Giovanna dorasta w szczęśliwej inteligenckiej rodzinie. Niczego jej brakuje. Jest już w tym wieku, że zaczyna interesować się swoim pochodzeniem i krewnymi, z którymi jej rodzice nie utrzymują żadnych rodzinnych relacji. Zwłaszcza interesuje ją siostra ojca, Vittoria, o której słyszała, że jest zakałą rodziny, i z którą zabroniono jej się spotykać. Ostatnio często słyszała od ojca słowa, że jak nie poprawi swojego zachowania, to będzie taka jak ciotka Vittoria. Czyli jaka? Jaką rodzice skrywają rodzinną tajemnicę? O czym jej nie mówią? Dziewczyna nawiązuje kontakt z ciotką, czemu rodzice są przeciwni, uważają, że nic dobrego z tego raczej nie wyniknie. Giovanna poznaje ciotkę, jej stosunek do brata oraz rodzinnie tajemnice i nieporozumienia. Ciotka imponuje dziewczynie, zaczyna przed nią otwierać nieznany dotąd świat, stara się również otworzyć dziewczynie oczy na postępowanie rodziców i zdemaskować ich kłamstwa. Pokazać, że nią są tacy idealni, jakby mogło się wszystkim wydawać. Dziewczyna zaczyna tracić poczucie stabilności, nie wie już kto mówi prawdę, a kto żywi się kłamstwem. Musi się zdecydować i wybrać, nie może dalej balansować między rodzicami a ciotką, światem na pozór dobrym i złym …
Elena Ferrnante przedstawiła nam świat dorosłych widziany oczami dorastającej dziewczyny, zmagającej się z brutalnością i przenikliwością zakłamanego świata dorosłych, świata, do którego dotychczas nie miała wstępu. Jednak próba szybkiego dorośnięcia, nie koniecznie zawsze musi wyjść na dobre. Giovanna stawia pierwsze kroki w świat dorosłych, pierwsza miłość czy zauroczenie, odkrywanie swojej seksualności, bunt, brak zrozumienia, namiętność, pierwsza inicjacja seksualna. To wszystko sprawia, że zmagamy się z problemy nastolatków ukazanymi w sposób czytelny i prosty. Autorka ma świetne pióro, czyta się ją z zapartym tchem, nie odczuwa się upływu czasu. Otrzymujemy wiele obrazów ludzkich twarzy, smutnych i prawdziwych. Poznajemy u źródła problemy, z jakimi borykają się dzieci, a na które dorośli nie zwracają uwagi. Mnie bardzo zainteresował aspekt przeżyć bohaterki, wewnętrznych rozterek, podjęcia się odpowiedzi na pytanie, dlaczego dorośli kłamią i zmuszają dzieci do życia w kłamstwie. Jaki mają w tym cel? Pierwsza nasuwająca się odpowiedź, bo im jest tak wygodnie. Czy aby na pewno? Przekonajcie się sami, dlaczego życie dorosłych nie jest takie oczywiste i jednoznaczne, piękne i pełne prawdy, odkryjcie karty ich tajemnic i fałszu, przekonajcie się, co nimi kieruje ...
Muszę przyznać, że lektura robi piorunujące wrażenie na czytelniku, wnika głęboko w świat jego ukształtowanych i przyjętych wartości, i próbuje zrobić małe zamieszanie. Czy jej się uda, to tylko zależy od was, od waszego przekonania, czy postępujecie prawidłowo i nie macie sobie nic do zarzucenia. Pełna emocji i wrażliwości, mądra i przenikliwa, trudno się z nią rozstać chociażby na chwilę. Ją się chce czytać i czytać, oczekuje się jeszcze więcej i więcej … I tak bez końca ...Ambros 2020-09-13 16:48:29