„Gorzej urodzona” ujęła mnie swoim klimatem. Historią spójną, piękną i smutną o odwadze, determinacji, sile i kłodach rzucanych pod nogi przez los. W tym wszystkim jest wiele emocji – od radości, uczuciu ciepła po smutek, niedowierzanie, a nawet powoduje, że łza spływa po policzku. Autorka umiejętnie oddała różnorodność postaci w dialogach, jak i w sposobie ich zachowania. Może momentami zrozumieć gwarę, było ciężko, ale dodało to realizmu.

„Gorzej urodzona” to nie jest łatwa powieść, ale jej czytanie przychodziło mi z łatwością. Świat Józi całkowicie mnie pochłonął. Mirosława Kareta oddała realizm polskiej wsi, trudów tamtych czasów, ale też stworzyła niesamowitą atmosferę. Miejsca, czas – ja miałam wrażenie, że jestem cichym obserwatorem wydarzeń, że stoję gdzieś za rogiem i na to patrzę. Widzę to traktowanie kobiet i nie mogę się z tym pogodzić.

Trzeba mieć talent, aby przenieść czytelnika w stworzone przez siebie miejsce.

„Gorzej urodzona”

Wytłumaczenie tytułu jest proste. W tamtych czasach, w XIX wieku… Brak majątku, statusu, będąc nieślubnym dzieckiem, nie masz wartości. Jesteś gorsza. Próbujesz to zmienić, ale więcej jest porażek niż sukcesów. Historia przedstawiona w tej książce dotyczy młodej wiejskiej dziewczyny Józi, która w pogoni za lepszym życiem staje się służącą od wszystkiego. Wykorzystywanie, praca prawie za darmo, upokorzenia, a nawet molestowane. Józia to bohaterka niezwykle silna. Od samego początku los jej nie szczędzi przeszkód. Nie ma łatwego życia, ale wcale się nie poddaje, nie siada w kącie i godzi z tym, co znosi na wsi. Józia pragnie czegoś innego, ale nie wie jeszcze, że w mieszczańskim Krakowie nie czeka jej nic lepszego.

Każda strona tej historii jest warta poświęconego czasu. Każda jest pełna klimatu. Na każdej znajdziemy emocje.

Ta książka jest piękna, mimo iż czasami trudna, a przedstawione wydarzenia łamią serce.w_swiecie_ksiazek 2021-10-12 12:15:49

Z początkiem książki przeniesiemy się do dziewiętnastowiecznej wioski, gdzie życie dzieci nie jest usłane różami. Zwłaszcza Józi, która jest nieślubnym dzieckiem. Niby te dawne czasy były inne niż teraz, jednak to nie oznacza, że i teraz dziecko, które żyje nie w pełnej rodzinie jest szczęśliwe. Jedynie kiedyś było osądzane prze mieszkańców wsi, a teraz bardziej przez rówieśników.
Jej dodatkowego zmartwienia przysparza ojciec, który traktuje ją jak najgorszą rzecz na świecie. Biedna zamiast znaleźć pocieszenie u matki jest zdana sama na siebie. Matka zbyt wystraszona gwałtownością wybuchów męża jak zwykle milczy i podkula swój ogon. Na szczęście bidulka ma w sobie tyle wytrwałości i siły, że nie poddaje się. Stara się jak najlepiej wypełniać swoje obowiązki.
Pewnego dnia, kiedy rutyna wkradła się do ich życia dziewczyna ma swoją szansę. Jej pragnieniem jest by nowo przybyły malarz uwiecznił na płótnie jej portret. I jakby mało było jej problemów zostaje niemal wygnana przez swojego ojczyma z wioski. Koleją złych losów trafia do pewnego domu, gdzie musi pracować prawie za darmo. Jest osobą do wszystkiego, żadna praca ją nie omija. Na dodatek nie może położyć się spać wcześniej niż jego domownicy. Dopiero kiedy zalegnie całkowita cisza, kiedy nie będzie już słuchać tupotu stóp, smutna rozkłada swój siennik przy piecu i stara się ogrzać. Czy zatem kiedykolwiek będzie mogła być wolną? Czy przyjdą takie czasy, kiedy sama będzie decydowała o swoim czasie i ciele? Czy ktokolwiek dostrzeże w niej kobietę, czy już na zawsze będzie tylko gorzej urodzonym bękartem?
Słuchajcie, to nie jest zwykła książka. To nie tylko opowieść o krzywdzie, brutalności i obdarciu z człowieczeństwa. To także cudowne niemal majestatyczne opisy przyrody, poezja miejsc i styl, którym chciałaby władać każda pisarka. W tym całym nieszczęściu znajdziemy grację i delikatne porównania, które sprawią, że niejednokrotnie z waszych oczu polecą łzy. Jest to tom pierwszy i zapewniam, że ktokolwiek po niego sięgnie zapragnie przeczytać kolejne.
przyrodaz 2021-11-07 20:01:17

Nie wiem, czy wiecie, ale ja obyczajówki, romanse czytam dopiero od jakiegoś czasu i bije się w pierś, bo ominęło mnie mnóstwo fantastycznych książek, ale całe szczęście, że wcześniejsze pozycje nigdzie nie znikają tylko teraz czekają na mnie, żeby je nadrobić. Dziś przychodzę z czymś świeżym, bo premierę miała we wrześniu. Jestem sroką okładkową i tutaj zakochana jestem po uszy no sami zobaczcie piękna dziewczyna w roboczym chłopskim stroju to coś musi być na rzeczy!,
W XIX wiecznej wsi rok po upadku Powstania Styczniowego na świecie witamy słodziutka Józię, która jeszcze pokaże na co Ją stać. Życie młodej dziewczyny nie jest usłane różami, ale najbardziej podobało się właśnie jej podejście do życia. Ile poświeciła, co straciła, ale też co zyskała to już w książce macie szczegółowo opisane.
Wieś w tamtym okresie nie była Wersalem, ale jeżeli dołożyć do tego bycie bękartem to problemy dopiero się okażą. Ojczym, który naszą Józię nie akceptuje oraz matka, która boi się przeciwstawić mężowi, żeby tego było mało to jeszcze okoliczne społeczeństwo nie szczędzi jej nieprzyjemnych słów. Józia wyjeżdża do miasta, ale to już kolejna historia, która chwyci za serce.
Widoki okolicy w okresie wiosenno-letnim są tak zachwycające, że pewien malarz postanawia zamieszkać we wsi i uwiecznić okolice na własnych obrazach. Nasza bohaterka widząc malarza i to jak maluje postanawia, że zrobi wszystko byle malarz uwiecznił i Ją. Nie martwcie się nic nie zdradziłam, bo tego dowiecie się na początku. Więc ile znajomość Józi z malarzem zyska to już zostawiam Wam do odkrycia.
Miałam wrażenie czytając tę pierwszą część, że bohaterzy są realni i da się odczuć ich ból, tęsknotę, radości, sukcesy itp. Podążając za Józią najpierw na wieś potem do Krakowa jesteśmy wstanie zobaczyć realia jakie panowały w tamtym okresie i niestety, mimo że bardzo mi się ten okres podoba (ta cała prostota we wszystkim) to częsta niesprawiedliwość i niemoc w bronieniu własnych racji jest przerażająca tylko dlatego że urodziłaś się w najniżej klasie społecznej.
Za swój egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Mando i z utęsknieniem czekam na 2 część. Warto poświecić czas, bo czyta się naprawdę szybko. Miałam kłopot z jednym, a mianowicie z gwarą jaką chłopi rozmawiali, ale nie ujmuje to całości książki.

book_w_mkesie 2021-11-23 17:37:23