Ta książka jest zwieńczeniem trylogii z komisarzem Robertem Kreftem. Miałam tą przyjemność, że całą serię przeczytałam jednym ciągiem. Dwa pierwsze tomy już od dawna czekały grzecznie na półce. To akurat dobra opcja bo po każdej części szybko sięgałam po kolejną. Więc polecam całość na raz.

,, Cierń" to kryminał w którym Kreft oprócz chęci na rozwikłanie wydarzeń ostatnich tygodni ma zamiar zmierzyć się do końca z przeszłością. 25 lat wcześniej był świadkiem śmierci swojej matki i to wspomnienie nie pozwala mu swobodnie oddychać. Do tego ma wrażenie, że obecne wydarzenia mają swój zaczątek w przeszłości i łączą się ze śmiercią jego matki.

Ta część jak i wszystkie poprzednie to jak dla mnie mistrzostwo. Autor sukcesywnie pogrąża czytelnika w coraz większym mroku.
Akcja wchodzi na coraz wyższe obroty...
Kończyłam jeden tom i nie mogłam zrobić nic innego jak od razu sięgnąć po następny.
Miałam wrażenie, że nie mam czasu na oddech, że kawa jest zbędna dla podniesienia ciśnienia.

Tutaj nic nie jest oczywiste. Miałam wrażenie, że wszystko ma drugie dno. Kiedy wydawało mi się, że już wiem co dalej autor zawsze zagrał mi na nosie.

Obawiałam się, że prawda będzie trudna a jednak chciałam ją poznać. Kibicowałam Kreftowi z całych sił.

Dostałam świetnego bohatera z którym od początku czułam nić porozumienia, polubiłam człowieka

To świetnie napisane kryminały. Retrospekcje, które dodają napięcia i tajemniczości. Wspomnienia, które potrafią doprowadzić do szaleństwa. Całość tej genialnej fabuły ujęta w cudownie ,,zgrabne" słowa. Każda strona tak niezwykle prawdziwa...

Jeśli nie czytaliście to polecam, koniecznie od pierwszego tomu.

Przemysław Żarski, gratuluję talentu i kibicuję w dalszej twórczości 🔥
Ogród.książek 2021-06-05 15:49:27

"Cierń" to finalna historia bestsellerowej trylogii z Robertem Kreftem.

Ludzkie kości znalezione w pobliżu kapliczki i samobójstwo młodej dziewczyny, to dopiero początek czarnej serii, z którą przyjdzie zmierzyć się Kreftowi.
Czy istnieje tu jakikolwiek związek z samobójczą śmiercią jego matki przed dwudziestu pięciu laty?

"Błędy tkwią w pamięci niczym cierń. Ich wspomnienie tylko potęguje ból".

Tom trzeci stanowi płynną kontynuację poprzednich części i zamka całą historię. To jak precyzyjnie autor splótł wszystkie wątki, zasługuje na wyrazy uznania. Wydarzenia przedstawione w narracji trzecioosobowej przeskakują nie tylko między różnymi postaciami, ale również między przeszłością a tym co teraz. Daje nam to niezwykle panoramiczny obraz, dodając i tak już mocno dynamicznej akcji, jeszcze więcej energii. Polubiłam nie tylko głównego bohatera, lecz i kilka innych postaci drugiego planu, i cieszę się, że mogłam ich wszystkich lepiej poznać.

Sępy przeszłości krążą nad głową komisarza, nie dając mu chwili wytchnienia.
Wszystko zdaje się być ze sobą powiązane, a każda ze zbrodni w jakiś dziwny sposób łączy się z osobą Krefta. Czy uda mu się znaleźć odpowiedź na dręczące go od lat pytanie o powody samobójczej śmierci jego matki?

