Dopiero co mieliśmy premierę „Bukietu pełnego róż”, a ja już nie mogę się doczekać kolejnej części Sagi rodziny z Ogrodowej. Co tu dużo mówić… zakochałam się w tej sadze!
Jak zawsze książkę pochłonęłam dosłownie w kilka godzin, ponieważ była dla mnie z tych nieodkładalnych na później. Początkowo odniosłam wrażenie, że jest ona troszeczkę inna od pozostałych części. Jednak nie oznacza to, że była gorsza. Czekałam na nią z ogromną niecierpliwością, ponieważ zżyłam się z bohaterami przeogromnie. Nie snułam co może dziać się z bohaterami, tylko cierpliwie czekałam na to co „zafunduje” nam autorka. Fabuła jest ciekawa, poznajemy ciągle nowe fakty i nie sposób przewidzieć jak akcja może się potoczyć.
W „Bukiecie pełnym róż” dużo więcej dowiadujemy się o Rozalii i nieznanym ojcu dziadka Janka, a także poznajemy nowych bohaterów. Ewa Jabłońska może okazać się być osobą, która dużo wniesie do śledztwa Klaudii i Artura, którzy stają się sobie coraz bardziej bliżsi. Jednak uważam, że kobieta może także dużo namieszać w życiu Raja. Powiewem świeżości okazała się być narracja prowadzona z perspektywy Ewy, ale i Kingi. To właśnie rozdziały pisane z perspektywy tej ostatniej były czymś naprawdę tutaj wyjątkowym! Dzięki niej zagłębiamy się w codzienne życie nastolatków i poznajemy ich problemy natury szkolno-miłosnej.
Jak zawsze nie zabrakło tutaj ogromnej dawki emocji, ale i humoru. Książka jest pełna rodzinnego ciepła i pokazuje jak rodzina w życiu jest ważna. Pomimo, że historia Izy wciąż pozostaje nierozwiązana i ma wpływ na obecne pokolenia Żmudzkich oraz Leszczyńskich to czuję, że już wkrótce będziemy mieli okazję poznać rozwiązanie.

Czytajcie „Bukiet pełen róż” i inna części z Sagi rodziny z Ogrodowej! Zakochajcie się w nich tak samo jak ja. Książki te będą idealną odskocznią od rzeczywistości w długie zimowe wieczory.
k.tomzynska 2021-12-06 10:44:33

Przeczytanie tomu trzeciego, to była prawdziwa przyjemność. Od razu myślami powróciłam do starego dworku przy Ogrodowej. Wychodzi na to, że nocne koszmary powracają i ciężko jest się od nich uwolnić. Autorka pisze bardzo zagadkowo, często ledwo zaczyna jakiś temat, od razu nas tym zaciekawia i przechodzi do kolejnych wydarzeń. Dopiero później ponownie do nich wracamy wręcz przejęci następnymi wydarzeniami. Przykro się robiło, kiedy czytałam o śmierci dziesięcioletniej dziewczynki, która miała swoich bliskich w tej pozycji. Czuć tutaj żal, może nawet urazę do wszystkiego, co sprawiło, że stało się tak, a nie inaczej. Bardzo często powraca do wspomnień całkowicie się w nich zatracając. Życie przepływa jej między palcami, a ona zdaje się tego nie zauważać. Do tego aspekty miłosne jakby same od niej odchodzą wraz z osobą, która była ich przyczyną. Jest niemal pewna, że nigdy nie spotka kogoś, kto mógłby sprostać jej wymaganiom, a przynajmniej mógł zaakceptować widoczne mankamenty. Twierdzi bowiem, że prababka Rozalia naznaczyła ją jakąś klątwą, która uniemożliwia jej szczęśliwe życie.
Bardzo mi się ten moment podobał:-) Później było już tylko z górki, bo książka naprawdę się rozkręciła. Dodam tylko, że wielbiciele starych zagadek, rodzinnych tajemnic i sekretów będą w tym momencie bardzo zadowoleni. To właśnie te wątki sprawiają, że saga nie jest tylko zwykłą obyczajówką, ale i lekkim kryminałem opiewającym na rodzinnym klimacie. Musimy pamiętać, że te wszystkie sekrety sprawiają, że życie naszych bohaterów wciąż nie może zostać uporządkowane. Dopiero odkrycie tego najważniejszego kawałka sprawi, że każdy w końcu odetchnie z ulgą.
Jeśli mogę dodać coś od siebie, to powiem, że według mnie ta seria mogłaby trwać wiecznie, gdyż nie można się przy niej nudzić. Bohaterzy czasem lubią dramatyzować, aczkolwiek w tym tkwi właśnie ich urok. Są niepowtarzalni, nietuzinkowi i wydaje mi się, że wszystkich można polubić, nawet tych nieudolnych mężczyzn, którzy nie potrafią sprostać wymaganiom kobiet:-)przyrodaz 2022-02-20 18:22:08