To pierwsze moje spotkanie z tym autorem. Czytając opis miałam jakiś wyobrażenie o treści. Zaintrygowała mnie okładka i tytuł ale treść totalnie zaskoczyła. Pierwszy wielki plus za podjęcie trudnych tematów jak np. depresja. Drugi to, że książka, mimo iż daje nam dużo do przemyśleń jest pozytywna. Książka pisana jest z punktu widzenia kobiety. Co mnie zaskoczyło bo autorem jest mężczyzna. W książęce mamy w sumie dwie główne bohaterki: matkę i córkę oraz kilka pobocznych. Opisy ich postępowań, decyzji i tego co wpłynęło na to, jakie są obecnie jest idealnie wyważona. Nie ma tu zbędnych opisów. Wszystko ma swoje miejsce.

Fabuła książki rozgrywa się na dwóch płaszczyznach. Tu i teraz oraz w przeszłości. W fabułę wplecione są wpisy z tytułowego pamiętnika. Jednakże obie płaszczyzny wzajemnie się uzupełnią i nie mieszają. Dokładnie wiadomo co jest teraźniejszością i przeszłością. W książce mamy dwie historię Joli-matki i Oli-córki. Osobiście polubiłam obie choć w sumie do Oli mam żal, że podjęła taka, a nie inną decyzję. Tak mam żąl ponieważ postacie są bardzo realne i nie sposób się z nimi nie utożsamić.

Jola od dziecka nie ma łatwo. Jej młodość to lata 80- te. Podobało mi się, że w książce mamy opisane historyczne wątki. Brak zrozumienia u rodziców, studia i traumatyczne zdarzenie, przerwane studia praca i pierwsze romanse. Ciąża z zaskoczenia i mąż, który nie potrafił wspierać. Potem wszystko lawinowo idzie ...aż poznaje Jakuba i jej życie się odmienia.

Ola jej dzieciństwo nie należało do łatwych. Matka nie umiała jej kochać. Z biegiem czasu okazuje się, że wszystko było wina depresji, jaką miała Jola ale mimo wszystko Ola nie potrafi wybaczyć matce do końca. W zasadzie nie wybacza jej nigdy. Ola jest strasznie uparta. Mimo że sama nie jest idealna popełniła wiele błędów nie potrafi wybaczyć ...

Książę "Zapomniany pamiętnik" czyta się rewelacyjnie. Zaledwie 300 stron tekstu, podzielonych na rozdziały, w których są krótkie części, przedzielone wpisami z pamiętnika. Książka, mimo że czytana lekko nie należy do łatwych. Pobudza nasze przemyślenia i sprawia, że możemy poczuć klimat tamtych czasów z młodości Joli.

Bardzo dużym plusem są wątki miłosne. Mówi, że książka zmusza do refleksji i przemyśleń, sceny łóżkowe wprowadzają zupełnie inny nastrój. Książka ma także sporo zabawnych momentów głównie za sprawą relacji Joli i Jakuba ...

To moja pierwsza książka tego autora i na pewno nie ostatnia ... Serdecznie polecamlalka1 2020-11-20 08:50:45

„Zapomniany pamiętnik” to historia życia dwóch kobiet – matki i córki. Poznajemy ich trudne losy. Dorosła już córka Ola odnajduje pamiętnik matki sprzed lat. Co takiego w nim przeczytała, że tak bardzo znienawidziła matkę. Ich drogi rozeszły się już, kiedy była nastolatką. Nienawiść, którą nosi w sercu, nie pozwala jej nawet pomyśleć o przebaczeniu, co rzutuje na życie jej i rodziny. Czy uda im się kiedyś porozmawiać i odbudować zerwaną więź?
Jolanta jest bohaterką z wieloma wadami i przeszłością, o której wolałaby zapomnieć. Dzięki tym cechom jest bardzo realna, a jej problemy bliskie naszym sercom. Jej postępowanie wydaje się naganne, ale gdy zgłębimy motyw, to już nie wszystko jest takie oczywiste. Autor zrobił mi dużą przyjemność zakończeniem, bo byłam nim zaskoczona. To nie jest banalna opowieść, to historia, która wzrusza, daje też nadzieję kobietom, które miały podobne przeżycia co bohaterka.

