I cóż ja mam napisać? Jak na otwarcie nowego cyklu to dla mnie za mało. Zderzaka mi nie urwało. Nie ma się co oszukiwać, dopóki autorka będzie czerpać na pomysłach raz już objawionych m.in w przygodach o Dorze Wilk i niczym nowym nas nie zaskoczy to marne szanse na sukces kolejnych książek. Niestety nie ma tu nic, co mogłoby mnie choć trochę zainteresować, powtarzalne schematy i rozwiązania fabularne, podobne sylwetki bohaterów - wciąż ten sam odgrzewany kotlet. Zdecydowanie lepiej wychodzi autorce zawiązanie intrygi i okraszenie jej specyficznym dla Jadowskiej humorem. Poza tym całość wymaga porządnej korekty, mnóstwo tu błędów stylistycznych, zdań bez logiki. Samej ciekawej akcji też jak na lekarstwoilona_m2 2021-09-27 12:20:35

"Szamański blues" to pierwszy tom cyklu Szamańskiego. Mamy tam dwa opowiadania. Nie powiem, było oryginalnie. Szaman, duchy, upiory, rytuały, magia. Głównym bohaterem jest Piotr - Szaman i policjant. Para się on przeprawianiem dusz do zaświatów. Pewnego dnia przychodzi do niego dawna miłość - Konstancja - i prosi go o pomoc. Giną dzieci, noworodki, a kobieta wie, że tylko on może jej pomóc. Tak też się staje. Wyszła z tego całkiem fajna historia z upiorem, którego geneza przyprawiła mnie o ciary. Do tego okazało się, że główny bohater ma córkę i o tym trochę jest drugie opowiadanie. Prócz tego wspólnie z nekromantką nasz szaman ogarnia dziwne sprawy z duchami.

Wszystko byłoby fajnie, gdyby nie to, że nie było chemii między mną, a głównym bohaterem. On po prostu był. Nie wzbudził we mnie żadnego uczucia. Jest to przeciętny główny bohater z mdłymi tekstami. Ogólnie dialogi również takie mdłe dla mnie. Mimo, że mamy tutaj ogrom duchów, to nie czułam fantastyki. No nie porwało mnie. Pisarką w szczegółowy sposób opisuje postaci, ich początki z magią. Jednak mało mnie to obchodziło. W ogóle wszystko w tej książce było mega szczegółowe. I niestety jest to moja pierwsza książka w tym roku, której nie dałam rady przeczytać do końca. Utknęłam przy samym końcu i ruszyć dalej nie mogłam. Zmuszałam się, jednak dałam sobie spokój. Do plusów tej książki zaliczam ilustracje, które były co jakiś czas, a zaznaczam, że czytałam powieść w wersji ebook na Legimi.

Ciężko jest mi polecić tą powieść. Jest specyficzna. Oryginalna historia, która może by mnie porwała, gdyby zaiskrzyło między mną, a głównym bohaterem. Mało prawdopodobne, że sięgnę po kolejna część. Nie mój język, nie mój styl pisania.@kejsikej_czyta 2021-10-03 11:24:54

„Szamański blues” to kolejna, po Heksalogii o Wiedźmie, odnowiona seria Anety Jadowskiej. Nie czytałam poprzedniego wydania, więc nie mogę porównać tego czy w treści coś się zmieniło, to co mogę jednak porównać to okładki. Ta zdecydowanie bardziej mi się podoba. Gdybym nie lubiłam wcześniej autorki i nie czytała wszystkiego, co wyjdzie spod jej pióra, to tę książkę kupiłabym właśnie dla samej okładki. Co do treści, to głównym bohaterem tym razem jest poznany wcześniej szaman Witkacy. Dopiero poznaje tajniki swojej mocy, a już jest rzucony na głęboką wodę. Jadowska nie pozwala mu odpocząć nawet na chwilę. Jeśli lubi ktoś styl autorki, to i tym razem nie powinien być zawiedziony. Co prawda historia Dory podobała mi się troszeczkę bardziej (głównie przez wątek romantyczny, którego tu jak na razie jest mało), ale przygody Witkacego czytałam z zainteresowaniem, może drugi tom spodoba mi się bardziej. W książce znalazło się również kilka ilustracji Magdaleny Babińskiej. silwana 2021-10-05 17:32:21

