Powieści Grahama Mastertona poznałam dopiero kilka lat temu. Jednak od razu je polubiłam. Mają w sobie coś takiego, że z wielką chęcią po nie sięgam. W momencie, gdy zobaczyłam zapowiedź jego książki pod tytułem „Susza”, to wiedziałam, że będzie to książka, którą szybko przeczytam. Bardzo mnie ona zaciekawiła. Zabrałam się za nią najszybciej jak było to możliwe. Jak wypadła?
Bardzo szybko przekonałam się, że książkę „Susza” genialnie czyta się w upalne dni. Opis suszy, upalnych dni, brak deszczu, brak wody jeszcze bardziej na mnie działał, gdy czytałam podczas gorącego dnia, w którym było trudno się nie spocić. Te warunki sprawiały, że książka jeszcze bardziej działa na wyobraźnię i powodowała ciarki. Sama historia jest momentami przerażająca, bo ukazuje do czego zdolni są ludzie, gdy zabraknie im dostępu do wody. Ktoś może stwierdzić, że tego wszystkiego można się było domyślić. Jednak ja uważam, że Masterton świetnie wykorzystał te domysły i stworzył bardzo dobrą historię.
„Susza” to kolejna książka Grahama Mastertona, która mi przypadła do gustu. Idealna lektura na upalny, letni dzień, kiedy opisy suszy i zachowań ludzi z odciętym dostępem do wody jeszcze bardziej pobudzają wyobraźnię czytelnika. Samą książkę pochłonęłam bardzo szybko. Bardzo mnie ciekawiło jak zakończy się ta historia. Zakończenie mimo, że było trochę do przewidzenie, to nie zawiodło. Książkę zdecydowanie czyta się dobrze do ostatniej strony.
AnnieK 2021-07-16 15:39:02

To już kolejne wznowienie wydanej po raz pierwszy w 2014 roku powieści jednego z najbardziej znanych pisarzy na świecie.

Siedząc nad brzegiem morza, z wypiekami na twarzy pochłaniałam postapokaliptyczną "Suszę". Patrząc na fale bijące o brzeg i niezmierzone przestworza wody, nie mogłam uwierzyć w scenariusz, który roztaczał przede mną autor. Choć gdyby, ktoś dwa lata wcześniej powiedział mi, że świat opanuje śmiercionośny wirus, również nie dałabym mu wiary. Jednego nauczyłam się na pewno: wszystko jest możliwe, i ta myśl przeraża mnie najbardziej.

Martin Makepeace to były marines obecnie oddany pracy w opiece społecznej. Gdy San Bernardino w Kalifornii dotyka susza, politycy wykorzystują sytuację dla własnych celów i odcinają wodę najuboższym dzielnicom, w których mieszkają podopieczni Martina.
W mieście wybuchają zamieszki, a policja jest bezradna. Córka Martina jest bardzo chora, a jego syn zostaje niesłusznie aresztowany za gwałt i zabójstwo. Martin zrobi wszystko, by ratować swoją rodzinę.

"Susza" to straszna, i patrząc na codzienne wiadomości (nieustanne pożary, wichury i powodzie) bardzo realistyczna wizja. Trochę boję się tego typu książek, a jednocześnie coś nieodparcie mnie do nich przyciąga. Podczas lektury jestem rozdarta, ogarnia mnie strach, ale i ciekawość, co stanie się z naszymi bohaterami, jak potoczą się ich losy.
Martin to bohater idealny - męski, odważny, ostatni sprawiedliwy na tej spalonej słońcem ziemi.
Morderstwo, przemoc i brutalna scena zbiorowego gwałtu, to tylko przedsmak tego, co przygotował dla nas autor, który słynie z obrazowych scen przemocy. Z narastającą zgrozą obserwujemy, jak splot sprzyjających okoliczności uwalnia z ludzi potwory.
Ukazane zostały również mechanizmy kontroli sprawowanej przez rząd, w jaki sposób cynicznie wykorzystuje się tego typu sytuacje do załatwienia własnych interesów.

"Susza" to thriller katastroficzny, który ukazuje czytelnikowi przerażającą wizję świata bez wody. Coolturka 2021-08-31 21:57:57

,,- Ezzie, posłuchaj mnie-rzekł. -Wszyscy mamy coś, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy. Jednak przez większość życia tego nie doceniamy. Jak to jest w tej piosence? ,, Nie wiesz co masz, dopóki tego nie stracisz"".

To kolejna niepokojąca książka, jaką udało mi się przeczytać w tym roku. Tą pozycję różni fakt, iż jest nieco bardziej twardo napisana. Tutaj bohaterzy nie grają że sobą w berka, tylko prosto i dosadnie wyrażają swoje zdanie. Karają za zło, wynagradzają za dobro i pocieszają się, gdy jest naprawdę źle. W ogóle książka miała swoją premierę 13 lipca akurat wtedy, kiedy u mnie dawno nie padało. Dwa razy w tygodniu zakręcili nam wodę bez określenia powodu. Wcale zatem nie dziwiłam się bohaterom, że tak groteskowo podchodzili do tematu. Moim zaskoczeniem było, że akcja opisu bohaterów odbywała się w banalny, ale rzadki sposób. Zazwyczaj bywa, że autorzy wplatają je w treśćby nie traktować tego jako charakterystyki postaci. A tutaj właśnie tak było:-) Poznałam osobę, kim jest, co robi i jak wygląda, a następnie funkcję jaką będzie pełniła w książce. Było to zabawne, aczkolwiek później bardzo przydatne, bo jak tylko pojawiała się z imienia, to od razu przed oczami stawał mi jej obraz. Zupełnie jak w filmie:-)
A o czym jest książka?
Otóż deszcze w San Bernardino chyba zapomniały o jego istnieniu. Zaczyna brakować wody, a politycy oprócz napychania sobie kieszeni czymkolwiek się da, zakręcają wodę ludziom biednym. Martin jest z pomocy społecznej i widzi, że nie tylko wody zaczyna brakować tym ludziom, ale i gdzieś zapodziali resztki godności. On sam chciałby pomagać, lecz gdy jego córka zaczyna chorować, nikt nie zamierza mu pomagać. Dodatkowo i jego syn popada w tarapaty z których ciężko w obecnej sytuacji się wydostać. Od zawsze działał zgodnie z prawem, lecz w tym momencie dochodzi do niego pierwotny instynkt by bronić swoje stado. Czy mu się to uda?
Niesamowicie napięta atmosfera. Powieść inna niż wszystkie dotychczasowe. Nie znajdziecie tu fikcji, a jedynie smutną rzeczywistość, która nigdy nie wiadomo, czy i nas nie spotka. Po jej przeczytaniu miałam same koszmary nocne i przyznaję, że bardzo ją przeżyłam.przyrodaz 2021-09-13 18:45:22