Schematów nie da się uniknąć. On bogaty, przystojny, wysoki. Ona biedna, piękna, drobna. Dzielą, różnią ich słowa, lecz łączy skrywana namiętność. Dostałam rasowy romans historyczny, w którym na wojnie o miłość wszystkie chwyty są dozwolone. Główni bohaterowie przykuwali moją uwagę, lecz ci drugo- i trzecioplanowi również. Niezastąpiony lokaj Peters podbił me serducho, najbliżsi hrabiego i jego przyjaciel także. Byli i tacy, których za nic nie mogłam polubić. Zła teściowa objawiła się w pełnej krasie. Ambiwalentny stosunek miałam do wiejskiego doktora.
Za sprawą lekkiego pióra autorki przeniosłam się do XIX-wiecznej Anglii, pełnej eleganckich dam, wytwornych dżentelmenów, wykwintnych balów i codzienności wyższej sfery. Poznałam historię młodej wdowy i dwóch dżentelmenów. Zanurzyłam się w świecie zmysłów! Momentami było bardzo pikantnie! Czułam pożądanie hrabiego, targające bohaterami emocje od gniewu i tłumionego żaru, przez skrywaną namiętność i obojętność, po tęsknotę i miłość. Przeżyłam wiele przygód, wpadłam w niejedne tarapaty, rumieniłam się aż nadto, a przy tym uśmiech nie znikał mi z twarzy, gdyż autorka umiejętnie okrasiła całą historię humorem i perypetiami Jocelyn i jej podopiecznych. Lady Ashton ciągle się coś przytrafia i sama czasami łamie konwenanse. Ubawiła mnie scena w psiarni, łódce, ale i wyzwoliła ciepło w sercu. Uśmiech na twarzy wywoływały pułapki zastawiane na Jocelyn przez hrabiego i knowania trzech dam. Dopingowałam lady Williams w jej podchodach. Największe wybuchy śmiechu wywoływały u mnie celne uwagi czteroletniej siostrzenicy hrabiego, uważnej obserwatorki życia wyższych sfer i relacji damsko-męskich, stosującej z powodzeniem damskie gierki. Tylko scena obiadu wydała mi się mało prawdopodobna.
Autorka wiernie oddaje realia epoki, podkreślając rolę kobiet i mężczyzn. Różnorodność postaw kobiecych widać w pełnej krasie na przykładzie kilku bohaterek. Ciągłe musiały one sprostać zasadom etykiety. Autorka dobrze odrobiła lekcję z historii i etykiety. Ukazała konwenanse obowiązujące w tamtych czasach oraz ich… łamanie. Oprócz kota Rogera pojawia się pies. Autorka bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła, wprowadzając do romansu historycznego traktowanie kotów i psów. Nic się nie zmieniło w traktowaniu zwierząt i ich wpływie na nas. Duży plus za ten zwierzęcy wątek.
Jestem mile zaskoczona książką i debiutantką, wprawdzie nie na salonach socjety, tylko literackich. Diabelnie przystojny hrabia, grzesznie pociągający, mroczny i niebezpieczny okazał się wart grzechu i czasu mu poświęconego. „Diabelski hrabia” to historyczna odskocznia od codzienności z nutą humoru i pikanterii, choć nie pozbawiona uniwersalnych wartości i wciąż aktualnego przekazu dotyczącego naszych pupili.
Martak180 2020-06-03 19:04:14