Misternie skonstruowana intryga na niezwykle wysokim poziomie, przednia zagadka i realistyczni bohaterowie, narysowani zdecydowaną kreską oraz umiejscowienie akcji na dobrze znanych mi terenach - to wszystko sprawiło, że seria ta zajmuje szczególne miejsce nie tylko w mojej biblioteczce, lecz i w serduszku. Coolturka 2021-06-28 07:20:33

"Znalezienie odpowiedzi stało się obsesją komisarza. Stracił zainteresowanie pracą, związkiem z Igą, życiem. Jedyne, czego pragnął, to rozwiązać nurtującą go od lat zagadkę: dlaczego matką zdecydowała się popełnić samobójstwo i zniszczyć mu życie, wbijając cierń w tkankę dorosłego życia? "

Komisarz Robert Kreft wraca do pracy po urlopie. Nadal ma przed oczami twarz człowieka, dzięki któremu mógł poznać prawdę dotyczącą samobójczej śmierci matki, odpowiedź była na wyciągnięcie ręki, jednak został z niczym. Zdruzgotany i bezradny postanawia skupić się na swoich obowiązkach. Kilka tygodni wcześniej młoda kobieta zginęła w identyczny sposób co jego rodzicielka i również miała przy sobie zdjęcie syna. Nie ma mowy o przypadkowej zbieżności. Co w takim razie łączy samobójstwa popełnione na przestrzeni dwudziestu pięciu lat?

Nie czytałam wcześniej żadnej książki autora i tak naprawdę nie wiedziałam czego się spodziewać. Byłam bardzo ciekawa czy zostanę czymś zaskoczona i czy lektura bezgranicznie mnie pochłonie. Przyznaję, że właśnie tak się stało. Już od pierwszej strony zostałam owiana aurą tajemniczości, mroku i niebezpieczeństwa. "Cierń" to świetny kryminał z wielowątkową fabułą, której elementy łączyły się ze sobą tworząc spójną całość. Przeskoki do przeszłości pozwoliły szerzej spojrzeć na całą historię i snuć coraz to większe domysły. Mimo intensywnie pracujacych trybików w głowie, nie udało mi rozwiązać tej zagadki. Zakończenie było nieprzewidywalne i zaskakujące. mopsowe.czytanie 2021-07-01 20:00:08

Z każdym kolejnym tomem coraz bardziej przemawia do mnie klimat, który stworzył Przemysław Żarski w cyklu z Robertem Kreftem. Nieco mroczny i depresyjny, bazujący na przeszłości, która zostawia ślady, blizny na duszy i niczym cierń tkwi głęboko, jątrząc niegojącą się ranę.

I z jednej strony szkoda, że przyjdzie pożegnać się z bohaterem, z którym zdążyłam się zżyć, ale z drugiej tom kończący przynosi zwykle odpowiedzi na nurtujące czytelnika pytania. Czy tak będzie i tym razem?

Podążamy tropem spraw prowadzonych przez Krefta, ale i jego narastającej obsesji na punkcie samobójstwa matki. Zbyt wiele tematów współczesnych łączy się z tymi sprzed lat, by można było zrzucić to na karb przypadku. Wspomnienia nie dają wytchnienia, drążą bohatera emocjonalnie. Tylko to wciąż samobójstwa, więc gdzie można szukać powiązań? Kto gra z Robertem Kreftem i jaka jest stawka w tej makabrycznej grze?

Cofniemy się do przeszłości poznając historię Anny Kreft, stopniowo odkrywając powody ostatecznego kroku, na który zdecydowała się na oczach syna.

„Cierń” to nie tylko rasowy kryminał, w którym trudno o jednoznaczne tropy i jasne odpowiedzi. To również spojrzenie na rodziny samobójców. Na ich traumę, która nigdy się nie kończy. Wyrzuty sumienia, od których blisko do popadnięcia w obłęd. Powieść nie epatuje brutalnością, akcja nie pędzi na łeb, na szyję, ale emocje wślizgują się niepostrzeżenie pod skórę i tkwią tam niczym cierń. Jeśli nie znacie, to bardzo zachęcam Was do lektury całej trylogii.
czytanie.na.platanie 2021-08-27 20:55:58