Marzycie czasem o wyrwaniu się z tej pędzącej rzeczywistości i zaszyciu w jakimś miejscu z dala od cywilizacji? Mi przychodzą takie myśli do głowy. Uciec na koniec świata i żyć chwilą. Tylko po pierwsze jak docierałyby tam książki? I po drugie nigdy nie zrobiłabym tego swoim dzieciom.

Wren i Sage całe życie spędziły w lesie, nie znają innego świata. Gdy ich matka wraz z najmłodszą siostrą nie wracają z wyprawy do szpitala, młode kobiety zmuszone są opuścić swój dom. Co na nie czeka poza bezpiecznym kokonem, w którym żyły?

Równolegle śledzimy losy Nicolette, podejrzewającej swojego męża, znanego fotografa, o zdradę. Dostrzega wiele niepokojących sygnałów i za wszelką cenę dąży do poznania prawdy. Unika jednak bezpośredniej konfrontacji, a trucizna podejrzeń sączy jad w ich relację.

Byłam niesamowicie ciekawa, w którym momencie te dwie historie się przetną i w jakim kierunku mnie zaprowadzą. Niedopowiedzenia, którymi wręcz naszpikowana jest pierwsza część książki i stopniowo ujawniane tajemnice, budują klimat wywołujący nie tylko zaciekawienie, ale i najprawdziwsze ciarki. Prawda, którą odkrywa Nicolette i ta dotycząca losów Wren i Sage, wstrząsa i szokuje.

Wyjątkowość tej opowieści nie opiera się na pędzącej akcji, a na emocjonalnej huśtawce, którą funduje nam autorka. Począwszy od konsternacji, współczucia, złości, a skończywszy na niedowierzaniu.

Obawiałam się zupełnie innego zakończenie, więc to które otrzymałam było kojącym zaskoczeniem i niespodziewanym uwieńczeniem tej wstrząsającej historii.

„Świat to złe miejsce, kochanie.” Przekonaj się, jak bardzo.
czytanie.na.platanie 2020-07-08 11:44:44