Leni ciepły wieczór, ognisko i niekończące się rozmowy… Chyba każdy z nas uwielbia takie momenty. Wtedy rozmawiamy na tematy błahe, ale magiczny klimat chwili sprawia, że poruszamy także tematykę bardziej poważną, filozoficzną… Tak też dzieje się w książce Marka Tomalika „9 ognisk”.

Na wstępie muszę przyznać, że nie jest to lektura łatwa. Przyjemna za to, jak najbardziej. Jednak rozważania o życiu codziennym sprowadzone do fizyki kwantowej dla niektórych z nas mogą okazać się być trudne w odbiorze, a nawet odstraszające. Chociaż według mnie całość napisana jest naprawdę genialnie. Autor nie używa wielu skomplikowanych słów i wszystko stara nam się przedstawić w miarę prosty sposób. Co kilka stron znajdziemy „przerywniki” w postaci cytatów, tekstów piosenek, scen filmowych które mogą okazać się być idealną chwilą odetchnienia od lektury. Chociaż z drugiej strony dla wielu czytelników może być to dość irytujące.

Na uwagę zasługuje także samo wydanie - twarda oprawa, piękny gruby papier i zabieg odwróconych stron od połowy książki. Pomysł bardzo mi się spodobał, bo naprawdę idealnie pasuje do samej tematyki książki.

„9 ognisk” nie jest dla każdego. Nie trafi w każde gusta. Jednak mi ta książka bardzo się podobała. Lubię rozważania dotyczące ludzkiej egzystencji, tego co nas otacza, dlatego pozycję tą uważam za bardzo wartościową. Potrafi szerzej otworzyć oczy na wiele zjawisk i zrozumieć powiązania pomiędzy mogłoby się wydawać nic nie łączącymi rzeczami. Polecam każdej osobie ciekawej świata! Ja na pewno jeszcze wrócę do tej lektury. k.tomzynska 2021-09-08 10:30:50

Nie uwierzycie, ale dwa miesiące czasu mi zajęło, abym się za nią zabrała. Nie chodzi o to, że nie chciałam jej czytać. Wręcz przeciwnie, niesamowicie intrygowała mnie książka, która z przodu i z tyłu miała swój początek. Tylko nie chodzi mi o to, że ten sam tekst, tylko fakt, iż obrócona do tyłu do góry nogami zawierała do połowy książki swoją dalszą historię. A może lepiej podkreślę, fizykę...

Śmiało przyznaję, że nigdy wcześniej się z czymś takim nie spotkałam. Ona zamiast z rozdziałów, składa się z nocy podczas których dochodziło do bardzo ważnych rozmów o świecie i nas samych. Dla mnie głównym tematem przewodnim była teoria na temat gdybania. Autor opisuje swoje spostrzeżenia w bardzo nienaturalny sposób. Przyrównuje rzeczy proste do świata, przyrody, a nawet wszechświata. Wysuwa swoje teorie spiskowe niemal przekonując nas do swoich spostrzeżeń. Bywa, że przedstawia nam pewną teorię, pokazuje jak ją rozumiemy i jak można ją rozumieć. To tak jakbym zobaczyła trzy oblicza jajka. Jajko jako jajko, jajko jako życie i jajko jako produkt spożywczy.

,,To, co widzisz, nie jest światłem. Tylko jego odbiciem w twoim mózgu. Odbiciem ograniczonym zakresem twojej wiedzy i pojemnością zmysłów. Czyli widzisz niewiele lub-w sensie fizycznym- prawie nic".

Na każdej lewej stronie znajdziecie cytat, wiersz, lub obraz, który został przedstawiony przez kogoś innego, a następnie na prawej stronie jego wytłumaczenie. Niekiedy tak pokrętne, że czytałam je dwa razy. Jednak za drugim razem faktycznie odnajdywałam w nim sens. Każdy ten sens odnajdzie, tylko śmiem zauważyć, że jego rozwiązanie może być inne dla każdego człowieka. Jeden może odbierać to poprzez inteligentne wytłumaczenie, inny zauważy przenośnię i wtedy wyjdzie zupełnie inny sens tekstu, a jeszcze inny powie, że nie da się poprzeć żadnej z tych hipotez, znakiem czego nic, co tu dotąd przeczytał nie będzie możliwe.

Podsumowując, są ludzie, którzy myślą tak, by im było dobrze. Są tacy, co robią coś, by innym było dobrze i są tacy, którzy wciąż szukają rozwiązań, gdyż nie wierzą, że ci wcześniejsi mogą żyć tak prosto.przyrodaz 2021-11-28 18:41:45