Ta okładka skrywa huragan pełen brutalności i zła. Ta historia obdarta jest ze wszelkiego człowieczeństwa. Bohaterom odebrano jakąkolwiek intymność. Wszystko jest zepsute, brudne, chore, okropne. Obraz społeczeństwa Meksyku przeraża i szokuje. Zostawia z ogromem skrajnych emocji.

Po opisie spodziewałam się czegoś innego. Książki, w której zbrodnia będzie głównym wątkiem, a nie tylko tłem. A może jest tylko powodem, by opisać to, co zostało opisane? Nie wiem, o czym jest ta książka. Nie wiem, gdzie podziała się fabuła, bo na darmo jej szukać. Nie wiem, o co chodziło autorce.

„Czas huraganów” zaskakuje formą. Narracja bez dialogów .Pozbawiona jakiejkolwiek cenzury, pełna wulgaryzmów. Zdania sprawiają wrażenie pisanych na szybko, w przypływie myśl. Zapisać, aby nie uciekły. Sformułować je w długie zdania, czasami nawet na całą stronę. A potem czytać je i pięć razy, aby zrozumieć. Tysiące myśli i brak dialogów. Całe strony tekstu, z którego wylewa się brud. W pewnych momentach i czytelnik czuje się brudny .Inna, dziwna…

To nie jest delikatna książka. To nie jest lekka historia. To ból, patologia, okrucieństwo, obrzydliwość. To życie, które kręci się wokół ćpania, picia, złodziejstwa, krętactw, bicia, zaspokajania potrzeb seksualnych i prostytucji. To opowieść, gdzie kobietę sprowadza się tylko do jednego i to już od najmłodszych lat. To książka, w której człowiek jest sam ze sobą .

Można ją śmiało odłożyć, być może już do niej nie wrócić. Miałam ochotę tak zrobić, ale doczytałam do końca. To było dla mnie nowe doświadczenie, które pokazało mi, że ta książka nie jest dla mnie, że nie mam aż tak silnej psychiki, ale nie żałuję tego, że ją przeczytałam. Dlatego też zostawię pierwszy raz książkę bez kwiatowej oceny.

Nie dla ludzi o słabych nerwach. w_swiecie_ksiazek 2021-08-27 13:18:18

"Nazywali ją Wiedźmą, tak samo jak jej matkę. Była Małą Wiedźmą, gdy stara zajęła się leczeniem i rzucaniem uroków, i po prostu Wiedźmą, kiedy została sama, w roku, w którym osunęła się ziemia."
Nie ukrywam, że czekałam na tę książkę i byłam jej bardzo ciekawa, ale czy mi się podobała? Tego jeszcze nie wiem, muszę ją dokładnie przemyśleć, na pewno jest to bardzo oryginalna pozycja, zarówno w formie jak i w treści. Ta niezwykle realistyczna, obrazowa, brutalna, a momentami wręcz wulgarna opowieść będzie ogromnym wyzwaniem, nawet dla doświadczonego czytelnika. Zabierając się za lekturę, musicie się przygotować na emocjonalne piekło, przez jakie zostaniecie przeciągnięci. Momentami miałam ochotę ja odłożyć, ale jednocześnie nie mogłam się od niej oderwać, rezultat był taki, że przeczytałam ją na raz. "Czas huraganów" to jedna z tych książek, która trudno zdefiniować, ale z całą pewnością jest warta uwagi i wyrobienia sobie własnego zdania. Osobiście nie wiem czy jeszcze kiedyś do niej wrócę, ale na pewno o niej nie zapomnę, i niech to będzie dla was moją rekomendacją. Life_substitute 2021-09-01 19:06:33

"Czas huraganów" recenzenci kochają albo nienawidzą. Tutaj forma przesłania treść, dlatego na niej przede wszystkim skupię się w mojej ocenie. Narracja przypomina język mówiony, a raczej burzę myśli. Zdania bywają tak długie, że można się zgubić i stracić wątek. Pokażę jedno dla przykładu:

"Wszyscy osłupieli na jej widok, nie wiadomo tylko, czy bardziej ich on przeraził czy rozśmieszył, bo wyglądała komicznie - żeby w tym upale, w którym mózg się wręcz gotował, ubrać się na czarno, chyba zwariowała, idiotka, skąd ta potrzeba robienia z siebie stracha na wróble jak ci transwestyci, którzy co roku zjeżdżali na karnawał do Villi".

Zdanie kolejne jest jeszcze dłuższe, ale obawiam się, że zabrakłoby mi miejsca w recenzji, gdybym je przytoczyła. Język jest również bardzo wulgarny. Ta powieść zdecydowanie nie jest tym, czego zazwyczaj od literatury się oczekuje. Świat przedstawiony jest tak zły, że wygląda jak odbicie naszej rzeczywistości w krzywym zwierciadle. Szok i kontrowersje przebijają tutaj z każdej strony. Tak jakby autorka pragnęła wylać na współczesnego czytelnika wiadro zimnej wody.

Jak ja odebrałam tę książkę? Przede wszystkim widzę w niej eksperyment literacki. Dzieło, które mogłoby być lekturą na studiach. To coś trudnego, nad czym można się pochylić i zanalizować pod różnymi kątami. Na pewno nie odczuwałam przyjemności podczas czytania, to zdecydowanie nie jest tytuł dla rozrywki. Myślę, że to jedna z takich książek, na czytanie której musi być odpowiedni czas i miejsce w życiu czytelnika. Również nie jestem specjalnie poruszona taką tematyką (prostytucja, bieda, agresja... długo by wymieniać, co tutaj się znalazło), bo pamiętajmy, że to nie jest reportaż, tylko fikcja literacka. Poza tym od początku jesteśmy bombardowani szokującymi treściami, z czasem po prostu przestaje się na to zwracać uwagę.

Dlatego moja ocena pozostaje neutralna. Doceniam pomysł i wykonanie, ale nie porwało mnie to ze sobą. Polecam osobom, które mają ochotę przeczytać coś innego niż zwykle i trudniejszego w odbiorze.mysilicielka 2021-09-20 23:43:42