Jadowską uwielbiam nie od dzisiaj. Jej historie, świat przez nią stworzony, język, lekkość pióra. To wszystko sprawia, że jej książki się połyka z niezwykłą przyjemnością. Historia Witkacego jest bombowa. Polecam!
Z e-bookiem pod rękę 2021-10-11 11:36:27

Od dawna zabieram się za książki Jadowskiej i w końcu udało mi się znaleźć na nie czas. I muszę przyznać, że były to dobrze wykorzystane dni przy lekturze. Sam pomysł na takie przedstawienie szamanizmu, kontaktów z duchami, walki dobra ze złem były dla mnie całkiem ciekawe.
Akcja nie zwalnia ani na chwilę. Od początku wiele się dzieje, a Witkacy ma pełne ręce roboty. Jego głównym zadaniem jest dbanie o to, by duchy nie zakłócały świata śmiertelników. Czasami wymaga to sporo pracy. A jako że jest policjantem, to ma pewne doświadczenie w rozwiązywaniu takich zagadek.
Niewiele mi tu zgrzytało. Najbardziej denerwowała mnie postać Sępa. Ktoś, kto powinien być opiekunem, powinien pomagać, wspierać. A zamiast tego woli wyjadać jedzenie z lodówki swojego podopiecznego (a to jego najmniejsze przewinienie). Jednak mam nadzieję, że autorka ma co do niego jakiś zamysł. Drugą sprawą są nawiązania seksualne. Jak dla mnie w ogóle były zbędne w tej lekturze i zostały w większości wrzucone na siłę.
Ogólnie jednak książka przestawia się ciekawie. Wciąga od pierwszego akapitu i nie pozwala się odłożyć ani na jedną chwilę. To lektura z gatunku, że gdy się zacznie czytać, trzeba wytrwać do ostatniej strony. I liczę na to, że z drugim tomem będzie podobnie.
AleksandraRK 2021-10-15 11:45:10

Piotr Duszyński to pozornie zwyczajny, cichy, czterdziestoletni policjant, jednak od niedawna próbuje odnaleźć się w nowej roli...szamana. Piotr dla przyjaciół Witkacy o tym, że jest szamanem wie od niedawna, wcześniej to, że widział duchy próbował przytłumić używkami. Teraz ględzące nad uchem dusze z coraz większą wprawą wysyła na drugą stronę.
Jeżeli czytaliście serię o Dorze Wilk to pewnie już ta postać nie jest Wam obca, bo jest to jej były policyjny partner, którego zobowiązała się prowadzić na nowej, magicznej ścieżce. Jest to ścieżka raczej wyboista i pełna zakrętów a czasem nawet i spirali ;)
"Szamański Blues" składa się niejako z dwóch części w których jak przystało na śledczego Witkac ma do rozwiązania dwie sprawy kryminalne. Pewnie nie wyróżniało by ich od zwykłych spraw którymi zajmował się na co dzień, gdyby nie duchy, golemy, czarna magia i inicjacja magiczna, a właściwie jej brak. Na szczęście do pomocy nasz szaman ma waleczne kobiety (dwie swoje ex i Dorę, a to to musi zakończyć się... głośno!).

