Mama i synek spoglądają przez okno. Jest cisza, nic się nie dzieje, aż tu nagle… dzwoni dzwonek do drzwi! To przyszła ciocia Bibba, która od progu szeroko wyciąga ramiona, zapraszając malucha do czułego powitania – pragnie przytulić go NAJMOCNIEJ NA ŚWIECIE. Gdy już chłopczyk jest wyściskany, pora na zabawę. W końcu na kolanach u cioci można robić tyle świetnych rzeczy! Jednak po chwili znów chłopiec, mama i ciocia siedzą na kanapie. Sprawiają wrażenie nieco zamyślonych. Czyżby na kogoś czekali? Ponownie w całym domu słychać dzwonek. Kto czeka przed drzwiami tym razem?

Co chwilę rytuał się powtarza. Najpierw słuchać dzwonek, później przychodzi pora na odrobinę czułości, by po chwili maluch wraz z nowoprzybyłym członkiem rodziny mógł oddać się beztroskiej zabawie. Każdy chce chłopca ucałować, wytarmosić i przytulić NAJMOCNIEJ NA ŚWIECIE. Wszyscy mają dla niego czas, poświęcają mu całą swoją uwagę. No, może prawie całą, bo można odnieść wrażenie, że nadal na kogoś czekają… Ich ekscytacja i lekkie zniecierpliwienie jest niemalże namacalne. Kogo tym razem zwiastuje dzwonek? I z jakiego powodu w domu chłopca jest tyle ludzi? Sięgnijcie po książkę „Najmocniej na świecie” i sprawdźcie sami!

Trish Cooke stworzyła cudną opowieść, która jest poniekąd hołdem dla czułości. W książce poznajemy pewnego chłopca, który wraz z mamą oczekuje kolejnych gości. Ich pojawienie się w domu jest jak powtarzający się refren. Schemat jest zawsze ten sam: dzwonek-bliskość-zabawa. Jednak za każdym razem zmieniają się drobne elementy, które sprawiają, że rytuał okazywania miłości trwa i trwa. Każdy z gości stawia chłopca w centrum swojej uwagi, poświęca mu swój czas, ofiarując mu swoje ramiona, serce i bliskość. Jest jednak moment, w którym coś nagle się zmienia. Wszyscy domownicy i goście siedzą, są zniecierpliwieni, może nawet zaczynają się trochę nudzić… I gdy czytelnik zaczyna odnosić wrażenie, że zaraz wszyscy rozejdą się do domu, dzieje się coś zupełnie nieoczekiwanego. Zwrot akcji sprawia, że nagle wszystko staje się jasne! Ale niech finał tej opowieści pozostanie słodką tajemnicą…

„Najmocniej na świecie” z pewnością przypadnie do gustu najmłodszym czytelnikom. W tekście znajdziecie mnóstwo zabawnych onomatopei, które pomagają opisać harce i zabawy malucha. Co więcej, powtarzalny, rozbudowywany o kolejnych gości refren (który mi nieco przypomina „Rzepkę” Juliana Tuwima) świetnie buduje napięcie i rozbudza ciekawość. Za każdym razem, gdy wybrzmiewały te rytmiczne, rozszerzane o kolejne wersy powtórzenia, zastanawialiśmy się co wydarzy się tym razem. Dzieci bardzo lubią takie wstawki w tekście. Są one dużym atutem tej książki, choć tak naprawdę w tej historii podobało nam się wszystko!

Opowieść o chłopcu i jego niezwykle sympatycznej rodzinie została ubrana w bardzo miłe dla oka ilustracje Helen Oxenbury. Graficzka wspaniale uchwyciła emocje, towarzyszące opowieści. Na obrazkach widać zarówo miłość, jak i radość ze spotkania czy to wspomniane już zniecierpliwienie i wyczekiwanie. Obrazki wspaniale dopełniają fabułę i pomagają małym czytelnikom wczuć się w klimat opowieści. Otwarte ramiona, tańce i psoty wręcz emanują z ilustracji ciepłem i pozostawiają czytelnika skąpanego w pozytywnych emocjach.

Gorąco polecam „Najmocniej na świecie” dzieciom od 2. roku życia.Czytelnicze Podwórko 2021-03-30 10:22:26

Bardzo aktualny temat. Rodzina, miłość rodzinna, okazywanie uczuć, dziecięca radość, niecierpliwe oczekiwanie. O czym mowa? O wspaniałej książce od @dwiesiostry, czyli “Najmocniej na świecie” z tekstem Trish Cooke i ilustracjami Helen Oxenbury. Ta niezwykła książka miała swoją premierę 17 lutego i należy do serii “Polecone z Zagranicy”.

Mama ze swoim synkiem siedzą spokojnie w domu wyglądając przez okno. Nic ciekawego, czy emocjonującego się nie dzieje, aż do chwili kiedy… rozlega się donośne ding dong! Okazuje się, że z wizytą przyszła kochana ciocia, która nie może nacieszyć się maluchem! Następnie w domu pojawia się wujek, dwie babcie i dwaj kuzyni. Co więcej, ci wszyscy ludzie nie szczędzą słodkich słów, buziaków, przytulasów małemu chłopczykowi. Dzieje się tak, gdyż każda osoba, która wpadła w odwiedziny bardzo kocha maluszka i pragnie mu to okazać tak, jak tylko umie.

“Najmocniej na świecie” to piękna historia, przenosząca czytelnika w centrum cudownego, rodzinnego spotkania. Bije od niej niepowtarzalne ciepło, pozytywna energia oraz dowód na to, że rodzinna bliskość istnieje i może czynić życie człowieka prawdziwie wyjątkowym. Książka ta składa się z powtarzalnych scen, które z pewnością w niejednym maluchu wywołają poczucie bezpieczeństwa. Z tekstu wręcz wylewa się optymizm, jaki autorka chciała przekazać czytelnikom. Co więcej - bohaterowie tej bajki są ciemnoskórzy. Pewnie nie bez powodu, gdyż sama autorka posiada ciemną skórę. Poza tym ja, oglądając amerykańskie filmy zawsze miałam wrażenie, że osoby z czarną skórą są bardziej rodzinne i trzymają się razem dużo chętniej, niż biali. ”Najmocniej na świecie” to również świetne ilustracje. Co ciekawe, mimo, że zostały wykonane przez jedną ilustratorkę, różnią się od siebie. Jedne są niezwykle kolorowe, wyraziste, wyrażające szczęście i optymizm, drugie zaś, podczas oczekiwania, są szarawe, bije z nich spokój, cierpliwość. Dodatkowo, na niektórych stronach pod tekstem można znaleźć fantastyczne szkice synka w śmiesznych, optymistycznych pozach. Książka jest piękna i ze szczerego serca Wam ją polecam!
Z e-bookiem pod rękę 2021-04-06 08:40:36