Abominacja jest książką mocno różniącą się od Terroru, czyli poprzedniej powieści Dana Simmonsa wydanej nakładem Wydawnictwa Vesper. Pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, że jest to pozycja odmienna od wszystkich pozostałych w dorobku autora. Abominacja bardzo mocno skupia się bowiem na tematyce alpinistycznej, stąd znajdziemy tutaj bardzo wiele słownictwa związanego ze wspinaczką i sprzętem do tego potrzebnym. I trzeba to zaznaczyć, że wiedza autora robi ogromne wrażenie! Dowiadujemy się bardzo wielu kwestii dotyczących wspinaczki i technik jakich używano na początku lat 20-tych XX-wieku z dokładnymi szczegółami. Nie dziwi mnie zatem, że tłumaczenie i praca nad książką trwała aż tak długo. Z pewnością nie było to łatwe zadanie dla tłumacza, ale Janusz Ochab poradził sobie doskonale.

Książka została podzielona na 3 części, z czego każda liczy około 200 stron. Pierwsze dwie opowiadają o przygotowaniach i samej wspinaczce na Mount Everest. Mamy zatem okazję dokładnie prześledzić jak bohaterowie organizują sprzęt, ćwiczą umiejętności, czy jak zbierają informacje na temat wypadku, w którym zaginął syn lady Bromley. Przy okazji autor bardzo dobrze kreśli tło historyczne początku lat 20-tych XX wieku, szczególnie sytuacji w Niemczech po przegranej I wojnie światowej. Z czasem towarzyszymy bohaterom w ich podróży pod Mount Everest i samej wspinaczce na najwyższy szczyt świata. Osobiście miałem wrażenie, jakbym był tuż obok bohaterów i towarzyszył im w ich zmaganiach i codziennych trudach. Autor bowiem świetnie opisuje, co dokładnie przeżywają postacie, z czym muszą się zmagać i jak jest to trudne fizycznie, ale i psychicznie. Dużą rolę odgrywa tutaj narracja pierwszoosobowa, z punktu widzenia Williama Perry'ego, który po latach relacjonuje tamte wydarzenia. Trzeba jednak pamiętać, że w dwóch pierwszych częściach akcja biegnie bardzo spokojnie, a autor poświęca wiele czasu na rzeczowe opisy dotyczące wspinaczki i nie tylko.

Dopiero ostatnia część książki jest zdecydowanie bardziej dynamiczna, jak również wprowadza nastrój grozy oraz niebezpieczeństwa, choć zdecydowanie inny niż by się można było spodziewać. Nie będę ukrywał, że spodziewałem się czegoś odmiennego i nie do końca jestem pewien co sądzić o takim rozwiązaniu, jakie zostało zastosowane w książce. Z jednej strony można się go było domyślać, przynajmniej częściowo, a z drugiej mam poczucie, że jest wymyślone troszkę na siłę. Niemniej jednak całościowo książkę czytało mi się bardzo dobrze i na pewno kiedyś jeszcze do niej wrócę.

Abominacja jest książką zdecydowanie inną od wszystkich powieści Dana Simmonsa, które do tej pory czytałem. Akcja rozwija się powoli, a autor skupia się bardzo mocno na kwestiach technicznych wspinaczki na Mount Everest na początku lat 20-tych XX wieku, jak również na trudnościach i emocjach, jakie towarzyszą bohaterom w trakcie zdobywania szczytu. Hrosskar 2020-06-22 19:31:01

„W najpaskudniejszym, najmniej sprzyjającym życiu środowisku, może się dokonać prawdziwa przemiana duchowa”.

Czy taki jest powód ryzykowania życia przez kobiety i mężczyzn mierzących się z najwyższym szczytem świata? Wysokością, na której ludzkie ciało obumiera? A może wspinają się na Mount Everest tylko dlatego, że jest? Bez względu na to, jakie pobudki nimi kierują, to w moim odczuciu jeden z najbardziej ekstremalnych sportów na świecie. Teraz. A co dopiero sto lat temu, gdzie dostępny sprzęt odbiegał znacznie od dostępnego obecnie.

