Erika Johansen stworzyła nowy świat, bazując na tym w jakim przyszło żyć nam naprawdę. Jak rzadko w przypadku tego typu książek, czytelnik nie dostaje doskonałej, wymuskanej i wszechpotężnej bohaterki, której wszystko wychodzi od razu, a jej oponenci zwykle błagają o litość. Autorka przedstawia nam pełnokrwiste postacie, które nie dość, że łatwiej zdobywają sympatię czytelników to nie kreują nierealistycznych wzorców. Dla wielu nie jest to zbyt ważne, ale nadal działa to na korzyść nie tyle autorki, co jej twórczości. Do takich książek chętniej się wraca.Dodatkowym atutem jest wykreowanie prawdopodobnych intryg politycznych, które niebezpiecznie wciągają czytelnika. Królowa Tearlingu to historia z krwi i kości, gdzie nie uświadczycie trójkąta miłosnego, postaci wyidealizowanych do tego stopnia, że czytelnika wpędzić mogą w jeszcze większe kompleksy. Każda postać jest dopracowana, jej historia wyraźnie naszkicowana i jeśli w tej części wszystko nie zostało o niej powiedziane – możecie być pewni, że w Inwazji na Tearling wiele wątków zostanie rozwiniętych.Najistotniejszym faktem dla miłośników dobrego fantasy i historii miłosnych – owszem taki wątek jest, ale nie jest dopuszczony do głosu. Główna bohaterka nie jest kolejną idiotką w potrzasku, którą trzeba ratować. Nie dość, że Kelsea jest trzeźwo myślącą księżniczką, to musi walczyć o swoje na każdym kroku.Jeśli kolejne części tej autorki będą na tym samym albo i wyższym poziomie, będzie to jedna z najbardziej udanych serii dla młodzieży ostatnich kilku lat.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-10 16:16:49

Wydawać by się mogło, że każda mała dziewczynka przeżywa w swoim życiu taki okres, kiedy marzy o tym by zostać księżniczką, zamieszkać w wielkim pałacu i przebierać się w kolorowe suknie. Każda oprócz Kelsea, która zrzekłaby się korony i wszelakich dobrodziejstw z nią związanych, aby móc żyć jak zwyczajna dziewczyna. Oddana przez matkę na wychowanie Carli i Barty’emu, spędziła całe swoje dotychczasowe życie w wiejskiej chacie żyjąc w odosobnieniu i przygotowując się do objęcia należnego jej tronu. Nie zdaje sobie tylko sprawy, że kiedy w dniu jej dziewiętnastych urodzin straż królewska zapuka do drzwi chaty rozpocznie się wielkie polowanie, w którym główną nagrodą jest jej głowa. „Historia jest wszystkim, bo w ludzkiej naturze leży powtarzanie wciąż tych samych błędów. Przeszłość czeka tylko, by wydarzyć się na nowo”Pozytywne zaskoczenie – tym właśnie jest dla mnie „Królowa Tearlingu”. Przed sięgnięciem po nią miałam przyjemność przeczytać różne recenzję; raz pozytywne raz mieszane, ale nigdy stu procentowo negatywne. Ta rozbieżność zachęciła mnie do jej przeczytania, ale nie robiłam sobie wielkich nadziei. Byłam jednak pewna, że nawet, jeśli fabuła okaże się kiepska chce mieć tą książkę na swojej półce ze względu na piękną, twardą okładkę, która kusiła mnie od pierwszego jej zobaczenia. Miała (ma) w sobie coś takie majestatycznego i zaczarowanego co przyciąga moje oko za każdym razem kiedy przechodzę obok półki, na której się znajduje. Na dodatek całe jej piękno zostało przeniesione do wewnątrz, gdzie każdy rozdział rozpoczynany jest fragmentem pochodzącym z kroniki lub źródeł historycznych wspominających dzieje Tearlingu i potężnej królowej Glynn. Na dodatek ku mojej radości po otwarciu „Królowej Tearlingu” w środku znajdowała się cudowna mapa, którą koniecznie musicie zobaczyć sami!