"– A pan tak może zabie­rać sobie te tele­fony? To prze­cież pie­nią­dze kosz­tuje – wresz­cie ra­czy­ła się ode­zwać, choć aku­rat w tym momen­cie le­piej by­ło­by dla niej, gdyby kon­se­kwent­nie mil­czała.
– Oczy­wi­ście. Mogę rów­nież i panią za­brać ze sobą na ko­men­dę, choć nie­ko­niecz­nie w rekla­mówce – uśmiech­ną­łem się sze­roko."
Podkomisarz Konrad Rowicki dostaje do wyjaśnienia sprawę samobójstwa córki wiceprezydenta miasta i wydaję się, że to będzie rutynowe śledztwo, jednak jak możemy się spodziewać, pojawiają się komplikacje.
Przyznam, że lektura "Zginę bez Ciebie" poszła mi dosyć szybko, mimo, że mam do niej parę zarzutów, a w sumie jeden, ale za to kluczowy.
Zacznę od tego co mi się podobało, a mianowicie kreacja głównego bohatera, który właściwie już niczego od życia nie oczekuje, wciąż stara poradzić sobie z tragiczną przeszłością, a jedyne czego chcę, to żeby wszyscy dali mu święty spokój. Miałam wrażenie, że to ten typ człowieka, w którego głowie cały czas coś się dzieje, że jego mózg jest w ciągłej gotowości, pełen ciętych i inteligentnych ripost. Według mnie najmocniejszym punktem tej historii są rozdziały zatytułowane "Zapiski depresjoholika", które co tu dużo mówić są po prostu świetne.
Druga rzecz, która zwróciła moją uwagę to wiarygodne oddanie atmosfery niewielkiego miasta, gdzie wszyscy się niby znają, ale tak naprawdę nic o sobie nie wiedzą.
Jednak tak już wspomniałam ta książka, ma jedną poważną wadę, a mianowicie brak w niej jakiegokolwiek napięcia, a jest to kryminał. I nie zrozumcie mnie źle, ja nie muszę mieć akcji pędzącej "na łeb na szyję", ale muszę być przynajmniej odrobinę zaintrygowana, a tutaj wątek kryminalny, po pewnym czasie, przestał mnie w ogóle interesować. Wedlug mnie najciekawiej pod tym względem wypadły sceny rozgrywające się w klinice psychiatrycznej, ale jest ich raptem dwie.
Podsumowując, nie jest źle, ale zabrakło mi odrobiny pazura.Life_substitute 2022-01-25 19:20:35