Powieść czyta się płynnie i z dużym zainteresowaniem, poznamy życie obu kobiet. Dodatkowo wspomnienia z pamiętnika są pięknym powrotem do przeszłości z lat osiemdziesiątych. Przypomniane zostały czasy PRL-u i panujące wtedy zwyczaje. Ten czas wymagał od ludzi niebywałej kreatywności, by zdobyć nieosiągalne towary i utrzymać rodzinę. Nadzieję na lepszą przyszłość dawały zmiany, które zachodziły w tym czasie dzięki odważnym ludziom, którzy sprzeciwiali się obecnej władzy. To trudne życie pełne ograniczeń jest zapewne obce młodym ludziom i przypomnienie tamtych lat jest bardzo potrzebne.

Janusz Muzyczyszyn zbudował ciekawych bohaterów i wzruszająca fabułę. Nie bał się poruszyć problemów, o których większość kobiet woli nie wspominać. Trudne relacje matki i córki zdarzają się w niejednej rodzinie. Tylko sposób radzenia sobie z nimi jest różny. Historia skłania do refleksji, przemyśleń, a także uświadamia nam, by nie oceniać, by szerzej spojrzeć na problem i dać szansę, bo błądzenie jest rzeczą ludzką. Sylwia M 2020-11-27 13:56:07

Miałam spore oczekiwania, co do tej książki. Uwielbiam historie, które bazują na fragmentach pamiętnika, a motyw zapomnianego dziennika zapowiadał się naprawdę obiecująco. Jednak tu troszeczkę się rozczarowałam.

Historia zaczęła się naprawdę ciekawie. Główna bohaterka, Jolanta, otrzymuje kopertę, w której znajduje swój pamiętnik oraz list od córki z informacją, że ta nie chce jej znać. Musicie przyznać, że początek naprawdę interesujący.

Następnie poznajemy losy Jolanty. Wczytujemy się w fragmenty pamiętnika głównej bohaterki, by za chwilę zagłębić się w jej wspomnieniach.

I tak dowiadujemy się kolejnych faktów z życia Jolanty :jak zdała maturę, zaczęła studia, po czym je porzuciła, znalazła pracę i tak dalej... Następnie poznajemy skrawek z życia jej córki – Aleksandry. Dziewczyna znajduje ów pamiętnik i wspomina swoje studia, pierwszą pracę, a nawet to, jak była małą dziewczynką.

Niestety, coś w tej książce poszło nie tak. Pomysł na historię był rewelacyjny, ale realizacja chyba nie do końca była strzałem w dziesiątkę. Na początku było ciekawie. Jednak później, kiedy skończyło się czytać pamiętnik, a zagłębiło się w przeszłość, zawiewało nudą. Zabrakło mi też dat, które pomogłyby w uporządkowaniu faktów. Odniosłam również wrażenie, że na początku wszystkie wydarzenia były poukładane, a później zupełnie się mieszały: raz młodość Jolanty, a za chwilę teraźniejszość Oli, by potem znów cofnąć się o jakieś 3 lata, następnie o kolejne 5 lat, by powrócić do wydarzeń z któregoś tam roku i ponownie do teraźniejszości. I tak, jak pisałam wcześniej, nie jest to oznaczone żadną datą.

Kolejny minus książki, to powtarzające się fragmenty pamiętnika, które chyba zostały zamieszczone po to, by zwiększyć liczbę stron.

Ta książka to historia dwóch kobiet: matki i córki. Miałam wrażenie, że ich losy toczyły się niemal identycznie.

Coś, czego się kompletnie nie spodziewałam po tej książce, to sceny łóżkowe. Jej dużym plusem jest to, że autor opisał je ze smakiem: bardzo subtelnie i delikatnie. Z drugiej miałam wrażenie, że było ich naprawdę dużo, jak na taką pozycję.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora i niestety, nie przypadła mi ona do gustu. Powtórzę się, pomysł był naprawdę świetny, jednak jego realizacja nie wypadła najlepiej. MrsBookBook 2021-01-19 22:56:51