Bardzo ciężko mi tę książkę komukolwiek zarekomendować. W sieci rozlewa się fala zachwytu nad całą serią Żniwiarz, jednak pomimo szczerych chęci książka mi się nie podoba. Akcja jest nudna, wszystko kręci się wokół jednych i tych samych wydarzeń i czytając odnoszę wrażenie, że to już przecież było w pierwszym i drugim tomie. Bohaterowie skupiają się cały czas na ujarzmianiu coraz to nowych potworów. Pomimo, że wszyscy zachwalają akcję, jak dla nie jest ona nudna, a opisy walk w większości pomijałam. Bohaterowie nie wzbudzają mojego zaufania, Magda wydaje mi się mało myśląca i infantylna. Sięganie po mitologię słowiańską to dość częsty i wydawać by się mogło ciekawy zabieg, jednak wszelkie stwory pojawiające się w książce wymieniono jedynie z nazwy i potraktowano niezwykle encyklopedycznie. Autorka podeszła do tematu bardzo nierzetelnie. pochwała należy się wydawnictwu za szatę graficzna - książka wspaniale prezentuje się na półce.ilona001 2020-07-22 14:29:22

Kolejna część Żniwiarza, więc czas na kolejną recenzję. „Trzynasty księżyc” to trzeci tom serii autorstwa Pauliny Hendel. Jak było tym razem? Znowu działo się dużo, ale coraz częściej miałam wrażenie, że gdzieś już o tym czytałam. Zapewne w pierwszym i drugim tomie serii, bo Wojnowie (Magda i Feliks) walczą to z coraz wymyślniejszymi potworami. Myślę, że gdybym przeczytała tę książkę jakieś 10 lat temu to byłabym nią zachwycona.
A co takiego się dzieje? Przybliżę trochę fabułę. W świecie Magdy i Feliksa pojawia się coraz więcej demonów rodem z mitologii słowiańskiej. Zbliża się trzynasty księżyc, czyli noc podczas której granica między dwoma światami jest wyjątkowo cienka. Żniwiarze zadają sobie wiele pytań: czy zostali tylko oni? Czy władca Nawii się przebudził? Czy podczas trzynastego księżyca wyśle na ich świat hordy morderczych demonów?
Autorka ciekawie poprowadziła wątek Pierwszego. Jego historie są atutem tej części. Kolejnym jest częstsze opisywanie bohaterów epizodycznych. Zostali wykreowani na ciekawych bohaterów, którzy nie są obojętni na wydarzenia we Wiatrołomie. Kolejna sprawa: Magda. Czas to przyznać, ale niezbyt się polubiłyśmy. Dawałam jej wiele szans, ale czasem wystarczyło, że się odezwała i już wzbudzała we mnie irytację. Mam wrażenie, że bywa infantylna i w „realnym” życiu byłabym przez nią wiecznie rozdrażniona. Nikomu nie życzę poznania takiej Magdy z Wiatrołomu!
Ogromnym plusem tej części, o których jeszcze nie wspomniałam, jest język, którym jest napisana. Jest on przystępny dla każdego, a czasem zdarzają się i polonistyczne perełki. No i niekwestionowany atut. OKŁADKI. Sami przyznajcie, czy one nie są przepiękne? Mogłabym tylko na nie patrzeć i się zachwycać. Oprawa graficzna na medal!
Podsumowując – jest trochę wkurzająco i coraz częściej skłaniam się do porównania serii do typowego serialu młodzieżowego. Niby się wkurzasz, bohaterowie irytują, akcja czasem nuży i przymykasz oczy na wiele rzeczy, ale oglądasz/czytasz dalej, bo jesteś ciekawy, jak się skończy! arcytwory 2020-07-22 20:30:21

