Podróż do XIX-wiecznej Anglii? Z przyjemnością. Proszę jedynie zarezerwować kilka dni i wygodny fotel, podróże wszakże niegdyś trwały dłużej.

Pierwsze co przyciąga pozytywnie wzrok to piękna, stylowa okładka i grubość tomiszcza, która może nieco odstraszać. Jednak jeżeli dasz się pochłonąć klimatowi Anglii z początku XIX wieku, bogactwu strojów i wnętrz, opisom tła historycznego i obyczajów, to kartki będą umykać jedna za drugą.

Pod piękną okładką książki nie znajdziemy jednak słodkiego romansu, a obraz zepsutego społeczeństwa, gdzie liczy się pieniądz, wpływy i brak skrupułów. Gdzie mądrość, uczciwość i uroda nie są istotne w starciu z bogatym strojem i posagiem . Autor odważnie obnaża i wyśmiewa system społeczny, w którym dominują intrygi, kłamstwa i walka o majątek.

Autor nie stworzył głównych bohaterów, a wielu równie istotnych, bowiem nie bez przyczyny tytuł brzmi „Powieść bez bohatera”. Również nie można powiedzieć, aby któryś z wątków był wiodącym, a tematów do przemyśleń pojawia się tak wiele, ze trudno zawrzeć sedno w kilku słowach recenzji. Warto jednak niewątpliwie wspomnieć o dwóch młodych pannach wkraczających w dorosłość, przedstawionych na zasadzie antagonizmów, z którymi wiąże się cała opisana historia. Rebecca Sharp, wywodząca się z biednej rodziny, inteligentna, urodziwa i sprytna, która posunie się daleko by osiągnąć awans społeczny i która mimo swoich przywar początkowo budzi sympatię. Amelia Sedley, to panna z dobrego, bogatego domu, nieśmiała, skromna i szlachetna, która dla odmiany wydaje się nudna. Jedna z nich chce osiągnąć bogactwo i wpływy w towarzystwie, druga, będąc bogatą z domu marzy jedynie o prawdziwej miłości. Jak daleko się posuną i co będą musiały poświęcić, aby zrealizować marzenia? Poczynania Becky w pewnym momencie wywołują jedynie negatywne uczucia, a i zdana na siebie bezwolna Amelia musi zmierzyć się z realiami życia.

Autor w sposób szczegółowy opisuje charaktery postaci nie szczędząc im drwiny i cynizmu, obnażając ich najciemniejsze strony i wyśmiewając wyrachowanie. Styl autora pełen ironii i inteligentnego humoru sprawia, że powieść czyta się z prawdziwą przyjemnością.

Napiszę krótko – to trzeba przeczytać. Nie tylko dlatego, że książka znalazła się wśród 100 książek, które według BBC każdy człowiek musi poznać, ale przede wszystkim dlatego, że wiele z poruszanych zagadnień jest aktualnych dziś, tak samo jak ówcześnie. Czyż nie oceniamy niejednokrotnie ludzi „po pięknej okładce”, nie zwracając uwagi co sobą rzeczywiście reprezentują? O ich wartości przesądza fakt, że są bogaci. Pochlebstwa, fałsz i pieniądz dominują na tym „targowisku próżności”, tak samo wyraźnie jak przed 200 laty.czytanie.na.platanie 2018-10-24 20:44:22

Co to była za książka… od pierwszej strony mi się podobała… „Targowisko próżności” Williama Thackeraya to klasyk. To arcydzieło. O czym opowiada – o celebrytach w XVIII wieku. Bo okazuje się że tacy byli i wcześniej i to nie jest nowinka nowoczesności. Opowiada o ludziach, którzy hołdują i stawiają na piedestale osoby, które za grosz tego szacunku i miłości nie są warte. Opowiada o ponadczasowej miłości i nienawiści, o cnocie i występkach, o bogaczach i chcących za takich uchodzić. Powieść zaczyna się bardzo niewinnie – młode panny wracają ze stancji do domu aby rozpocząć dorosłe życie. To Amelia Sedley i Rebeka Sharp. Anioł i psotnica. Bardzo polubiłam tę diablicę, która potrafiła omamić nawet szatana. Panny wyszły za mąż – jedna z wielkiej miłości, druga z wyrachowania a później zaczyna się ten wielki bal zwany życiem. Bo w książce było wszystko – i zakochanie, i zdrady, nieznośni teściowie, intrygi, zniewagi, szał i upartość. Czy to się kończy dobrze czy źle – to zależy od punktu widzenia. Książka doskonała. Czy żałuję że dopiero teraz ją poznałam? Nie, jak ja to zawsze mówię przyjdzie czas przyjdzie i jedzenie. Absolutnie polecam. „Targowisko próżności” to strzał w dziesiątkę. Antonia 2019-04-04 21:24:41