Dla wielu osób japoński kot kojarzy się z Maneki-neko - „kot zapraszający, wabiący”. To tradycyjna figurka kota z krótkim ogonem, przedstawianego w pozycji siedzącej z podniesioną łapą, zachęcającą do podejścia. W Japonii koty ustawia się przy wejściach do sklepów, restauracji, punktów sprzedaży losów. Mają za zadanie przyciągać klientów swoim skinieniem i zapewniać powodzenie finansowe i handlowe. Chętnie stawia się je także w prywatnych domach, aby przyciągały dobrobyt i oddalały nieszczęścia.
A kim jest tytułowy kot z powieści Nicka Bradleya? Jego obecność w opowiadaniach jest odczuwalna, ale prawie niezauważalna. Pojawia się i znika, raz przynosi pecha, innym razem szczęście. Pojawia się niespodziewanie, w najmniej oczekiwanym momencie. Ma znaczenie symboliczne i metaforyczne, które należy samemu określić. Jest duchem łączącym ludzi i wydarzenia, przemierzającym dostojnie szerokie i ruchliwe ulice Tokio.
Kot w Tokio to zbiór kilkunastu opowiadań, które łączy tytułowy bohater, znikający i metafizyczny kot. Poznajemy zwyczajnych ludzi, zmagających się z problemami dnia codziennego. Mamy okazję zaprzyjaźnić się z dziewczyną, której zamarzył się tatuaż Tokio na całych plecach. Chcemy pomóc bezdomnego, mieszkającemu w opuszczonym hotelu, który mimo losu, który go spotkał, jest honorowy i dumny. Sami ocenimy znaczenie pracy dla typowego japońskiego korpoludka. Porozmawiamy w taksówce z kierowcą, który po śmierci żony nie może się pozbierać i ułożyć życia na nowo. Zagramy w grę komputerową z Japończykiem owładniętym tym nałogiem. To są prawdziwi mieszkańcy Tokio, żyjący marzeniami i złudzeniami. Mający nadzieję, że jutro przyniesie im więcej szczęścia i radości. A dzisiaj smutek i ból od nich promieniuje na kilometr, dziś walczą z samotnością i utratą bliskich. Nie jest łatwo się podnieść po życiowych porażkach, o czym sami wiemy doskonale.
Autor, poprzez pryzmat krótkich i treściowych opowiastek, pokazuje nam Japończyków, ich mentalność i zasady, jakimi się kierują w życiu codziennym. Ich spokój i opanowanie, ale i ogromną kulturę i szacunek dla drugiego człowieka.
Tę lekturę czyta się szybko, opowiadania są krótkie i z morałem. Każdy w nich znajdzie coś dla siebie. One na pewno skłaniają do refleksji, nie pozostaniemy obojętni na przekaz z nich płynący. Pod przebraniem krążącego po mieście kota kryją się ludzie, z całym swoim życiowym dobytkiem, przeżyciami i emocjami. Z bagażem doświadczeń.
Polecam, lektura niekonwencjonalna, mądra i na wskroś przenikliwa. Ambros 2022-03-03 18:54:05

Wiele momentów opowieści Nicka Bradleya utkwiły mi w pamięci - jak znikający kot na tatuażu pierwszej bohaterki albo termin tsundoku - kupowanie książek i ustawianie ich na półkach bez przeczytania, co jako totalna bibliofila kocham i nie wiedziałam, że jest na to specjalne słowo!
Autor niesamowicie gra tu kocim motywem, koty pojawiają się i znikają wedle własnego widzimisię dokładnie tak jak ma to miejsce w prawdziwym życiu. Bohaterowie tych romantycznych, nieśpiesznych, ale na wskroś japońskich opowiadań są melancholijni, pełni poczucia utraty, nieszczęśliwi, ale to nie znaczy, że opowieści te pozbawiają nas nadziei - wręcz przeciwnie, mi tę nadzieję podarowały, ukoiły do snu i przeniosły do Tokio z moich marzeń. Piękna. maya's books 2022-03-15 19:05:36

W opowiadaniach Bradleya, których akcja rozgrywa się w stolicy Japonii - Tokio, najbardziej ujęło mnie to, że koniec końców okazały się powieścią! Ostatnie strony przewracałam z prędkością światła, co znaczy tylko, że autor trzymał mnie na swoich lejcach aż do samego końca. Świetna rzecz. Joanna 2022-04-06 16:08:12