Kolejna książka, którą czytało się bardzo lekko. Cała historia jest jakby podzielona na jazdę pod górkę i z górki. W pierwszej chwili zaczyna się bardzo ostro. Jesteśmy na samym szczycie wytrzymałości psychicznej, gdyż to o czym czytamy jest bardzo niepokojące. Następnie zjeżdżamy z górki, gdyż rozpoczyna się śledztwo, nic nie jest jasne i tak docieramy ponownie pod górkę do kolejnych niepokojących wrażeń. Przyrównuję je do górki, gdyż niekoniecznie są to miłe fakty, czasem trzeba odetchnąć i jakby zrozumieć to, co zostało nam przedstawione. Niby opisy zwłok nie bywają straszne, jednak opisy niektórych osób, a tym bardziej miejsc i stanie w jakim zostały odnalezione bywają bardzo trudne. I ponownie z górki, gdyż śledczy nie próżnują. Mam wrażenie, że wszystko robią na jednym oddechu, wciąż im się spieszy, gdyż jak najszybciej pragną schwytać tego, kto to zrobił. Najgorsze było to, że jakoś nic nie wskazywało na to, że miałby jakichkolwiek wrogów. Po nitce do kłębka i na końcu wszystko stanie się jasne.
Podobał mi się sposób w jaki autorka opisywała zbrodnię, gdyż starała się ukazać ją na tyle strasznie, by włosy zjeżyły nam się na ciele, ale jednocześnie na tyle smacznie, że można było o tym czytać. Jakby znała granice wytrzymałości czytelnika i nie zamierzała mu zaszkodzić. Taki prawdziwy zastrzyk wrażeń, który po czasie ubiega się o więcej. Sama jestem pewna, że inne pozycje pisarki też by mi się spodobały.
Sama książka jest wydana bardzo przejrzyście. Mamy przedstawiony czas w jakim dana scena się rozgrywa. Jest sporo dialogów, które nie pozwalają by nasza uwaga odeszła gdzieś na bok. Niekiedy jest wspomniane o życiu prywatnym bohaterów, jednak na tyle skromnie, by nie rozpraszało to naszej uwagi od prowadzonego śledztwa. To naprawdę dobry kryminał, dlatego sama go wam polecam:-)przyrodaz 2022-03-05 18:41:37

Trudno uwierzyć, że Anna Rozenberg pojawiła się na rynku polskiego kryminału zaledwie przed rokiem. W marcu 2021 wydała pierwszy tom cyklu z inspektorem Davidem Redfernem, mieszkającym w angielskim Woking jamajskim Szkotem. A potem już poszło. We wrześniu zachwyciła drugą częścią serii „Punkty zapalne”, a trzecią „Wszyscy umarli” ugruntowała swoją pozycję wśród najlepszych współczesnych autorów powieści kryminalnych. Myślę, że to nie tylko moje odczucie.

A co zastajemy po powrocie do Woking? David Redfern zaskakuje nas decyzją o odejściu z policji. Chce skupić się na sprawach osobistych, które od dłuższego czasu nie dają mu spokoju. Sprawa śmierci Adriana Bonesa i tajemniczego zniknięcia Moniki Sokolińskiej pojawia się już w poprzednich częściach i dlatego tak ważne jest, by czytać je chronologicznie.

Plany zwykle weryfikuje życie. Tak jest i tym razem, gdy Redfern zostaje wezwany do morderstwa popełnionego na cmentarzu w pobliskiej miejscowości. Małomiasteczkowy klimat jest tu wręcz namacalny. Lokalna społeczność niechętnie dopuszcza do swych tajemnic osoby z zewnątrz. Nieustępliwy Redfern mimo kłód rzucanych pod nogi wykaże się jednak znakomitą umiejętnością dedukcji.

Podążając kolejnymi tropami bieżącego śledztwa umyka nam, podobnie jak Redfernowi cień, który czai się z boku czekając na dogodną okazję, by uderzyć. A gdy już to robi, zostawia czytelnika z wyrazem niedowierzania na twarzy. Jak mogło do tego dojść? Mam nadzieję, że dowiemy się tego w kolejnej części, która pojawi się w przyszłym roku.czytanie.na.platanie 2022-03-28 13:16:57