Moi drodzy dziś pragnę polecić waszej uwadze książkę Lisy Genova, amerykańskiej pisarki i doktor nauk medycznych w dziedzinie neurologii pod tytułem „Lewa strona życia”. Autorka zadebiutowała na rynku wydawniczym powieścią pod tytułem „Motyl”, która to powieść stała się bestsellerem.Książka o której chce wam dziś opowiedzieć jest drugą książką Lisy i podobnie jak miało to miejsce w przypadku debiutu również trafiła na listę bestsellerów.Zdecydowałam się sięgnąć po tę książkę gdyż niedawno miałam ogromną przyjemność przeczytać „Motyla”, który wywarł na mnie ogromnie wrażenie i już wówczas nie mogłam doczekać się chwili kiedy sięgnę po „kolejne dziecko” autorki, więc kiedy tylko nadarzyła się okazja nie wahałam się ani chwili i muszę przyznać, że się nie zawiodłam. Po raz kolejny autorka wzbudziła mój podziw umiejętnością niezwykłego połączenia powieści obyczajowej z niecodziennym przypadkiem medycznym wykorzystując w ten sposób swoja wiedzę z dziedziny neurologii. Podobnie jak miało to miejsce w przypadku „Motyla” pisarka na kartach swojej powieści kreuje postać kobiety walczącej o odnalezienie swojego miejsca w życiu po traumatycznych zdarzeniach. Tym razem naszą główną bohaterka jest Sarah Nickerson , kobieta ambitna mieszkająca z mężem Bobem, trójką dzieci i nianią na przedmieściach Bostonu.Sarah żyje w ciągłym biegu. Ta zapracowana kobieta praktycznie nie ma czasu dal siebie. Niemalże każda chwila jej życia dzielona jest miedzy pracę i rodzinę. Codzienność Sary jest niczym bańka mydlana rozciągnięta do granic możliwości, wewnątrz której wciskane są kolejne obowiązki i zadania, którym wytrwale próbuje sprostać kobieta. Jak wiemy jednak każda bańka mydlana ma to do siebie, że kiedyś musi pęknąć. Tak też dzieje się w życiu Sary. Jedna chwila nieuwagi wystarcza, by jej świat wywrócił się do góry nogami. Kobieta ulega ciężkiemu wypadkowi samochodowemu, wskutek którego doznaje ciężkiego urazu mózgu. Diagnoza lekarzy brzmi: Zespół pomijania stronnego. Ta tajemniczo brzmiąca nazwa kryje za sobą nieświadome ignorowanie przez mózg informacji dotyczących lewej strony życia pacjenta. Bohaterka nie dostrzega i nie kontroluje lewej strony swojego ciała, jak również nie jest w stanie dostrzec niczego, co znajduje się po jej lewej stronie: przedmiotów, ludzi, itp. Świat Sary ogranicza się tylko do strony prawej.Kobieta musi pogodzić się z faktem, że teraz kontrole nad jej życiem muszą przejąć inni tj. mąż i matka, która do tej pory nie była obecna w życiu bohaterki.W tym miejscu pragnę zwrócić waszą uwagę na skomplikowane relacje na płaszczyźnie matka – córka, którym warto się bliżej przyjrzeć gdyż dają wiele do myślenia.Podsumowując jest książka skłaniająca do refleksji i przemyśleń, która na długo zapada w pamięci czytelnika.Serdecznie dziękuję autorce za tę książkę ponieważ dzięki niej wielu z nas śmiem twierdzić po raz pierwszy dowiedziało się czegokolwiek o Zespole pomijania stronnego.Książkę jak najbardziej polecam choć przyznam szczerze, że „Motyl” bardziej mi się podobał. Dlatego też nie dam 10/10, a 7/10.Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-19 18:20:59