Łzy wojny chwytają ze serce od pierwszych chwil. Już po kilku stronach wiemy, że od nadmiaru emocji nie będziemy mogli się wyzwolić. Krótkie wstępne spotkanie z bohaterami daje nam jednoznaczny obraz, co autorzy chcą nam zaserwować w tej powieści. Co mogę stwierdzić po zakończeniu lektury? Nie myliłam się, ale przyznam, że nie doceniłam kunsztu autorów. Otrzymałam więcej niż się spodziewałam, dostałam w prezencie moc niezapomnianych wrażeń, z którymi zmagam się do dziś, pomimo, że podróż z książką już skończyłam.
Łzy wojny wzruszają, ale nie może być inaczej, gdy motywem przewodnim jest miłość. Wewnętrzne rozterki bohaterów, nierówna walka ze zbrodniczym aparatem władzy, istniejąca groźba zesłania do obozu koncentracyjnego czy wyrządzenia krzywdy najbliższym – z takimi rozterkami walczą bohaterowie. Mają prawo, jak każdy z nas, kochać i być kochanym, tylko na przekór czasy w których przyszło im walczyć o swoje szczęście nie napawają optymizmem, wręcz są ich wrogiem. Ale prawdziwa miłość ma wielką moc i potrafi pokonać wszystkie przeciwności losu. Dodaje motywacji, skłania do refleksji i pobudza do działania, realizacji planów i zamierzeń. Czy ta miłość dostanie szansę od losu? Czy będziemy świadkami szczęśliwego zakończenia czy też toczące się walki o przetrwanie wezmą górę nad wszelkimi pozytywnymi uczuciami? Warto samemu się dowiedzieć, czy miłość niemożliwa do spełnienia w czasie wojny ma szansę na szczęśliwe zakończenie? Przyznam, że to bolesna bardzo lektura, smutna i z nutą goryczy. Ale miałam tego świadomość. To lektura obok której nie można przejść obojętnie. Ona tak głęboko w nas wnika, że nie ma możliwości na nią nie zareagować. Pozostawia w nas trwały i niezapomniany ślad.
Trzeba przyznać, że cała wielowątkowa historia spójnie się komponuje, wszystkie elementy są skrojone na miarę mistrzów pióra. Świadczyć o tym może fakt, że cały weekend spędziłam w ramionach tej ciepłej i życiowej przygody. Co prawda nie były to łzy wojny, ale po moim policzku spływały łzy bólu i smutku, nie było sposobu, by się nie wzruszyć. Zakończenie powieści zaskoczyło mnie, sama sobie wyreżyserowałam inny scenariusz, ale jak widać, scenarzysta ze mnie mierny. Jestem pewna, że autorzy nie zostawią nas z wielkim znakiem zapytania przez oczami, tylko możemy liczyć na dalszy ciąg tej emocjonującej historii.
Ta wrażliwa i zarazem intrygująca powieść wydobywa z nas emocje, potrafi nas zmusić do uzewnętrznienia swoich myśli i uczuć. Pokazać, że nie jesteśmy obojętni na zło i krzywdę, że liczy się dla nas drugi człowiek, niezależnie od narodowości czy przekonań politycznych. To ważna lektura również w obecnych nam czasach, bo czyż nie jest tak, że rodziny są dzisiaj skłócone jak nigdy, jak rządzący potrafią zaognić rodzinne relacje i więzi? Nie potrzeba wojny, wystarczą określone realia polityczne, a naród potrafi być skłócony. Cieszmy się dniem dzisiejszym, szanujmy to co dzisiaj mamy i dziękujmy, że nie musimy żyć w czasach niszczycielskich i bezwzględnych działań wojennych.
Prawdziwa uczta mocnych marzeń i emocji na wyciągnięcie ręki! Wystarczy się tylko poczęstować ...Ambros 2020-04-02 20:53:28