Nie wiem jak pani Aneta to robi, ale w książkach w których trup ściele się gęsto, są flaki, duchy, zmory, potwory i duża dawka sexu jest tyle ciepła. Czuć, że bohaterzy szczerze się lubią i jak tylko zakopią trochę zwłok na cmentarzu to wrócą do przytulnego mieszkanka na ploteczki przy herbatce ;)

Książki pani Anety Jadowskiej czyta się w mgnieniu oka. Wartka akcja, duże poczucie humoru i zwariowane postacie powodują, że książka wciąga całkowicie. Ciesze się, że to dopiero początek serii i jeszcze dużo przede mną :)
Ulka87 2021-10-23 08:52:36

Muszę przyznać, że bardzo bałam się kolejnej serii z tego uniwersum... Zaczęłam jakoś koślawo i nie po kolei bo od Nikity, która mnie urzekła i ją pokochałam ❤ potem była nieszczęsna Dora, w sumie tylko 1tom ale to i tak o jeden za dużo, do której nie chce już nigdy wracać... 😬 więc przyszła pora na Witkaca, promyczek nadziei w tym bagnie beznadziei... Nie zawiodłam się! Witkac to jednak jest super gość! 🙌 choć nie brakowało peanów na cześć Dory i tego jak wspaniałą jest mentorką i w ogóle... 🤮 to dało się przymknąć na to oko 😜 kryzys egzystencjonalny jaki przechodzi Witkac jest niecodzienny bo przecież nie codziennie ktoś dowiaduje się, że jest Szamanem 🙈😂 Bardzo podoba mi się klimat paranormalny, duchy i upiory są jednak lepsze niż wampiry i wilkołaki z Heksalogii 🙊 Może jest trochę mało opisów jego mocy i tego czym konkretnie się zajmuje i jak to robi ale rozumiem, że on sam nie do końca to ogarnia bo jest w tym świeżakiem. Fajnie, że możemy uczyć się tego razem z nim, uczestniczyć w rytuałach i śpiewać pieśni odesłania. Oprócz Witkaca reszta postaci jest również świetnie wykreowana. Konstancja i tajemniczy Kurczaczek mocno namieszali/ły ale wyszła z tego całkiem ciekawa mieszanka 😅 Katia... Nie wiem ile jej było w Heksalogii ale tu całkiem dobrze się zapowiada. Ma bardzo ciekawe podejście do swojej mocy i chciałabym poznać szerzej jej historię. Najbardziej jednak zainteresował mnie Sęp - wielopostaciowy duch opiekun? Sarkastyczny i bezpośredni? Chyba nie wyniknie z tego nic dobrego... a może właśnie tak będzie? 🤔😅 chce go więcej i liczę na to w kolejnych tomach 😁
Ogólnie książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza jest bardziej kryminalna druga raczej paranormalna. Dawno nie czytałam dobrego kryminału więc może moja opinia nie jest obiektywna ale bardzo mi się podobał wątek odgrzebywania sprawy sprzed kilkudziesięciu lat. I to jeszcze za czasów komuny gdzie większość spraw zamiatano pod dywan. Tajemnicze zabójstwa dzieci z przeszłości mające swoje odbicie w teraźniejszości. Socjopatczny morderca. A do tego duchy i upiory... Mocno Creepy 😱 idealnie wpasowała się w halloweenowy czas 👻
Druga część była słabsza choć bardziej brutalniejsza... Biedne zwierzątka... 😭 Ci bardziej wrażliwi na krzywdę niech się lepiej przygotują bo będzie tego sporo...
Walka ze złymi, magicznymi siłami ehh trochę wieje nudą... W sumie to nawet nie było jej dużo raczej więcej sprzątania 😬 Jednak oceniam całość gdzie wszystko się sprawnie uzupełnia i w ogólnym rozrachunku książka wypada bardzo dobrze. Brakowało tylko papierosa, szklanki whisky w ręku i bluesa w tle ❤ Świetnie się bawiłam czytając Szamański Blues i dobrze, że mam pod ręką kolejny tom bo jestem ciekawa jak potoczą się dalsze losy Witkaca ❤aska_207 2021-11-03 13:40:38

