Jakiś czas temu, kiedy jeszcze w czasach szkoły średniej wpadałam na spotkania Dyskusyjnego Klubu Filmowego, prowadzonego przez moją ówczesną polonistkę, zostałam dość brutalnie uświadomiona, że nie nadaję się do oglądania filmów, mówiących o tragizmie wojennym i tak dalej. A raczej ludzie z klubu zostali uświadomieni, kiedy na ten przykład, podczas seansu nowej wersji doktora Żywago ( 2002) zrobiłam z tego żywcem kabaret, komentując brak jakichkolwiek krągłości Keiry Knightley, czy dopingowałam decyzję popełnienia samobójstwa przez Pashę. Taki ze mnie zimny hasacz. Wprawdzie podczas seansu Chłopca w pasiastej piżamie nie rzucałam chamskimi komentarzami, ale film nie wywołał we mnie specjalnych emocji. Niestety z książką było dokładnie tak samo.Mój problem leży w tym, że bardziej poruszyłby mnie dokument z suchą, historyczną narracją. Nie fabularyzowane dzieło literackie czy inny tekst kultury, którym jest też film. Nie mogę powiedzieć jednak, że temat książki nie jest dobry. Bo Chłopiec w pasiastej piżamie to w pewien sposób obraz zderzenia się brutalnej rzeczywistości z niewinnością. Bruno jest synem komendanta obozu koncentracyjnego. Wojna toczy się dla niego tak naprawdę poza jego świadomością. Poza jego wzrokiem. Póki nie poznaje Szmula. Syna żydowskiego zegarmistrza. I tak jak dla Brunona życie jest lekkie i przyjemne, tak chłopiec, którego poznaje na granicy obozu, doświadczył wojny w ten najgorszy sposób. Pewnego dnia jednak wszystko się zmienia. Chłopcy stają się równi. Tylko czy są szczęśliwsi?Wprawdzie film widziałam już dobrych kilka lat temu, ale nadal podczas czytania książki miałam duże zgrzyty. Filmowcy wrednie zmienili zakończenie. I było bardzo nierealne. W filmie. Książka z kolei nie ruszyła mnie w żaden sposób. Niestety…, a powiem szczerze, że miałam ogromną nadzieję, że jednak. Bo ileż można słuchać, że jest się bucem bez empatii? II wojna światowa była moim ulubionym przedziałem w historii. Nie żebym była jakimś specjalnym sadystą. Po prostu z jakiegoś powodu ten okres w historii nie tylko Polski, ale i świata bardzo łatwo było mi przyswajać. Z kolei fabularyzowanie tego okresu, trochę mnie boli. Głównie dlatego, że trudno jest znaleźć książkę, której narracja nie zahaczałaby o jakieś poważne nadużycia ( chociażby jak w przypadku Lekcji anatomii doktora D.) . Tutaj miałam ważenie, że to książeczka dla dzieci, żeby w jakiś lekki sposób przybliżyć im to jak okrutna i bezwzględna była wojna, a jednocześnie na tle tych wszystkich wydarzeń, pokazać jak rodzi się przyjaźń i jak niewinne są dzieci.Przyczajony Hasacz - https://bigdwarf.wordpress.com/ 2017-04-27 14:02:32

Czasy II wojny światowej.
Dziewięcioletni Bruno jest synem niemieckiego oficera. Z rozkazu Hitlera jego zostaje mianowany komendantem obozu koncentracyjnego umiejscowionego na terenie Polski. Wraz ze swoją siostrą i rodzicami zmuszony jest się przenieść z Berlina do Polski. Co nie do końca mu się podoba. Szczególnie, że jego nowy dom jest kompletnym przeciwieństwem tego ukochanego. Z okna pokoju roztacza się widok na obóz i mieszkających tam ludzi w pasiastych piżamach. Chłopiec jest zaintrygowany tym miejscem, ale nie chce drażnić ojca pytaniami.
Szmul jest synem żydowskiego zegarmistrza. Chłopiec nie miał tyle szczęścia, co Bruno i trafił do obozu. Stracił wszystko.. beztroskie dzieciństwo, rodzinę, szansę na dobrą przyszłość, a jego życie wisi na włosku.

Jak to się stało, że tę dwójkę połączyła przyjaźń?

John Boyne doskonale zadbał o to, aby niejednokrotnie załamać mi serce podczas lektury. Historia, którą przedstawia jest bardzo smutna i poruszająca. Treść wywołuje tyle emocji i żalu. Ta książka przedstawia obraz szczerej i bezwarunkowej przyjaźni. Pokazuje, że wszyscy jesteśmy ludźmi i wszyscy powinniśmy być na równi. Pochodzenie nie powinno stanowić żadnej bariery, nie powinno się skreślać człowieka ze względu na jego rodowód. To pouczająca i do głębi poruszająca historia. Obok tego typu lektur nie powinno przechodzić się obojętnie. Zdecydowanie polecam każdemu.

17 kwietnia swoją premierę miała trzecia książka John'a Boyne'a "Zostań, a potem walcz".Czytaczyk 2018-04-25 11:54:51