W 1924 roku przy próbie podejścia na Mount Everest ginie czwórka wspinaczy. Ich śmierć jest owiana tajemnicą i trójka śmiałków pod pretekstem wyjaśnienia ich śmierci, pragnie zmierzyć się z tą nieprzyjazną górą. Jaką cenę przyjdzie im zapłacić? Czy będą pierwszymi, którzy zdobędą szczyt? W którym momencie walka z siłami przyrody zmieni się w walkę o życie? I czy to natura okaże się dla nich największym zagrożeniem?

To pierwsza książka Dana Simmonsa, którą miałam zaszczyt przeczytać. Tak, zaszczyt. I obawiam się, że nie starczy mi słów, by opisać jak bardzo opowieść ta mną zawładnęła. Jak pochłonęła mnie na dobre dwa tygodnie, kiedy wraz z jej bohaterami z każdym krokiem zbliżałam się do finału.

Już samo jakże wierne i obrazowe przedstawienie realiów ówczesnego himalaizmu czyni z niej arcydzieło, ale autor idzie dalej i po mistrzowsku włącza w prawdziwe wydarzenia fabułę niczym z najlepszego thrillera. Wiedzie nas na szczyt drogą upstrzoną trudnościami, krętą i mroczną, z której nie sposób zawrócić. Dla ulżenia w wędrówce raczy nas tak obrazowymi opisami widoków surowego górskiego krajobrazu, że po przymknięciu oczu nadal tkwią pod powiekami budząc tęsknotę. Tęsknotę za czymś nieosiągalnym, niewiarygodnym i niebezpiecznym, a jednocześnie tak pięknym i monumentalnym.

To nie tylko opowieść o przekraczaniu granic ludzkiej wytrzymałości i zmaganiach z nieprzewidywalną naturą, ale również o bezbrzeżnym zaufaniu i przyjaźni. O ogromnej radości życia i wręcz obsesyjnej pasji, stanowiącej jego najgłębszy sens.

Fani twórczości Dana Simmonsa wyżej oceniają inne jego powieści jak „Terror”, czy „Drood”, więc spodziewam się, że kolejne spotkania będą jeszcze bardziej fascynujące.

Z ciekawostek, które też znajdziemy w powieści, powiem Wam, że to alpiniście George’owi Finch’owi zawdzięczamy nasze zimowe kurtki puchowe. Jako totalny zmarzluch jestem mu niezmiernie wdzięczna.
czytanie.na.platanie 2020-07-08 14:20:55

Jaka jest "Abominacja"? Dwie rzeczy mogę stwierdzić na pewno: jest imponująca i zasługuje na docenienie. Jednocześnie jest inna niż się spodziewałam. Trudna, momentami wręcz przytłaczająca. Jednak bez wątpienia pozostanie już na zawsze z tymi, którzy nie ugną się pod jej ciężarem.⠀
⠀
Technicznie książka składa się z trzech części, z których każdą charakteryzuje inne tempo akcji i (częściowo) lokacja. W części pierwszej poznajemy głównych bohaterów - wspinaczy: narratora Jake'a Perry'ego, weterana wojennego Richarda Davisa Deacona oraz przewodnika z Chamonix Jean-Claude'a Clarouix. Mężczyźni przygotowują się do wyprawy na najwyższy szczyt Ziemi. Oficjalnie w celu odnalezienia szczątków zaginionego rok wcześniej młodego wspinacza, w rzeczywistości - marzą o zdobyciu Mount Everestu. Tylko, że akcja toczy się w roku 1925, a taka wyprawa to przeogromne przedsięwzięcie logistyczne. Tutaj nie ma miejsca na najdrobniejszy błąd, bo każdy może skutkować śmiercią. Autor nie szczędzi nam najdrobniejszych szczegółów technicznych dotyczących sprzętu czy technik wspinaczkowych. Ta część to objętościowo około 250 stron, czyli całkiem sporo. Z jednej strony rozumiem, że taki zabieg mógł mieć na celu oswojenie czytelnika m.in. z terminologią. Z drugiej, olbrzymi poziom szczegółu może być przytłaczający dla laika, tak było również w moim przypadku. Długo zastanawiałam się czy to wszystko było właściwie potrzebne, czy nie lepiej byłoby skrócić te 250 stron do jednego, treściwego rozdziału. Tę pierwszą część osobiście uważam za najsłabszy punkt książki.⠀
Druga część opowiada o podróży do góry i samej wspinaczce. Pojawia się tutaj wielu nowych, drugo- i trzecioplanowych bohaterów, a nawet pierwszoplanowa silna postać kobieca! Od tego momentu "Abominacja" coraz bardziej zyskiwała w moich oczach, po prostu dałam się wciągnąć w ten surowy himalajski klimat. Czytałam z zainteresowaniem, mimo, że na tym etapie była to raczej powieść przygodowa. Część druga kończy się pewnym przełomowym wydarzeniem, które stanowi przedsmak tego, co czeka nas w ostatnim akcie historii.⠀
Nie chcę zdradzać zbyt wiele, ale właśnie w części trzeciej akcja zyskuje tempo, które utrzymuje już do końca. To moment, w którym książka nabiera charakteru thrillera. Na wspinaczy czyha zło bardziej przerażające niż jakiekolwiek mityczne stworzenie.⠀
⠀
Przyznaję, że to było moje pierwsze spotkanie z twórczością Dana Simmonsa, więc w zasadzie nie oczekiwałam niczego konkretnego. Spodziewałam się jednak bardziej mrocznego, tajemniczego klimatu. Widać, że autor włożył mrówczą pracę w research i swoje przygotowanie merytoryczne - co zasługuje na uznanie. Ponadto uważam Dana Simmonsa za mistrza opisu. Ucieszyłby mnie jednak choćby schematyczny szkic góry z naniesieniem lokalizacji miejscówek najważniejszych dla fabuły. Pozycja obowiązkowa dla miłośników literatury górskiej. Należy wziąć pod uwagę, że "Abominacja" nie ma nic wspólnego z horrorem, klimat thrillera utrzymuje jedynie w trzeciej części. Jeżeli jesteście otwarci na hybrydę powieści przygodowej z odniesieniami historycznymi i thrillera to czytajcie.⠀murder.in.the.library 2020-07-11 23:23:44