"Szamański blues" to przede wszystkim dobra pozycja dla fanów Dory Wilk, czy w ogóle twórczości pisarki. Jeśli ktoś dobrze się bawił czytając Heksalogię o wiedźmie, to tutaj nie będzie inaczej :) Ten sam styl, bohaterowie, humor. Trudno tutaj nie robić porównań, w końcu to ten sam świat. Postać szamana Witkacego polubiłam zdecydowanie bardziej niż Dorę, więc on jako główny bohater bardzo mi pasuje. Jeśli najdzie mnie znowu ochota na lekką, niezobowiązującą lekturę na dwa lub trzy wieczory, to na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Z kolei jeśli ktoś pierwszy raz słyszy o tych książkach, to warto dodać, że lepiej zacząć od Heksalogii o wiedźmie, ale jeśli nie macie ochoty wciągać się w zbyt długą serię, to trudno, i tak spróbujcie :D Myślę że można całkiem szybko połapać się w tym świecie pełnym magii, duchów, ale też codziennych problemów. Jeśli lubicie urban fantasy, zwariowanych bohaterów, którzy na każdym kroku spotykają się z jakimiś zagadkami kryminalnymi, no i oczywiście jeśli niestraszny wam czarny humor, to będzie dobry wybór.violaa92 2021-11-07 13:01:03

Za sprawą tej książki poczułam się trochę jak w tych starych odcinkach Supernatural. Poznawanie ducha, przedmiotów wiążących, powody dla których nie mogą odejść w zaświaty i wiele wiele innych motywów, które tak dobrze znam z tego serialu. Miło było wrócić do takiego czegoś i odkryć, że wiem jak działa ten świat, przez co też się w nim nie pogubiłam. Odprawianie rytuałów i odsyłanie duchów to było to. Zawsze wiedziałam, że osoby które widzą duchy są zawsze na haju xD Podoba mi się też postawa Witkacego. To taki bohater, który stara się przyjąć na klatę to kim jest ale niekoniecznie chce rzucać wszystko i działać według zasad Zaświatów. Lubię humor jaki jest w tym tomie. Te teksty, które można by usłyszeć na ulicy nadają takiej prawdziwości tej historii. Uwielbiam te momenty zazdrości Witkacego. Szybko też dodałam 2 do 2 i odkryłam tożsamość Kurczaczka. To ciekawe urozmaicenie. No i w ogóle sama ta postać dużo robi. Tak samo jak pojawienie się Sępa. Taka postać która bardzo wkurza ale jest potrzebna do rozładowania napięcia. Historia nie jest wymagającą ale potrafi wciągnąć, w końcu mamy tu jakaś zagadkę do rozwiązania a to tygryski lubią najbardziej. Bardzo obiecujący początek Trylogii.Hoshi 2021-11-13 20:27:57

Nie jestem wielką miłośniczką twórczości Anety Jadowskiej, ale Witkacy w dziwny sposób skradł moje serce. Podoba mi się jego historia i on sam jako bohater. Nie jest szczególnie wyjątkowy, ma trochę porąbane priorytety, ale jest w porządku.


Trochę przeszkadzają mi tak liczne nawiązania do Dory Wilk, której nie znam i której nie chcę poznać, bo mam wrażenie, że przez to sporo mi umyka. Z jednej strony rozumiem, co kierowało autorką, a z drugiej mam lekki żal, że nie mogę docenić smaczków, które wyłapałabym, gdybym znała jej najważniejszą serię.

Mimo to sam Witkacy jest po prostu fajny. Dałam się wkręcić w tę jego historię, podoba mi się, że sam tak niewiele wie, więc w naturalny sposób może wprowadzać czytelnika w kolejne stopnie wtajemniczenia. Powiedziałabym, że to bardzo przyjemna przygodówka z fajną postacią o poczuciu humoru, które trafia w mój gust, i ciekawą magią. W literaturze rzadko spotyka się szamanów. Aż żałuję, że nie było więcej o samej magii.

No i ciekawi mnie Sęp. Myślę, że jeszcze namiesza (chociaż to zupełnie nie mój typ bohatera).