„Prawdziwego bohatera poznaje się po tym, że najbardziej heroicznych czynów dokonuje w tajemnicy. Nigdy o nich nie słyszymy. A jednak, moi przyjaciele, jakimś cudem o nich wiemy.”Cieszę się, że zauroczyła mnie na tyle tak okłada, ponieważ książka ta oprócz pięknej szaty graficznej ma również wspaniałe i zaskakujące wnętrze, gdzie autorka przygotowała dla nas wciągającą historię, od której nie będziecie mogli się oderwać, aż do ostatnich stron, opowiadającą o udowadnianiu własnej wartości światu, ale również (przede wszystkim) samemu sobie. Nie brakuje w niej młodzieńczych ideałów, nienawiści, okrucieństwa oraz czających się na każdym kroku intryg i niesprawiedliwości losu. Czeka was krwawa walka między dobrem i złem, kościołem i państwem, Królową Glynn i potęgą zaczarowanego Mortmesne. Ale „Królowa Tearlingu” to przede wszystkim fantastyczni bohaterowie. Każdemu z nich Johansen stworzyła własną historię bez względu na to czy są dobrzy lub źli, czy grają rolę pierwszoplanową czy drugoplanową, czyniąc ich tym samym bardziej ludzkimi. I to dzięki Erice możecie poznać Buławę i jego zabawnych, a także wiernych po grób strażników królowej, okrutną Szkarłatną Królową i tajemniczego Ducha, którego tożsamość zaraz po tożsamości ojca Kelsea jest największą tajemnicą, a także samą Królową Kelsea, nietypową bohaterkę będącą zwyczajną dziewczyną o przeciętnej urodzie i niezwykłej inteligencji, mająca głowę na karku, która nie boi się podejmować trudnych decyzji.Wszystko to tworzy doskonałą całość. Jednak tutaj pojawia się pewne pytanie. Skoro jest taka doskonała to skąd te mieszane i częściowo negatywne recenzję? Otóż „Królowa Tearlingu” często jest brana za powieść młodzieżową, przez co trafia do niewłaściwego grona odbiorców gdzie uważana jest za zbyt ciągnącą się lub nudną. Problem polega na tym, że młodzi czytelnicy w książkach młodzieżowych czytanych na co dzień rzadko mają do czynienia z naprawdę dopracowaną fabułą, pełną bogatych opisów przez co uważaj tą historię ą za przesadnie rozległą choć wcale taka nie jest. Jeśli miałabym wymienić najlepszą książkę jaką ostatnio przeczytałam śmiało powiedziałabym, że to była „Królowa Tearlingu”. Ponieważ znalazłam w niej dosłownie wszystko co uważane jest za kwintesencję tego gatunku. Świetną fabułę, akcję trzymającą w napięciu oraz wspaniałych bohaterów. Po prostu nie można tego przegapić! A ja z niecierpliwością czekam na trzeci tom tej trylogii.Na koniec dla obecnych i przyszłych fanów mała informacja: otóż cała trylogia doczeka się swojej ekranizacji, a główną rolę ma zagrać (niestety) Emma Watson znana z roli Hermiony w Harrym Potterze.„- Kim jesteś?- Jestem powołaną śmiercią Tearlingu.”AleksandraPs. Dla wszystkich ciekawych – drugi tom jest jeszcze lepszy!Ps. Czy tylko ja tutaj jestem taką wielką fanką wydawnictwa Galeria Książki? Bo muszę wam powiedzieć, że wydają najlepsze książki świata! *Wszystkie cytaty pochodzą z recenzowanej książki.tygrysica 2016-08-31 23:55:51

Dawno mi się tak dobrze nie czytało książek, jak właśnie tą. Zanim jednak się za nią zabrałam, miałam lekkie opory i myślałam boże, po co ja, kupiłam aż dwa tomy, a tu nagle okazało się, że książka wciągnęła mnie niesamowicie w swój świat.Kelsea dorastała w ukryciu, była przygotowywana na objęcie tronu, ale nikt nie był, w stanie ją przygotować na to, co zastała na swoim dworze. Młoda królowa musi objąć tron, podjąć decyzje, które mogą wywołać wojnę z potężną czarownicą, która obejmuje władze. Dziewczynę czeka trudna droga, która jest pełna zdrad i niebezpieczeństw.Jeśli chodzi o bohaterów, to moimi ulubieńcami są Lazarus oraz Duch, szkoda, tylko że tego drugiego jest tak mało. Do samej głównej bohaterki nie mam żadnych, ale, podobało mi się to, że była taka zwyczajna, jeśli chodzi o urodę, chyba ją polubiłam, zobaczmy, jak będzie po drugim tomie. Jedyne, do czego mogę się przyczepić to wielkość czcionki, jak dla mnie zdecydowanie jest za mała, czytając ją wieczorem, było to masochizmem, dlatego, choć jestem, bardzo ciekawa co będzie, dalej muszę drugi tom odłożyć na jakiś czas.Jeśli nie czytaliście jeszcze Królowej Tearlingu to gorąco ją wam polecam.CRh czyli czytanie we krwi 2017-02-07 12:28:58