Dzisiaj, mimo iż nie mam jeszcze swojego papierowego egzemplarza, opowiem Wam o „Wiźnie” Jacka Komudy.
Skusiłam się na nią ze względu na to, że chciałam zobaczyć czy powieść historyczna może być dla mnie. Do tej pory sięgałam raczej po te związane ściśle z drugą wojną światową, Hitlerem, jego laboratoriami, bronią, itp. sprawami. Natomiast „Wizna” przyciągnęła mnie okładką. To już trzecie część serii i powiem szczerze, że wielu fanów tego typu książek będzie zachwycona. A czy ja jestem?
W tej powieści czytelnik zbija się z paskudną rzeczywistością roku 1939. Wtedy to niemiecki korpus wbija się z całą siłą w polską armię, która wycofuje się spod Warszawy. Oczywiście to Polsce wróżono klęskę. I tutaj wkracza właśnie tytułowa „Wizna”. Uwielbiam kiedy tytuły mają znaczenie w historii opowiedzianej przez pisarza. I tak dwie kompanie zmieniają wszystko. Ale czy aby na pewno? Rozpoczyna się bitwa. 700 żołnierzy przeciwko armii liczącej sobie 40 tysięcy. Istny pogrom? Musicie przeczytać sami!
Jak dla mnie to książka, którą czyta się bardzo szybko i to za sprawą tego, że nie są przeciągane opisy, dialogi, tylko akcja jest wartka i dość gwałtowna. Przypuszczam, że wiele osób się znajdzie, które będą się zachwycać tą bitwą, a ja odkryłam, że jednak w historii raczej fascynują mnie wynalazki tamtych czasów, tajemnice, psychika ludzi takich jak Hitler, a nie bitwy.
Mimo wszystko uważam, że „Wizna” jest godna polecenia. Ot, nie zgrałam się z nią gatunkowo ale to nie znaczy, że to nic ciekawego. Wręcz przeciwnie, będzie to szalenie ciekawa lektura dla osób, które w tych klimatach się zaczytują.
Tak więc polecam!
wystukanerecenzje 2020-09-23 13:00:19

Czytając najnowszą powieść Jacka Komudy przeniesiemy się do jednych z "polskich Termopil" tj. bunkrów Wizny w 1939 roku. Od tych prawdziwych różnią się tym, że Leonidas prowadził w ostatni bój dobrze przygotowanych i wiedzących na co się piszą wojowników.
Kapitan Raginis, dostał rozkaz obrony niedokończonych umocnień, na przeciwko których stanął czterdziestotysięczny niemiecki korpus pancerny samego Guderiana. Raginis mógł im przeciwstawić niespełna siedemset żołnierzy, sześć dział i dwanaście (sic!) nabojów do przeciwpancernego ura.
Czytając "Wiznę" poczujemy emocje tego beznadziejnego starcia. Poznamy także żołnieży którzy honor cenili wyżej niż własne życie. Nie są to jednak postacie z granitu, a jedynie zwykli ludzie, którzy w pewnym czasie podjęli pewną decyzję, i człowiek który gdy przysiągł, nie mógł inaczej.
Ta książka to zdecydowanie pozycja obowiązkowa dla pasjonatów historii i twórczości Jacka Komudy.MissSilly 2020-12-07 22:05:05