Anselm Grun zabierając się do pisania książki na temat piękna wziął pod uwagę dwa aspekty: refleksje i kontemplacje. Refleksja na temat piękna ma dobroczynny wpływ na człowieka, a kontemplacja i zachwyt wiąże się z duchowością mistyczną. Piękno nadaje nam wrażliwości i wymaga od nas głębokiego szacunku wobec tego co napotykamy. Piękno podoba się i cieszy nasze serce, jak również budzi naszą miłość. Zachwyt i podziw wywołuje w nas nie tylko piękno które nas otacza, ale i piękno Boga, piękno może być także dziełem naszych rąk np. potrafimy pięknie urządzić pokój, pięknie się ubrać, czy stworzyć piękne przedmioty i dzieła sztuki. Piękno otwiera człowieka na zdrową cząstkę jego duszy, po prostu uzdrawia duszę. Wielu ludzi uważa, że wygląd zewnętrzny ma decydującą rolę w karierze zawodowej czy w poszukiwaniu partnera życiowego i decydują się, głównie kobiety, na wykonanie operacji plastycznych, bo uważają, że „muszą mieć piękną twarz” i wszyscy wtedy zwrócą na nie uwagę. Podczas gdy twarz ta staje się sztywna i sztuczna jak maska. W książce autor pragnie Cię zabrać drogi czytelniku w podróż, abyś sam odkrył wiele nowych rzeczy, świadomie zauważył piękno i podjął refleksję nad swoim życiem duchowym. Piękno, które jest spotykane na co dzień pozwala nam dotknąć Boga, bo Bóg stwarzając świat powiedział „Wszystko było bardzo dobre”, czyli w rozumieniu „piękne”. Autor rozważając Ewangelię Św. Jana zmusza nas do uświadomienia sobie, że powinniśmy odkryć chwałę i piękno Boga poprzez „krzyż” jak również jest zaproszeniem do spostrzegania chwały Bożej w losie ludzi z którymi się spotykamy i którzy nam towarzyszą. Jest takie powiedzenie „Człowiek planuje, a Pan Bóg krzyżuje” – na pewno doświadczyliście tego może nie raz, ale krzyż jest tutaj zaproszeniem do miłości Boga i drugiego człowieka, a miłość jest przecież silniejsza niż śmierć. Autor zaprasza czytelnika do medytacji np. na spacerze pośród przyrody, aby zetknąć się z pięknem, wyciszyć swoje myśli i emocje a przez to uzdrowić swoją duszę. Również góry czy szlaki górskie zmuszają człowieka do zachwytu nad pięknem, a widok rozległych dolin i wspaniałych szczytów napawa spokojem. Po człowieku można poznać czy kierują nim zmartwienia i troski, bo wszystko maluje się na jego twarzy, ale pięknie jest spotkać starego człowieka który zmęczony życiem, cierpieniem i trudem ma w oczach światło, które jest odzwierciedleniem jego duszy. Bardzo spodobał mi się cytat autora książki który przytoczę „Piękno jest ojczyzną serca, ponieważ Bóg obdarzył nasze serce zdolnością do postrzegania piękna i jest naszą wewnętrzną ojczyzną, ponieważ Bóg stworzył nas pięknymi”. Bardzo te słowa autora trafiają do mnie i chciałabym aby i dla Was stały się mottem życiowym. Dlatego zachęcam Was do czytania, bo to naprawdę wartościowa lektura, tak jak sam autor jest wartościowym człowiekiem. Niech więc książka na temat piękna uzdrawia Twoje zranienia, koi Twój niepokój duszy i porządkuje nękający Twoje serce chaos. A w ten sposób czyni pięknym Twoje wnętrze. Życzę Ci drogi czytelniku, abyś odnalazł w sobie piękno – zachwycił się pięknem muzyki, krajobrazu, dzieł sztuki czy języka i abyś wziął do ręki tę książkę i dał się wprowadzić w głębię bożego piękna i Twojej duszy.Życzę owocnej lektury.Moja ocena: 10/10Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2016-04-07 15:44:38