Cieszę się, że dałam szansę tej książce, bo miło poczytać o rodzinnym mieście (zwłaszcza że Witkacy praktycznie mieszka w mojej dzielnicy :) ).Wiedźma 2021-11-18 18:20:17

"Śmierć jest wszędzie dookoła, choć zwykle umyka naszej uwadze, dyskretna i niewygodna".

Piotr Duszyński zwany Witkacym przypomina mi trochę nieuchwytnego Włóczykija, który niby jest, a za chwilę go nie ma, pyka fajeczkę i balansuje na granicy dwóch światów. To postać sama w sobie szalenie interesująca, jest szamanem-detektywem z depresją i raczej niechlujnym stylem życia. Po lekturze mam wrażenie, że książka mogłaby być lepsza. Miała w sobie elementy, które bardzo mi się podobały oraz takie, które mi się bardzo nie podobały.

Co było na plus? Na pewno wątek z prowadzeniem śledztwa dotyczącego upiora. To była szokująca sprawa i ciekawie się ją śledziło. Gdyby autorka skupiła się wyłącznie na tym, zamiast wprowadzać inne tematy, to myślę, że książka wiele by zyskała. Niestety zagadka szybko została rozwiązana i trochę gubi się przy odbiorze całości. Postać Kurczaczka i jej relacja z Witkacym również były interesujące, chociaż fakt, że nie wiedział o niczym przez tyle lat jest szyty strasznie grubymi nićmi. Humor był bardzo dobry, styl autorki lekki i błyskotliwy, wszystkie zgromadzone wiadomości na temat duchów i zaświatów sprawiały wrażenie porządnie wykonanego researchu.

Co było na minus? Dora to, Dora tamto... Witkacy jest postacią poboczną w Heksalogii o Wiedźmie, a "Szamański blues" miał być jego sceną, to miało być jego 5 minut sławy. Niestety heroina Ti jest przywoływana tak często, że czasem miałam wrażenie, iż ta powieść jest tylko dodatkiem do głównej serii albo, jak napisał już któryś recenzent, jego reklamą. Oprócz tego strasznie irytowały mnie erotyczne spięcia pomiędzy detektywem a Konstancją. Powstało już multum historii kryminalnych, w których para tropiąca złoczyńcę coś do siebie czuła. Tylko, na bogów, zwykle jest to wyrażane subtelniej. Czasami rozmowy bohaterów albo kierowane do siebie podteksty aż mnie odrzucały.

Polecam szczególnie obecnym fanom Anety Jadowskiej, jako poszerzenie jej magicznego uniwersum. Osoby nieznające wcześniejszej twórczości autorki mogą poczuć, że ominęło je coś ważnego.mysilicielka 2021-11-23 20:25:22

"Szamański blues" to pierwszy tom przygód szamana Witkacego, który zdobył moją sympatię już podczas czytania Heksalogii o Dorze Wilk. Stąd też nie mogłam odmówić sobie możliwości poznania jego historii. Jak zwykle Pani Aneta mnie nie zawiodła. Książka jest naprawdę bardzo dobra i wciągająca, a wykreowany świat niezwykle intrygujący. Polecam serdecznie.Natalia 2021-11-29 00:00:01

Kolejna seria od Anety Jadowskiej, która przenosi nas w świat, w którym tuż obok nas mieszkają szamani. Witkacy jest trochę nowy, trochę "nieopierzony", jednak poświęcony swojemu zawodowi. Ale jeśli myślicie, że to taka typowa fantastyka, no to nie, tak nie będzie.
Jest to mieszanka różnych gatunków - kryminału, obyczaju i fantastyki. Będzie dużo humoru, a gawędziarski styl autorki, pełen nawiązań sprawia, że wsiąkamy całkowicie w lekturę. Spodziewajacie się duchów, wiedźm, niewyjaśnionych zbrodni i... Kurczaczka.
Bardzo polecam!Dominika Stryszowska 2021-11-29 15:20:42