Podobnie jak w pierwszym tomie, tak i w tym język Zelaznego jest niebywale plastyczny, wiarygodny, a dopełniający go styl sprawia, iż czytelnik czuje się bezpośrednio zaangażowany w fabułę. Niewymuszone, zmyślnie dopracowane dialogi pozwalają dowiedzieć się tego i owego o świecie oraz rodach. Humor, ironia i abstrakcja sprawiaj, że czytający nigdy się nie nudzi. Natomiast pierwszoosobowa auktorialna umożliwia poznanie poglądów głownego bohatera na wiele spraw. Jednak w przeciwieństwie do pierwszego pięcioksięgu autor odrobinę zmienił tutaj konwencję i postanowił uzupełnić całość o trochę dłuższe opisy, wciąż zachowując sobie tylko właściwą manierę dbałości o szczegóły. Choć wciąż utrzymuje typowe dla siebie tempo akcji.Biorąc pod uwagę „Kroniki Amberu” jako całość, drugi tom przy pierwszym wypada nieco gorzej, acz rozłożysta genealogia, kwestia żądzy władzy i rodzinnych stosunków po raz kolejny sprawia, iż czytelnik ma do czynienia z nietuzinkowym, alegorycznym utworem. Mnogość wątków z jednej strony może stanowić wadę, z drugiej zaletę względem różnorodności. Zwłaszcza gdy spogląda się na to ze strony niedokończonych wątków z otwartym zakończeniem. Na koniec zostaje – nomen omen – koniec. Finał opowieści jest rozczarowujący, brak spektakularności, próba zamknięcia motywów i natłok informacji sprawia, że w ostatecznym rozrachunku wypada strasznie chaotycznie. I chociaż te wady mogą lekko przeszkadzać w czytaniu, to w całokształcie opowieści zacierają się i historia wciąż jest intrygująca.asertyslem 2015-09-26 12:19:24

Zelazny to zdecydowanie nazwisko, które powinien znać każdy szanujący się czytelnik fantastyki. Kroniki Amberu powinny być pozycją obowiązkową dla pasjonatów gatunku. Dzięki niesamowicie plastycznemu językowi jakim posługuje się Zelazny i krótkim, ale treściwym opisom, które serwuje nam autor, z łatwością można wyobrazić sobie jak wyglądają krainy, przez które podróżują bohaterowie. Każdy czytelnik zauważy, że Zelaznemu zależało na obrazowych opisach, które nie męczyłyby ani autora podczas pisania, ani czytelnika podczas właściwie przepływania przez lekturę. Kolejną ogromną zaletą Kronik Amberu są postaci jakie stworzył autor. Pełnowymiarowe, zmienne i niesamowicie dopieszczone w każdym detalu swoich niedoskonałych osobowości.Ogrom akcji jaki zawarty jest w Kronikach jest niebywały. Kiedy człowiek dobiera się w końcu do upragnionej książki – a jest ból, bo nowe wydanie w powyższymi okładkami jest już na wyczerpaniu i pewnie trochę będzie trzeba poczekać na dodruk – siadacie do czytania i potem nawet się nie chce człowiekowi ani spać, ani przerywać czytania. Zaznaczę, że sama właściwie nie śpię, a czytając jeden tom po drugim ( w między czasie doczytując wcześniej zaczęte książki…), prawie dorobiłam się jakiegoś zaćmienia, ale powiem wam, że totalnie warto. Wartka akcja, która nie zwalnia nawet na moment, jeśli nie lubicie rozlazłych opisów, tym bardziej to fantastyka dla was, nie wspominając o tym jak bajecznym językiem pisał autor. Tym większy smutek, że facetowi się w ’95 roku zeszło z tego świata. Jednak niezależnie od tego, że przerażać was będzie objętość – gorąco polecam!! Pozostaje mi jedynie polecić gorąco Kroniki Amberu, które z części na część/ z rozdziału na rozdział tylko bardziej wciągają i uwodzą. Jeśli nie czytaliście nic od Rogera Zelaznego, to myślę, że to dobry czas by zmienić jednak tę kolej rzeczy.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-13 14:04:53