Filip jest ciekawskim i ufnym zajączkiem, co przysparza mu często wielu niebezpiecznych przygód. Pewnego dnia spotyka żółtego zająca, który nie należy do społeczności Wysokiego Lasu. Towarzyski zajączek próbuje się zaprzyjaźnić; wymyśla zabawy, pokazuje miejsca idealne na żer. Nowy kompan jednak nie jest chętny do zabawy, a jeśli już to ma ona jeden cel- zwycięstwo nowego.
Filip czuje się nieswojo w nowym towarzystwie, więc wraca do domu by opowiedzieć o ciekawym spotkaniu rodzicom. Ci jednak nie są zachwyceni; boją się, że zajączek podda się złemu wpływowi.
'-Wypuścisz dziecko między obcych, a ono zaraz nauczy się czegoś, czego nie chcesz, by umiało- westchnęła mama.
-Zarazi się tą najgorszą, ze wszystkich chorób umysłu. Jak o się nazywa? Aha, negatywizm. Wynajdywanie czegoś złego we wszystkim.'
Zajączkowi rodzice chcą zrobić wszystko by ich dzieci nauczyły się czerpać radość z każdej chwili. Nie chcą, by były ponure, złośliwe i samolubne jak ich krewniacy, z którymi właśnie przez te cechy przestali utrzymywać kontakty.
'Trzeba napełnić nasze dzieci pięknymi słowami, żeby zabrakło im miejsca na brzydkie.'
Tak oto rodzina rozpoczyna grę w JA JESTEM. Wieczorami spotykają się i mówią o sobie tylko w samych superlatywach, a pozostali rozwijają te myśli i pomagają, jeśli ktoś nie wie co może dobrego o sobie powiedzieć. Nagrodą są smakołyki ze suto zastawionego stołu. Każde takie spotkanie pozwala na coraz odważniejsze wnioski i uczy zajączki polubić siebie.
Dzięki tej grze nie tylko postrzeganie siebie się zmienia na lepsze, ale także zachowanie- każdy zajączek, próbuje wyeliminować swoje negatywne cechy.
Pewnego jednak dnia odważny Filip nie wraca na noc do domu, bo podczas ucieczki przed rudym lisem wpada razem z oprawcą do głębokiego wykopu. Czy dobre słowa i pozytywne myślenie mu pomogą? Czy jest jeszcze szansa dla Zajączka?

Jestem zachwycona! Ta książka jest bardzo pozytywna i niesie ze sobą wiele pięknych i mądrych słów. Do tego świetne ilustracje, które są kolarzem zdjęć i grafik. Wszystko w takiej jesienno zimowej tonacji, całość jednak nie jest ponura.
Uważam, że świetne narzędzie do pracy z dziećmi w kwestii odczuwania i nazywania emocji. W łatwy sposób możemy wytłumaczyć im co to jest zazdrość, dlaczego nasze przechwałki nie będą podobać się innym. Zubrycka pomoże nam odnaleźć pozytywne nastawienie.
'Świat naszych dzieci będzie taki, jaki sobie opowiedzą. Będzie dobry, jeśli użyją dobrych słów, i zły, jeśli użyją złych. Słowa są jak jagody. Jedne smaczne i pożywne, a inne trujące. Od trujących boli brzuch i głowa, życie staje się gorzkie i krótkie.'
Piękna historia zajączka i jego przyjaciół, ukazuje, że przyjaźń nie zna granic, ale zna za to poświęcenie. Każda postać jest studium zachowań ludzkich, a ich wielobarwność alegorią społeczeństwa.
To nie tylko książka dla dzieci, ale także, a może przede wszystkim dla rodziców. Praca, pośpiech i chroniczny brak czasu, pomagają zapomnieć nam o tym co ważne.
Walczymy ze sobą, ze współpracownikami, a w końcu z własnymi dziećmi wszędzie widząc rywali. Nie bądźmy jak żółty zając.
'-Czemu tak wiele zajęcy używa tylu negatywnych słów?
-Bo innych nie znają - wtrąciła mama.'
Na końcu książki mamy mini poradnik- jak używać jej w trakcie pracy z dziećmi. Dla samych najmłodszych jest teatrzyk do pokolorowania i własnoręcznego stworzenia; pozwala puścić wodze fantazji i jeszcze raz przeżyć przygody, które spotkały naszych bohaterów.Patrycja K 2018-11-18 01:53:12

"Opowieści o waszej przyjaźni rozeszły się bardzo daleko, hen, hen poza znane ci tereny i jeziora. Niektórzy myślą, że to bajki, tak wydają się nieprawdopodobne."
"Filip, lis i magia słów" to ciepła opowieść o przyjaźni zajączka, lisa i łabędzia oraz innych zwierząt leśnych i gospodarskich a nawet ludzi.
Mam wątpliwości, jak ją ocenić. Historia sama w sobie jest niezwykle dobra i pouczająca. Mam jednak wrażenie, że niektóre fragmenty zostały do niej wplecione jakby na siłę (np. opowieść o delfinach, o rzece) a inne się ze sobą nie łączą. W moim odczuciu autorka stworzyła książkę zbyt pouczającą zatracając się w jej wychowawczym charakterze, przez co książka straciła na lekkości i łatwości przekazu.Agnieszka Szajda 2019-02-08 18:32:55