukochanym, aniołowi i demonowi.

Pierwszy tom Heksalogii o Wiedźmie przeczytałam jako część kolekcji Mistrzów Polskiej Fantastyki. Podobał mi się, chociaż na kilka spraw trzeba było przymknąć tam oko. Pomysł z równoległym magicznym światem, zwyczajnym Toruniem i niesamowitym Thornem, wydał mi się tak intrygujący, że miałam ochotę kupić w ciemno pakiet wszystkich książek Jadowskiej. Tym bardziej, że wydawnictwo SQN wydało je w takiej pięknej tęczowej szacie. Po zapoznaniu się z "Bogowie muszą być szaleni" w sumie cieszę się, że tego nie zrobiłam.

Na portalu czytelniczym Lubimy Czytać użytkownik Vaherem umieścił obszerną opinię na temat tego tytułu, polecam poszukać, bo zgadzam się z każdym jego zarzutem (i podziwiam za włożony wysiłek!). Niemniej są takie opowieści, przy których zgadzamy się, że są złe, ale i tak z radością czytamy je po kryjomu. Szkoda, że na Dorę nie wpadłam 10-15 lat temu, bo wtedy stałaby się dla mnie właśnie takim guilty pleasure. Jako nastolatka wyżej ceniłam sobie warstwę uczuciową i sercowe rozterki od akcji a nawet logiki. Myślę, że wtedy Dora stałaby się mi bardzo bliska.

Z książką zapoznałam się w formie audiobooka, którego nie polecam. Nie wiem, gdzie leży wina, ale bardzo często gubiłam się przy dialogach i nie miałam pojęcia kto do kogo się zwraca.

Polecam przede wszystkim jako fantastyczny romans młodzieżowy nastoletnim czytelnikom. Dorośli też mogą się dobrze bawić, pod warunkiem, że nie zaczną rozbierać tej historii na czynniki pierwsze.mysilicielka 2021-11-17 11:48:42