W 1924 roku kilku śmiałków - George Mallory, Sandy Irving, lord Percival Bromley oraz Kurt Meyer, podjęło się tego, czego jeszcze nikt w historii nie dokonał – próbowali zdobyć Mount Everest. Niestety, wyprawę na ośmiotysięcznik przepłacili życiem. Zrozpaczona matka jednego ze zmarłych mężczyzn wciąż wierzy w to, że jej syn ocalał, dlatego finansuje wyprawę trzech alpinistów. Ich zadaniem jest odnalezienie lorda Bromleya, ale determinuje ich także marzenie zapisania się na kartach historii i uzyskanie tytułu pierwszych zdobywców Mount Everestu. Czy uda im się odnaleźć Percivala? I jak dla nich samych skończy się ta wysokogórska wyprawa?

„Abominacja” to moja pierwsza styczność ze znanym już wszystkim Danem Simmonsem, czy udana? Rzekłabym, że połowicznie. Jestem pełna podziwu dla autora za niebywałą skrupulatność i wręcz tytaniczny trud włożony w gromadzenie informacji do napisania tej pozycji. Mimo, że książka okazała się być kompletnie nie w moim klimacie to czystym absurdem byłoby wystawianie jej skrajnie niepochlebnej opinii. Czytelnicze preferencje to nie wszystko, nie w przypadku „Abominacji”. Z jednej strony odczuwałam rozczarowanie fabułą, a z drugiej nie mogłabym żyć w zgodzie ze sobą, gdybym w ogólnej ocenie nie uwzględniła tak genialnego researchu.

Głównym mankamentem książki jest to, że niestety nie straszy – przynajmniej nie tak, jakby się tego oczekiwało. Wadą jest też baaaardzo rozwleczona fabuła – same przygotowania do wyprawy zajmują około 200 stron. Zbyt szczegółowa narracja bywała męcząca do tego stopnia, że książkę czytałam na raty przez 2 miesiące.

„Abominacja” to powieść powolna, tajemnicza i drobiazgowa, która zabiera nas w odległą podróż na szczyt Himalajów. Była to dla mnie długa, mozolna i wyczerpująca wycieczka. Cieszę się, że ją odbyłam, ale prawdę mówiąc liczyłam na większe wrażenia zważywszy na powszechny zachwyt nad piórem Dana Simmonsa. Wśród nawet najwybitniejszych pisarzy znajdują się dzieła słabsze i ta książka najwyraźniej dowodzi słuszności tego spostrzeżenia.oczytanakryminolog 2020-08-16 20:54:58