Trzeci tom i chyba jeden z najlepszych z tej serii! Jako wielka fanka Pierwszego rozpływałam się przy lekturze gdyż w tym tomie stał zdecydowanie na pierwszym miejscu. Szantażem zmusza Magdę do wspólnych polowań na nawich, co jest przegenialnym pomysłem. Ta para bawi mnie do łez, to urocze jak się tak wzajemnie nienawidzą i wkurzają. Bardzo spodobało mi się to jak autorka połączyła ich siły. Poznajemy nowe tajemnice o nawich, których nie znaliśmy z poprzednich tomów. a w tym tomie potwory stają się jeszcze silniejsze niz były. Opisy walk i akcji są świetnie napisane. Pozostali bohaterowie spadają na dalszy plan co w cale nie ujmuje im wartości. Ciotka Janina i jej wnukowie zaczynają ocieplać rodzinne relacje. Mateusz walczy z nękającymi go myślami w głowie, podejrzewając o to Pierwszego. Pojawia się również nowa postać - Tosia - siostra zamordowanej Oliwii, której ciało przejęła Magda. Szczerze mówią wątek Tosi strasznie mnie drażnił. To jak ślepo wierzyła Pierwszemu i jaka była w niego zapatrzona było nie do zniesienia. Zdecydowanie się nie polubiłyśmy. Końcówka jak zwykle zaskakuje w najlepszym momencie i pozostawia milion pytań. Jak? Dlaczego? Co dalej? W ogólnej ocenia jest to naprawdę bardzo dobry tom. Podoba mi się zmiana głównych bohaterów, wprowadzenie nowinek o nawich i zdecydowanie więcej polowań i akcji. Dużo śmiechu i zabawy w rozmowach między Magdą i Pierwszym rozładowuje trochę napiętą atmosferę. Ten tom jak i inne na pewno przypadnie do gustu fanom serii Żniwiarz ;)Hoshi 2020-07-22 22:01:37

„Trzynasty księżyc” to trzeci tom serii o Żniwiarzu Pauliny Hendel. Magda i Feliks mają coraz bardziej utrudnione zadanie. W ich świecie zaczęło pojawiać się jeszcze więcej demonów, niż do tej pory. Stwory nie tylko zachowują się inaczej, ale Żniwiarze natykają się na takie, które od wielu pokoleń nie pokazywały się w ogóle. Nadal nie wiedzą, czy zostali już tylko oni, ale zaczyna się to wydawać coraz bardziej prawdopodobne. W dodatku zbliża się tytułowy trzynasty księżyc. Jest to noc, w którą granica między światami jest wyjątkowo cienka, a niebezpieczeństwo staje się wyjątkowo wysokie.
Jeżeli chodzi o ten tom wydaje mi się, że jest najgorszy z tych, które przeczytałam dotychczas. W moim odczuciu za dużo czasu zajmuje walka z potworami i zostaje za mało miejsca na fabułę. Miałam podobne przemyślenia odnośnie drugiego tomu, natomiast tutaj tej walki jest jeszcze więcej. Wiem, że dla innych może stanowić to duży plus, bo przecież o demony w tej historii chodzi. Dostajemy tutaj dużo informacji dotyczących słowiańskich wierzeń co wcześniej mi się podobało, natomiast zaczęło się to robić bardzo monotonne. Przez to, że wszystkie części tej serii są do siebie bardzo podobne uważam, że każda kolejna jest coraz gorsza. Słyszałam na temat Żniwiarza same dobre opinie dlatego dziwię się, że zupełnie się z nimi nie zgadzam. Mam na półce jeszcze czwarty tom więc za jakiś czas po niego sięgnę, natomiast jeżeli będzie utrzymany w podobnym klimacie nie będę czytać finału serii. Jeżeli chodzi o pozytywne aspekty jest to przede wszystkim lekkość książki i to, że bardzo szybko się ją czyta. Dodatkowo bardzo podobał mi się wątek wspólnych polowań Magdy i Pierwszego, który stanowił pewną odskocznię od monotonności tej historii. Oceniam na 2,5/5 gwiazdek.
delinquance 2020-07-24 16:52:24

Ta seria ma to do siebie, że z każdym kolejnym tomem, podoba mi się jeszcze bardziej. Pierwsza część trochę się ciągnie i nie dzieje się nic ciekawego, w drugiej akcja powoli przyspiesza, ale trzeci tom to już jazda bez trzymanki. Trzynasty księżyc posiada świetny klimat, zrobiło się zimno, mroczno i strasznie, a napięcie nie opuszcza czytelnika. Autorka nie wyczerpuje repertuaru zjaw, tym razem pojawiają się nowe, silniejsze i jeszcze bardziej groźne. Jeśli miałam wrażenie, że już nic nowego nie wymyśli, to pozytywnie mnie zaskoczyła. Podoba mi się wymieszanie wątków i nastawienie ich na wewnętrzne rozgrywki bohaterów, by finalnie zaskoczyć .patriseria.blogspot 2020-07-28 00:14:55